Mooi gesprek

Soms heb je van die gesprekken; dat zijn echte pareltjes. Een vriendin kwam koffie drinken op de woensdagochtend. Alleen Esther was thuis dus we hadden alle ruimte voor elkaar. We hadden het over haar zoektocht naar een nieuwe baan en wat is ze daar op een mooie manier mee bezig. Leerzaam om in mee te kunnen kijken. Ze stopte met haar oude baan en werd direct door het UWV achter de broek aan gezeten om te solliciteren en heel wat taken te doen, wekelijks. Ze werd er onrustig van, is er ook ruimte om even bij te komen van een vermoeiende baan en na te kunnen denken hoe nu verder? En hoe ze dit aanpakte vond ik heel mooi. Ze merkte aan zichzelf dat door die nieuwe druk er minder ruimte was om na te denken over iets nieuws en daar is ze het gesprek over aangegaan, in dit geval met een dame van het UWV. Ze hadden begrip en nu krijgt ze de ruimte om even bij te komen en echt na te kunnen denken hoe nu verder. Prachtig voorbeeld van jezelf serieus nemen.  En dan de mooie metafoor die ze gebruikte: het is alsof ik voor een speeltuin sta. Er is alle keus en zoveel mogelijkheden wat voor baan het kan worden. Wat is dat mooi. Bij mij gaat dat helemaal anders. Het idee alleen al dat ik wat nieuws zou gaan doen bezorgd me slapeloze nachten. Hoe zal dat gaan? Kan ik het wel? En meer van dat.

Het mooie is dat ik door deze ochtend tot het inzicht kwam dat het niet uitmaakt hoe je in elkaar steekt, als jij jezelf maar serieus neemt en daar naar handelt. Zoals deze vriendin ruimte vroeg, en kreeg, en als resultaat meer energie voelde en daardoor de mogelijkheid ontstond om juist richting een nieuwe baan te gaan. En voor mij werkt dat andersom. Ik wou iets nieuws proberen maar voelde me erg onrustig daarvan worden. Wat ik nodig had is wat meer informatie hoe het daar zou zijn. Dus ik pakte de telefoon en belde iemand op en vroeg om meer informatie. We hadden een gezellig telefoongesprek en dat gaf mij het zelfvertrouwen dat het me best zou lukken. Je hebt de keus: ben jij je eigen beste vriendin of grootste vijand?

Neem jezelf maar serieus. Liefdevol zorgen in wat je nodig hebt. Ik leer het met vallen en opstaan maar wat geeft het een ruimte. 

Na 2 uur kletsen was Esther het wel zat, ze wou aandacht. Ze kwam al aan met boekjes om voor te lezen en kroop op de bank erbij. Op een gegeven moment vroeg ze zelfs aan die vriendin wanneer ze weg zou gaan zodat ze voorgelezen kon worden. Kinderen zijn altijd eerlijk. Toen het eindelijk tijd was voor Esther gingen we lekker de tuin in, het was inmiddels flink opgewarmd, en lazen we het boekje van mol die zich afvroeg wie er op zijn kop gepoept had. Het boekje is helemaal stukgelezen en het blijft leuk. Het moest 3 keer voorgelezen worden en toen was ik er wel klaar mee. Esther bleef het leuk vinden en leverde commentaar als 'dat is toch ranzig'.

Het werd 1 april. Aangezien de kinderen een behoorlijke hoeveelheid genen van Bert geërfd hebben stond de dag bol van grapjes. De juf van Jonathan had ook wat leuks bedacht. Zoek de 7 verschillen terwijl het 2 identieke plaatjes waren. De kinderen zochten en zochten en vonden het maar wat ingewikkeld tot de juf '1 april' op het bord schreef. Geniale grap zeg. In de avond had Bert al het beddengoed verwisseld. Rachel en Jonathans beddengoed waren omgedraaid en die van Manuël en Esther. De kinderen stuiterden van de lol. De bedjes van Manuël en Esther hebben we hersteld omdat Esther er niets meer van snapte maar Rachel en Jonathan grepen hun kans en kropen in elkaars bed. Dat is nog eens leuk, slapen in een andere kamer. 

En zo is het ook heerlijk om te genieten van de luchtige dingen in het leven en dat doen we hier volop.