Overal bloed
Overal bloed, we konden zo meedoen met een horrorfilm. Het begon allemaal met het goede idee om een smoothie te maken. Manuël en Esther regelden de stukjes banaan en ik sneed de appel. Omdat ik nog steeds niet fit was dook ik op de bank zodra al het fruit in de lange smalle kan zat en de staafmixer erin. Leek me prima te kunnen, verkeerd gedacht. Terwijl Esther de staafmixer bediende stak Manuël zijn hand er bij in. De mesjes hakten in zijn vinger. Manuël gillen, Esther gillen. Ik sprong op van de bank, zag overal bloed en gillende kinderen. Manuëls hand onder de kraan, Esther aan de kant met haar geschreeuw, een gil naar boven om hulp van Bert (letterlijk naar boven, Bert werkte op zolder) en na enig onderzoek bleek 1 vinger het slachtoffer te zijn. Ik hield er een schoon aanrechtdoekje strak tegenaan terwijl Bert een zalfgaasje en verband knipte. We wikkelden het eromheen en bleven druk uitoefenen. Net zolang tot het verbandje niet roder werd dan het al was. Gruwelijk wat een toestand. Na een kwartier had ik de moed om het verbandje eraf te halen, bang voor de schade. Er bleek een hap uit zijn vinger weg te zijn. Het diepste punt was behoorlijk diep. Wat te doen?
Inmiddels zijn we 2 dagen verder en herstelt het inderdaad goed. Manuël heeft er geen pijn meer van, alleen het verschonen van het verband is gevoelig. Voorlopig mogen die kinderen niet meer helpen in de keuken, ik had er ook gewoon bij moeten blijven. Maar wat gebeurd is is gebeurd, gelukkig liep het goed af. Zoals mijn moeder al zei: de medici in Ede verdienen goed aan ons.
Ik belde mijn moeder, daar heb je toch moeders voor. Zij adviseerde om toch de huisarts te bellen. Er leek me niet veel mogelijk maar omdat het een diepe wond was... We belden en de stagiaire die de telefoon opnam zei: direct komen. Daar ging ik dan met m'n duffe hoofd met Manuël naar de huisarts. De huisarts controleerde de vinger en constateerde dat we perfect gehandeld en verbonden hadden. Yes, dat is fijn om te horen. Er was verder inderdaad niets aan te doen, hechten was niet mogelijk. Elke dag moeten we een nieuw zalfgaasje eromheen doen en verband zodat er geen viezigheid bij kan komen. Met een week moet het grootste deel dicht zijn en kunnen we overschakelen op een pleister. Kinderen herstellen wonderbaarlijk snel dus het zou weer volledig goed gaan komen. Wat een opluchting. Hij kreeg een paracetamol tegen de pijn en daarmee had hij nog maar weinig last.
En dan nog wat heel anders. Zaterdag was het brood bijna op en hadden we avondeten nodig want Berts ouders kwamen eten. Ik was goed aan het opknappen maar had nog niet veel energie. Rachel en Jonathan mochten de boodschappen halen voor de lunch en het avondeten. We maakten samen een lijstje en ze vertrokken. Een uur later (!) kwamen ze pas weer terug, wij allemaal uitgehongerd maar blij dat ze er weer waren. Tot dat ik de afschrijving op de bankrekening zag: €103,93. Ik schrok me naar, voor een lunch en avondmaaltijd? Hoe dan. Rachel was van slag dat ze het niet goed gedaan had. Ik moest mezelf echt even herpakken. Maar na de eerste reactie hebben we het erover gehad hoe dit nu zo kon gebeuren. 16 vegetarische burgers voor €36. 4 dure pizza's als lunch. Rachel moet het ook nog leren. Ik denk dat dit een hele goede les was, dit gaat ze niet nog een keer doen. Beetje jammer dat het ten koste gaat van onze bankrekening. Maar zoals Bert voorstelde: laten we er dan maar extra van genieten.
Het broodje hamburger (oftewel vegetarische burger) smaakte verrassend goed die avond. Buikjes gevuld en een les geleerd, het was een goede dag.
Reacties
Een reactie posten