Kledingcrisis

Het is echt zo gênant maar ook zo waar; er ontstond een kledingcrisis. Ik stond voor mijn kast, een kast die goed gevuld is, en ik wist niets om aan te trekken. Ik had een speciale gelegenheid en zeg nou zelf, die heb je nu toch nauwelijks meer, en ik wist niet wat aan te trekken. Ik trok setje na setje aan en stuurde het via de app rond naar een paar vriendinnen en zussen om te vragen wat nou het mooiste stond. Maar als je jezelf zo via die foto's bekijkt valt echt alles op: huh, die lange rok vind ik zo leuk maar staat het niet suf? Zwart, ik hou ervan of maakt het me saai? Rok boven de knie, altijd goed of is het te kort? Zucht.
En het gênante is dus dat er mensen zijn die echt bijna niets bezitten, die te weinig kleding hebben of die wensten dat ze wat te kiezen hadden. Hoe verwend kun je zijn. 
Als klap op de vuurpijl ben ik naar de winkel gegaan om een nieuwe jurk te kopen. En dan niet tweedehands, maar nieuw nieuw. En nu ik toch geld aan het uitgeven was heb ik gelijk 2 jurken en een broek en een shirt voor Rachel gekocht. Ze heeft nog kleding nodig maar normaal scharrel ik dat wel hier en daar bij elkaar maar nu dus gloednieuw en het staat haar geweldig. Best leuk om zo in de winkel te staan en te kiezen wat je leuk vindt en dat ook te kunnen betalen zonder dat het eind van de maand in de soep loopt. 
En ach, Salomo droeg vast ook de meest prachtige kleding mompelde ik tegen mezelf. Waarom ik ons met Salomo zou vergelijken is me een raadsel maar het plopte zo naar boven. 


Naast dit soort onzin wat soms ineens belangrijk lijkt genieten we van het buiten zijn. Zodra het kan zitten we in de tuin. De bleekste koppies hebben een gezonde kleur gekregen en bij een deel van de familie ploppen de sproetjes vrolijk op. Vroeger was ik bang dat mijn gezicht helemaal oranje/ bruin zou worden van de sproeten omdat het er steeds meer werden maar ik denk dat ik kan concluderen dat ze er in de zomer zijn maar niet de boel volledig overnemen. 

Mijn moeder kwam met oude foto's aan en ik vind het zo grappig om te zien dat Jonathan toch echt wel op mij lijkt. Die neus en bolle kop maar ook zijn zachtaardigheid. Geloof het of niet, vroeger was ik best een lief zacht eitje.
Het is toch bijzonder dat je trekken van jezelf, je familie, je man en diens familie terugziet in de kinderen en dat ze tegelijk ook zo eigen zijn. Met herkenbare karaktertrekken maar ook weer op hun unieke wijze. En waar je mij niet zo snel boos krijgt lukt het die kinderen met alle gemak. Maar daar staat tegenover dat ze niets hoeven te doen, alleen er te zijn, om een vertederde en liefdevolle blik op te roepen. 

De schatjes liggen nu op bed. De werkweek is voorbij en het huis is aan kant (nou ja, beneden dan). Tijd voor ontspanning. Bert en ik hebben onze date dinsdag overgeslagen dus die gaan we nu maar inhalen. Vanaf januari 2007 hebben we iedere dinsdagavond date dus die traditie zetten we graag voort. En als de dinsdag een keer niet uitkomt halen we het een andere keer in. En hoewel de dates tegenwoordig niet heel spectaculair meer zijn (avondje netflixen, op de bank samen kletsen, boek lezen met klassiek muziekje op de achtergrond) is het wel heel goed om te blijven doen want die avond hebben we in ieder geval de tijd om samen in te vullen zoals we willen. Tot nu toe houden we het aardig met elkaar uit dus het lijkt te werken. Bijna tijd om ons 12 jarig huwelijks jubileum vieren (morgen!), op naar de 12,5!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen