Een nieuw jaar

1 januari is zo'n hangdag. Een dag om teveel oliebollen te eten, te relaxen en om een kast of ruimte op te ruimen. Ieder jaar weer heb ik dan zin om een stukje huis aan te pakken en me vooral even terug te trekken van alles en iedereen. Dit keer stortte ik me op de badkamerkast. Niet een groot project maar wel hard nodig. Helaas heb ik geen 'voor' foto, daarvoor was ik vast te duf maar wel het resultaat. Alles ging eruit, werd beoordeeld of we het nog gebruiken en of het echt in deze kast een plekje moet krijgen. De handdoeken werden weer strak opgevouwen in plaats van een scheve stapel. Dit stukje huis kan er weer even tegenaan.

Op 2 januari gingen we met z'n zessen naar de bioscoop. We wilden naar de film Vogelvlucht. Bij ons in de bios waren alle 3 de voorstellingen al helemaal vol en dus weken we uit naar Amersfoort. Daar hebben ze een ScreenX zaal, waren we nog nooit geweest. Het scherm is dan niet alleen voor je maar ook deels aan de zijkant zodat je er meer 'in' zit. Echt een geweldig leuke ervaring. En de film zelf: geniaal. We genoten allemaal. Daarna werd de film meerdere keren gequote. Vooral Rachel kon de reigers goed nadoen. Het kind kan zo grappig zijn. Zoals Bert al zei: 'sommige mensen hebben een chagrijnige puber en wij hebben een hele grappige'. Uiteraard heeft ze ook wel eens haar buien maar het valt (nog) reuze mee, een heerlijk kind dat opbloeit tot een echt mens.

In de middag ging ik naar het centrum om een nieuw batterijtje voor mijn horloge te regelen. Bert ging spontaan mee en de kinderen waren blij met de tijd alleen, konden ze op schermpjes terwijl het nog geen half 5 was. We hoefden ons vooral niet te haasten, lekker hoor.
In de auto bespraken we dat de vliering zo'n puinhoop is. 11 jaar geleden was het een prachtige ruimte, we legden er laminaat en verfden het plafond. Nu kun je er nauwelijks meer op komen door alle zooi. Waarom verzamelen we zoveel? Tijd voor actie! We kochten een aantal doorzichtige plastic bakken en besloten dat we dit hele jaar de tijd nemen om van de vliering weer een fijne ruimte te maken. Geen stress of haast, gewoon beetje bij beetje dan blijft het ook te overzien. Zelfs een foto maken ging moeizaam door de veelheid aan spullen.


Bij thuiskomst maakten we direct maar een start. Zo samen bezig zijn is nog best gezellig. Benieuwd hoe deze plek er begin 2025 uit ziet. Een nieuw jaar vol met nieuwe plannen, gelukkig nieuwjaar allemaal!










Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen