Minimalisme project

Dinsdag was Jonathan zo moe dat hij door al zijn wekkers heen sliep, dat heeft hij bijna nooit. Het leek me goed als hij na school gewoon naar huis kon in plaats van naar de bso. Rachel was halverwege de middag ook thuis dus zouden ze samen zijn. School is half 3 uit. Tegen half vier kreeg ik een bericht van Rachel dat Jonathan nog niet thuis was. Ik was in Arnhem en kon niet zomaar weg. Toen maakte ik me wel even zorgen, waar is dat kind? Maar binnen 10 minuten kwam het bericht dat Jonathan thuis was, gelukkig. Eenmaal thuis hoorde ik het verhaal. Eerst was hij zijn fietssleutel kwijt, die ging hij binnen en buiten school zoeken maar zonder resultaat. Toen heeft hij zijn fiets meegesleept naar huis. Deels tilde hij het achterwiel op en deels sleepte hij het waardoor zijn binnen- en buitenband compleet doorgesleten waren. Band lek dus. Uiteindelijk kwam hij thuis. Ik vroeg waarom hij zijn fiets niet had laten staan en gewoon zelf ging lopen, waarop hij reageerde: 'had even eerder gezegd dat dat mocht'. Nou ja, hij heeft goed zijn best gedaan, helaas moeten we nu wel een nieuwe binnen- en buitenband aanschaffen en op de fiets zetten.

Woensdag kwam er een meisje bij ons spelen wat mij verschrikkelijk veel energie kostte, zoiets heb ik niet vaak. Daarnaast maakte ik me zorgen om een aantal verschillende dingen in mijn leven en die van mensen van wie ik houd. Ik maakte boerenkool en knoeide de boel onder zoals ik dat altijd doe met zo'n volle pan stamppot.

Tijdens het eten was de energie op. Ik zei de sportles van die avond af. Soms doet het goed om lichamelijk actief te zijn maar soms is het ook tijd om extra rust te nemen. Half 8 lag ik tegelijk met de kinderen in bed. Nog even wat Netflix kijken met een kop thee en daarna een lange nacht slapen. Dat deed goed. 

Met hernieuwde energie was het donderdag een werkdag en volgde vrijdag als vrije dag. Die vrije dag besteed ik vaak nuttig, met een gezin van 4 kinderen is er tenslotte een huishouden te runnen. De hele week bekeek ik webinars rondom het thema minimalisme. Geïnspireerd ging ik grondig aan de slag.

De voorraadkast was een zooi, zoals wel vaker. In plaats van te ordenen en spullen te verschuiven moest er een deel weg, er staat gewoon teveel in. Zie hier onze werkelijkheid, wat een dagelijkse frustratie.

De hele kast ging leeg, tadaa, leeg en schoon!

Maar vooruit, dit is te leeg. Ik bedacht welke woorden ik bij de kast voor ogen heb: voorraad, overzicht en goed bruikbaar. Ik legde soort bij soort en bekeek goed wat we nog gebruiken. Waarom lag er een wc verkleiner achterin de kast? En waarom hebben we 5 tafelkleden terwijl we een tafelkleed alleen gebruiken bij feestdagen? Het was een grote chaos maar daar werd beetje bij beetje orde in geschept.

De voorraadbakken werden gevuld in plaats van dat de bakken leeg staan en de inhoud in de verpakking blijft liggen. Een deel mag weg naar de kringloop, bijvoorbeeld een thermoskan voor thee. We hebben er twee waarvan er 1 veel fijner, beter en lichter is. De fijnste blijft en de ander mag iemand anders gaan gebruiken. Zo ontstond er een grote bult waar een deel van naar de kringloop ging, een deel in de textielcontainer en een deel in de verschillende afvalbakken.

Het lukte me niet om alles in 1 ochtend terug de kast in te krijgen. Nadat ik de kinderen uit school haalde aten we op de bank, de tafel was nog niet geschikt om aan te eten. Dat vonden ze trouwens helemaal niet erg. Voor ik naar zwemles ging met Manuël om 4 uur was de kast weer ingericht. Alle spullen die ons huis uit moesten gingen direct mijn auto in en het lukte om de zaterdag erna alles weg te brengen. Opgeruimd staat netjes!