Aardenvat

Vrijdagmiddag lukte het om helemaal in de ontspanning te komen. Het kost (mij) altijd wat tijd om te schakelen. Na een tijdje chillen in de hotelkamer vertrokken we naar het strand. Scheveningen here we come! We parkeerden de auto bij het theater, liepen een paar minuten en zagen toen de zee al. Wat prachtig is dat toch. De golven, de glans, genieten. We scharrelden wat rond op het strand. Liepen de zee tegemoet en renden weg voor de golven, daar ben je nooit te oud voor. We liepen de pier op en staarden een tijd naar de zee, wat een grandioos uitzicht.  Tegen etenstijd liepen we langs de restaurantjes, zoveel keus. We kozen een tafeltje op het terras waar de kaart aangaf dat ze Tournedos hadden, de Rolls Roys onder de biefstuk. Dat klonk goed! We zaten zeker al een kwartier en niemand had nog onze bestelling opgenomen. We begonnen ons al af te vragen of we nou echt zulke onopvallende types waren dat de bediening onze aanwezigheid niet eens opmerkte. Bert begon het wat fris te krij...

Donderdag gingen we op avontuur! Na de kerkdienst van 9 uur waar Bert met de kinderen heen ging pakten we de laatste spullen in. Maar een half uur later dan op de planning stond vertrokken we naar Apeldoorn om Rachel en Jonathan weg te brengen. We dronken een kopje koffie in de tuin van mijn schoonouders en snoepten van een zelfgemaakte kwarktaart. Heerlijk feestelijk op deze Hemelvaartsdag. In een opwelling hadden Berts ouders een trampoline gekocht voor de kleinkinderen. Dat vonden onze kinderen natuurlijk geweldig. Het zat er zo lekker in de zon en de kinderen speelden zo fijn maar toen was het toch tijd om onze reis voort te zetten. Rachel en Jonathan bleven achter en wij vervolgden onze reis met de jongste 2 kinderen. We maakten een tussenstop bij het winkelcentrum om wat broodjes en pakjes drinken te kopen en reden nog even langs mijn moeder om gedag te zeggen. Daarna reden we naar Alblasserdam. De jongste 2 kinderen mochten daar logeren bij hun neefjes en nichtje. Ik dook eerst ...

Rachel komt op maandag altijd uit school gefietst samen met een vriendinnetje. Ze zijn een uurtje hier en fietsen dan door naar musicalles. De school gaat om 14.30 uur uit en ze waren er om 15.00 uur nog niet. Ik begon me toch wat zorgen te maken. Ik zat in een overleg en merkte dat mijn ogen steeds afdwaalden naar de poort: zijn die meiden er al?  Een paar minuten later werd ik gebeld door Rachel. Ik ga dan gelijk uit van het ergste, wie krijg ik aan de lijn? Een omstander terwijl mijn kind met een ambulance wordt afgevoerd? Maar nee, het was gewoon Rachel. Ze waren met 4 meiden naar het huis van een andere vriendin die recent bij ons in de wijk is komen wonen. Ze zouden daarna nog even naar het nieuwe huis van een andere vriendin gaan en dan kwamen ze thuis. Helemaal goed, fijn dat ze belde. Na half 4 kwamen drie giechelende meiden hier naar binnen. Ik gaf ze limonade en een bakje chips, een keer een extra traktatie. Al giechelend snoepten ze het op. Ze hadden bij iedereen al lek...

Zaterdag haalden we voor Rachel een nieuw bed op. Rachel heeft een prachtige slaapkamer gekregen toen ze 6 jaar was. Alles roze, wit. Inmiddels wil ze van het roze af. Esther wil juist een roze kamer. Mij leek het ideaal om Rachels roze bed naar Esther door te schuiven en voor Rachel een wat neutraler wit bed te kopen. Ik vond er 1 vlakbij huis met 2 lades eronder wat Rachel graag wilde voor haar knuffels. Goede deal. We haalden het bed op en besteedden de rest van de zaterdag aan het poetsen en in elkaar zetten van bedden, schuiven, opruimen en weghalen meubels. Ik had het gebombardeerd tot mijn project. Dan hoefde Bert er niets mee en kon ik fantaseren op wat leuk zou zijn. Esthers kamer werd helemaal leeg gehaald. De commode gepoetst en op Marktplaats gezet. De kledingkast anders ingericht zodat het speelgoed van de commode onderin de kast zou passen. Het was chaos op de hele bovenverdieping. Iedereen hielp op zijn eigen manier mee. Manuël vond het ordenen prachtig: 'wat zijn we...

Donderdag was het dan zover. Ik zou op mijn werk horen of mijn jaarcontract verlengd zou worden. Woensdag had ik er vertrouwen in. En stel dat het nou niet verlengd zou worden dan neem ik een paar maanden om goed te herstellen en dan komt er wel weer iets anders. Na een goede, rustige nacht was het donderdag toch wel weer spannend. Bert vertrok al vroeg naar zijn werk. Ik maakte de kinderen klaar voor school en bracht ze weg. Mooi op tijd reed ik naar het tankstation, anders zou ik niet aankomen in Doorwerth. Het was druk op de weg, het duurde eindeloos voor ik weer thuis was. 8.55 uur liep ik de deur binnen, nog 5 minuten voor vertrek. Ik had gelijk door kunnen rijden maar die paar minuten thuis deden me goed. Vertrekken vanuit mijn vertrouwde omgeving.  Al biddend reed ik de 25 minuten. Het ene moment voelde ik me rustig om daarna toch weer zenuwachtig te worden. Over mijn functioneren maak ik me geen zorgen. Gek eigenlijk om te zeggen maar ik doe het werk met heel mijn hart en d...

Dinsdag mochten we naar de notaris om een nieuwe hypotheek te laten passeren. In januari zijn we daar al mee begonnen. We moesten talloze documenten aanleveren en net als we dachten dat we alles compleet hadden moesten er toch nog weer wat extra formulieren ingevuld worden. Vooral omdat Bert een eigen bedrijf heeft wilde de nieuwe hypotheekverstrekker veel informatie hebben. Ik snap wel dat ze zekerheid willen maar wat hebben we veel moeite gedaan om uiteindelijk alles compleet te krijgen. We waren erg blij met de hypotheekadviseur die ons er bij geholpen heeft. De rentestand van januari kwam in de offerte te staan en daarmee hebben we veel geluk, nu is die alweer verdubbeld. Dinsdagmiddag reden we dus tussen de werkzaamheden door naar de notaris. De hoogtepunten uit de akte werden voorgelezen en we kregen uitgelegd dat als we de hypotheek een tijdje niet betalen we in een vervelende situatie terechtkomen. Nou, dan betalen we maar braaf, goede tip. Het voelde gewichtig om een handteken...

Vrijdagavond was de avond waar ik al weken, nee maanden, naar uit keek. Voor mijn verjaardag in December had Bert zo'n beetje mijn hele verlanglijst gekocht en beloofde hij dat ik ringen mocht uitzoeken. Leek me overdreven groot cadeau maar hé, daar doe ik niet moeilijk over. Ik wou graag vier dunne ringetjes om mijn middelvinger omdat we vier kinderen hebben. Die kon ik dan dragen naast onze trouwring, leek me heel mooi. Bert dacht dat het met een paar tientjes wel bekeken was. Zelf had ik eigenlijk gouden ringen in gedachten, dat zou nog veel mooier staan naast de al gouden trouwring.  Om 19 uur kwam de oppas, de kinderen zaten al in pyjama en mochten nog een tijdje opblijven. Wij vertrokken naar Veenendaal, naar juwelier Van Manen. Als ze het daar niet hebben, hebben ze het nergens. We scharrelden wat rond en trokken vast een bonnetje om geholpen te kunnen worden. Toen we aan de beurt waren liet ik een voorbeeldplaatje zien van hoe ik het ongeveer voor me zag. Ze ging wel wat ha...

Dinsdag was het een gewone werkdag. Ik wisselde een uur werken keurig af met een uur rust en eind van de middag voelde ik me goed. Rachel was om 14.45 uur thuis gekomen en de rest van de kinderen zat op de bso. Spontaan gingen we met elkaar naar de schoenwinkel. Rachel liep nog steeds op winterschoenen en klaagde daar al een tijdje over. Ze heeft ook gelijk, de hoogste tijd voor actie. In de schoenwinkel koos ze uit wat ze mooi vond. Ze zag gelijk iets bij de damesschoenen in maat 39. We maakten nog even een rondje over de kinderafdeling maar dat vond ze niks, ze wil kleur en geen saai bruin of wit (haar woorden). Er werden extra zooltjes ingelegd om haar voet iets hoger te krijgen en daarmee zaten ze perfect. We keken daarna gelijk naar sandalen. Dat was even een zoektocht omdat ze lange, smalle voeten heeft maar ook daarin slaagden we prachtig. Pastelkleurige sandalen, Rachel was er helemaal blij mee. Met schoenen let ik nooit zo op de prijs, dat moet goed zijn, lekker zitten en mag ...

Moederdag, een dag die hier nogal gevoelig ligt. En niet omdat het echt gevoelig is. Ik heb mijn moeder nog en ben zelf moeder geworden. Ik ben gewoon een enorme zeurpiet. Uiteraard heb ik mezelf uitgebreid geanalyseerd en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik bang ben dat Bert me geen goede moeder vindt. Of in elk geval niet goed genoeg. Onzin natuurlijk maar dat kleine stemmetje.... Dus dit jaar besloot ik van tevoren dat ik een kei leuke moeder ben en dat ik ontzettend ga genieten van de dag en alle knutsels en als Bert er niet aan denkt of niet tegen de kinderen zegt dat ze hun knutsel mogen geven dan doe ik dat gewoon zelf. Er zit niks achter, Bert heeft er gewoon niet zoveel mee.  Zaterdagavond vond ik naast ons bed aan Berts kant een bos roze bloemen met een zacht hartje erin. Niet zo goed verstopt maar wat een schat! Waar ik normaal in bed stap en ga slapen bleef ik nu kwebbelen, ik was helemaal vrolijk. Opvallend vond Bert dat een bos bloemen die nog niet eens gegeven zij...

Wonderen gebeuren nog steeds. Hoe vaak ik ook was, de wasmand raakt nooit leeg. Als ik het weer eens probeer en vrees voor een lege wasmand hoef ik me maar om te draaien of er zit alweer iets in. Of ik nou op zaterdag 3 wassen doe of op zondag 0, het maakt geen verschil. Het deed me denken aan de olie die maar niet opraakte of het water wat veranderde in wijn. In plaats van gefrustreerd te raken ben ik maar gewoon dankbaar. Doordat er altijd kleding te wassen is en te drogen hangt hebben we meer dan genoeg om ons mee te kleden. En ach, ik hoef me nooit te vervelen. De meiden wilden hun haar verven met crêpe papier. Dat werd ontzettend leuk. Esther roze haar en Rachel blauw. Tenminste, dat was de bedoeling. Het werd lichtgroen.  Het roze van Esther was eerst nogal fel maar vervaagde best snel, nu heeft ze lichtroze puntjes, helemaal leuk. Esther showt het aan iedereen. Het was hier een rustige week en drukte van jewelste. En die twee dingen kunnen prima samen gaan. We hebben heel wa...

Maandag hadden we een relaxte dag thuis. Bert was weer aardig opgeknapt en ging naar kantoor.  We kregen een logeerhamster om een paar dagen voor te zorgen. Esther zag daar de hele ochtend naar uit en het was dus geweldig toen hij er was. Het beestje kan rekenen op genoeg aandacht. Verder leek het me fijn om voor de dag wel een doel te stellen. Ik stelde voor om de gang aan te pakken met zijn allen en als iedereen hielp kregen ze patat als lunch. Dat wilde iedereen wel behalve Jonathan. Hij had geen zin om te helpen. Helaas had hij geen keus, hij moest ook zijn steentje bijdragen. We haalden eerste de gang leeg en verzamelden alles op een grote bult. Gek dat er zoveel in die kleine gang stond, vandaar dat het moeilijk netjes te houden was. Het kostte bijna de hele dag omdat we het beetje bij beetje aanpakte met genoeg tijd tussendoor om te spelen en in de tuin te zitten. Dat werkte echt goed. Rachel verfde de muur in de gang weer mooi lichtblauw. Er zaten zoveel vieze plekken op, h...

Donderdag mocht ik in de middag weer naar de fysio. Ik begon de dag op achterstand door de gezellige maar (relatief) drukke dag ervoor (koningsdag). Manuël was mee omdat ik het dan wat makkelijker kon combineren. In de ochtend speelde hij bij een vriendinnetje en haar broer speelde bij ons met Jonathan. Voor de afspraak met de fysio bracht ik het vriendje weer naar huis en nam Manuël weer mee. We kwamen mooi op tijd aan en spraken af dat Manuël op mijn telefoon spelletjes mocht doen met het geluid uit. Eenmaal in de oefenzaal stond er zoveel moois dat Manuël eerst een paar apparaten uitprobeerde. Vanaf de fiets riep ik wat aanwijzingen: ga daar weg, zit op de stoel. Uiteindelijk ging hij op de stoel zitten maar pas nadat een andere fysiotherapeut hem aangesproken had. Oeps, sorry.  Na 5 minuten opwarmen op de fiets gingen we echt aan de slag. En ik moest het tempo er goed inhouden. Vooral oefeningen waarin ik meerdere dingen tegelijk moest doen om te kijken of ik dan mijn ademhalin...

We zaten te twijfelen, gaan we zelf op een kleedje zitten met koningsdag of niet? Het leek mij leuk, als kind deden we dat en in mijn herinneringen was dat heel leuk. Van Bert hoefde het niet zo. Ik polste hier en daar naar ervaringen en besloot toch vast wat spullen te verzamelen. De ochtend zelf konden we wel beslissen. Woensdagochtend besloten we (lees: ik), we gaan! Met als doel gezelligheid en ervaren hoe het is. Al verkopen we niks, de actie is sowieso al geslaagd omdat we het gaan proberen. Rachel kwam met het goede idee om de spullen in de bolderkar te stoppen. Op ons gemakje bereidden we het voor, dronken eerst nog koffie en zaten uiteindelijk om 10.45 uur klaar op de kleedjesmarkt in de wijk. De kinderen stoven gelijk alle kanten op met ieder 7 euro op zak. Esther struinde ook alleen rond en kwam terug met allemaal schatten, zo schattig om te zien. We bleven 5 kwartier, toen hadden we het wel gezien. We verkochten voor maar liefst 2 euro. Esther heeft nog een tijdje gehuild o...