Eerste bijbaan

Zaterdag begon met uitslapen en een relaxte planning. Manuël moest naar zwemles om half 1 en verder wilde ik een kraamcadeautje kopen en de spullen naar de kringloop brengen die uit de voorraadkast kwamen. Toen hadden we nog geen idee hoe druk de dag zou worden. Bert moest extra werken, hij had vrijdag tot ergens in de nacht doorgewerkt. Ook de zaterdag moest hij verder om een deadline te kunnen halen. Na een laat ontbijt vertrok ik met Rachel om 11 uur naar het centrum. Daar zit een nieuwe winkel genaamd 't Winkeltje. Dit heeft een oud collega van mij recent geopend en we gingen daar eens een kijkje nemen en het is leuk! Er heerst zo'n rustige en gezellige sfeer. Sanne verkoopt er baby spullen en kleren die door haar moeder zelfgemaakt zijn, tweedehands speelgoed wat er keurig uitziet en nieuw speelgoed. Echt een winkel waar je af en toe doorheen moet scharrelen. 
Aanrader dus! Hier de link naar de website met alle informatie: https://www.hetwinkeltje-ede.nl/

Nadat we daar leuk slaagden liepen we door naar de boekwinkel, daar wilde Rachel een bullet jounal kopen van Creachick, uiteraard van haar zakgeld. Ook daar slaagden we. Wat zijn er toch prachtige dingen te koop, zowel in 't Winkeltje als in de boekwinkel en meerdere etalages lokten maar we hielden ons in. Niet te veel spullen ons huis in brengen, maar dankbaar zijn voor wat we allemaal al hebben. 
De tijd vloog voorbij en het was al bijna 12 uur. Ik belde Bert met de vraag of hij Manuël eten wilde geven zodat we direct door konden naar zwemles. Thuis ging Rachel de auto uit en Manuël erin. In de auto at hij zijn boterhammen vanuit zijn broodtrommel op en lag hij keurig om half 1 in het water.
Ik reed door naar de kringloop om 2 tassen vol spullen uit onze kast daar af te geven en een grote spiegel die ik eerder in de kringloop kocht en nog steeds helemaal verliefd op ben maar in ons huis komt die niet goed tot zijn recht. Dat is ook jammer. Daarna ging de reis door naar huis. Er was precies genoeg tijd om de afwasmachine uit en in te pakken en een smoothie te maken (en eten) van fruit wat lag te verleppen.   
De reis ging terug naar het zwembad om Manuël op te pikken. Eenmaal thuis was het al tegen 2 uur, de hoogste tijd voor een boterham. 

Inmiddels ontdekten we dat er voor de voordeur een pakket folders stond. Rachels allereerste bijbaantje. Ze zou volgende week starten maar blijkbaar was dat een week vervroegd. Oeps, daar hadden we niet op gerekend. De eerste keer zouden Bert of ik meegaan om de route te ontdekken. Ik deed de was, ruimde het huis op en plofte toen eerst maar eens neer met een kopje koffie en een boek. Dat boek was bijna uit en daar nam ik de tijd voor. Tegen 4 uur was het weer tijd voor actie. Wat vliegt de dag dan ook zeg. Esther en Manuël wilden mee. We pakten de fiets en Rachel laadde alle folders in. 



Gewapend met een looplijst fietsten we naar de start van haar route. Alle folderpakketten in 1 keer meenemen was veel te veel en zwaar. Ik dacht dat het wel zou lukken maar dat was een slechte keus. De fiets viel een aantal keer. Bij mijn fiets is de standaard kapot en viel ook een keer in de strijd met de folders en die van Manuël en Esther ook, wat een beroerde start. De eerste straten waren chaos en zoeken maar na een hoop frustratie en geschreeuw (van mij) kregen we de slag te pakken. Manuël en Esther hielpen goed mee. We liepen flinke stukken. Na een uur waren ze moe en dat snapte ik helemaal. Ik bracht hen naar huis terwijl Rachel doorliep. Thuis pakte ik een reep chocola voor wat snelle suikers en voegde me weer bij Rachel. Daarna verdeelden we iedere straat en we hadden er nog lol in ook. Lekker samen buiten bezig zijn. 
3 uur na de start waren we weer thuis, inmiddels 7 uur in de avond. Daar had Bert precies het eten klaar en konden we zo aanschuiven. Wat een dag. Ik ben trots op Rachel dat ze zo van aanpakken weet en heel positief bleef. Haar eerste 10 euro zelf verdiend geld komt binnenkort op haar rekening, het kind is helemaal blij.
Ze heeft al bedacht hoe ze het volgende week zelf aan gaat pakken en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen