Picknick

Maandag was Jonathan jarig, 9 jaar. Net op tijd was iedereen in huis weer beter, echt zo fijn. Hij wilde erg graag een tablet. Heel wat jaar geleden kochten we kindertablets om te gebruiken in de auto op weg naar vakantie. De eerste 2 jaar bleven ze bij de vakantiespullen liggen en werden ze echt alleen tijdens de lange reis gebruikt. Daarna namen we ze in gebruik als optie voor schermtijd vanaf 16.30u. Inmiddels doen ze het niet goed meer, lopen constant vast en het geeft vooral een hoop frustratie. Jonathan geniet van een spelletje doen en raakte steeds chagrijnig dat de tablet zo traag was of weer eens uitviel. Hij wilde dus voor zijn verjaardag een nieuwe. Dat begrepen we zeker maar het is wel een heel duur cadeau. We hielden het dus wat af en hij maakte een verlanglijstje met ook andere dingen erop. Nu heeft hij niet echt iets waar hij veel mee speelt. Hij vindt zijn knuffels leuk maar daar heeft hij ook al best veel van. Hij houdt van de ruimte en van Donald Duck en daar kochten we wat kleinigheidjes van. Als we hem echt blij wilden maken zou die tablet een goede optie zijn. We kochten dus de tablet en dan gelijk maar die met de zilverkleurige achterkant want die was echt veel mooier en specialer. Tja, als je het dan toch doet. Jonathan was ontzettend blij. Daarnaast werd hij nog goed verwend door onder anderen de buren en opa's en oma's. Van mijn opa en oma kreeg hij een zelfgemaakte quilt. Dat zijn toch echt de cadeaus om te koesteren en een leven lang te gebruiken.

Woensdag mocht Jonathan iets eerder bij gitaarles zijn omdat hij 2 lessen gemist had doordat hij ziek was. In de ochtend haalde ik een zak croissantjes en witte bolletjes. Voor ik de kinderen uit school ophaalde vulde ik een aantal bekers met limonade, eentje extra voor een eventueel vriendje of vriendinnetje. Rachel ging alleen naar huis en at zelf voordat ze naar een vriendin vertrok. Manuël wou een vriendje meenemen. Esther wou met een vriendinnetje spelen. De moeder had om 15u een afspraak dus ik zou ze meenemen totdat die moeder een geniale ingeving had. Zij nam Esther mee zodat ik met de jongens naar gitaarles kon. Daarna zou ik via hen terug naar huis fietsen en Esther en vriendinnetje ophalen en meenemen. Strak plan.

Ik fietste met Jonathan, Manuël en vriendje naar het marktplein. We moesten een paar keer stoppen omdat Manuël zo sloom fietste dat we bijna omvielen. Hij kon niet meer, zo hard was hij toe aan eten (lekker overdreven). 

We zaten op het bankje en 'picknickten' met de broodjes, croissantjes en bekers limonade. Ondertussen renden de jongens heen en weer om meeuwen weg te jagen. Ze vonden het geweldig.

Om 13.15u leverden we Jonathan af bij gitaarles en haalden we sokken bij Zeeman. Ik werd er gek van dat er steeds te weinig sokken in iedereens kast lagen en dus pakte ik het rigoureus aan. Iedereen krijgt er 10 bij. Omdat de jongens zo lief mee gingen mochten zij iets lekkers uitzoeken om thuis bij de thee op te snoepen. Daarna gingen we naar de bieb waar Manuël met vriendje speelden in de speelhoek en ik boeken uitzocht. Om 14.00u stonden we weer bij Jonathan om hem op te halen. We fietsten naar het schoolplein waar Esther en vriendinnetje speelden en namen ze mee naar ons huis. Inmiddels was het half 3 en hadden we er een rit opzitten met tig kinderen maar het voelde alsof we een uitje hadden beleefd. Dat de zon uitbundig scheen maakte het leven erg aangenaam.

Thuis speelde iedereen en plofte ik met een kop thee en boek op de bank. Toen vriendje werd opgehaald verzuchtte hij: 'dit was echt heel erg leuk'. Dat doet mij dan weer goed. Sowieso het buiten picknicken was zo'n groot succes dat gaan we vaker doen!