Zussenliefde

We hebben nog niet zoveel beleefd. Ik ben nog steeds ziek. Jonathan werd ook ziek. Maandag waren we allebei erg ellendig dat was echt niet leuk. Gelukkig begon ik dinsdag een beetje op te knappen, als ik maar veel lig voel ik me niet meer zo naar. En dat was ook wel nodig want dinsdag stond Manuël op met koorts. Hij was verder vrolijk en had nergens last van. Maar met die koorts en dat Jonathan en ik ziek waren hield ik hem toch thuis. Dat was een goede keuze want vanaf halverwege de ochtend werd Manuël bleekjes, kroop hij op de bank en daar is hij niet meer vanaf gekomen. 
Rachel bracht Esther naar school in de ochtend. Dat vond Esther geweldig. Ze straalde en ze heeft zichzelf nog nooit zo snel klaargemaakt voor school. Om 7.50 uur stond ze al klaar en zei ze steeds tegen Rachel: 'we moeten bijna weg he Rachel?'. Rachel deed ongeïnteresseerd maar ik zag haar genieten dat Esther zo tegen haar opkijkt. We spraken af dat Rachel me zou bellen als ze Esther veilig bij de juf had gebracht.

Om 8.24 uur belde ik zelf maar. Ze gingen zo vroeg weg, ze konden er al lang zijn. Rachel vertelde dat ze net op het punt stond mij te bellen. En dat ze 3 keer (hoor het uitroepteken in haar stem) moesten stoppen omdat Esther kriebel had (aan haar neus, wang en andere onnozele plekken). Ik heb er hard om gelachen, aan welk meisje doet ze mij denken? Juist aan kleine Rachel.

De meiden zaten op school en met de jongens verdeelde ik 2 banken over 3 personen. Ik wisselde steeds van bank. Jonathan wou het liefst in stilte alleen liggen. Manuël wilde het liefst bij mij zijn. Maar om nou alleen maar Manuël op me te hebben terwijl ik zelf ook brak was ging niet lukken, vandaar dat we wat afwisselden. Op een gegeven moment lagen Manuël en ik op de kleinste bank. Hij op mij en een dekentje over ons heen. Voor mij bloedheet omdat Manuël gloeide van de koorts. Zagen we mijn voeten uitsteken en een voetje van Manuël, te lief.


En zo staat het er nog steeds voor. Met z'n drieën ziek thuis maar ondanks dat het langzaam gaat begin ik wel echt op te knappen en dat geeft nieuwe moed. Over een paar dagen ben ik er wel weer. 
En nu doen we rustig aan. Gun ik mezelf de rust die blijkbaar nodig is en voel ik me daar niet (meer) schuldig over. Bevrijdend. 




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen