Aardenvat

Woensdagochtend fietste ik op tijd naar de huisarts om wat persoonlijke vloeistoffen weg te brengen. Op de fiets terwijl het miezerde, wat je al niet over moet hebben voor wat frisse lucht.  Binnen een uur kwam het telefoontje : blaasontsteking. Ik dacht het al. Ging elke 10 minuten naar de wc voor 3 druppels, te irritant. En de kopjes thee zijn niet meer te tellen om de boel maar door te laten stromen. Ik mocht wat 'snoepjes' ophalen om de kwaal te bestrijden. Esther ging mee, dat kind verveelt zich door steeds maar thuis te zijn. Nu maar met de auto, 1x nat en koud worden is wel genoeg voor een dag.  Bij de apotheek was het rustig en kregen we het doosje snel mee. Eenmaal bij de auto zei Esther verschrikt: 'we moeten nog betalen!'. Dat hoefde niet maar vond het toch wel scherp van haar. De rest van de ochtend ging op aan schoolwerk. Bert had een overleg dus at niet mee in de middag. Wij grepen onze kans. Iedereen met zijn boterhammetje knus op de bank en we slingerden...

Ik dacht niet dat wandelen iets voor mij is, maar het is eigenlijk heel fijn. Begin januari begon het met een wandeling op de hei samen met een vriendin. Het was heel koud maar het zonnetje scheen en het was werkelijk waar heerlijk. Meer mensen waren op hetzelfde idee gekomen want op de parkeerplaats was het druk. Het lukte me om onze grote auto in een klein plekje te proppen en dat zonder krassen te maken. We liepen en kletsten, liepen en kletsten. Voordat de zon verdween keken we hierop uit, dit is toch prachtig. Een aantal dagen na die wandeling liep ik een rondje door de wijk. 30 minuten en flink doorstappen. Moe maar zeer voldaan kwam ik thuis en het kostte letterlijk maar een half uur. Niet omkleden, niet zweten en daardoor onder de douche moeten, lekker makkelijk en ongecompliceerd.  De keer erna zette ik een podcast op. Ook best fijn, door dat gebabbel vloog de tijd en ging het lopen soepel. Het was na een drukke werkdag en ik vond dat ik er dringend even uit moest. Mijn 'z...

Soms kan het me ineens overvallen. Vooral als ik moe ben. Een nieuwe week die we weer met 6 personen in 1 huis doorbrengen. De chaos van het thuiswerken en zelf moeten werken. De rek is er uit. Vorige week ging het met Rachel steeds minder goed. De details lijken me niet geschikt voor een blog maar ze zat er echt doorheen. We schakelden haar juf in en maakten een plan. Een onderdeel van dat plan was dat ze 1 ochtend naar school mocht komen. Ze was daarna een ander kind. Op de fiets naar school toe zat ze te zingen. Na de ochtend school was ze enorm vrolijk en maakte ze grapjes zoals we van haar gewend zijn.  Ik kon wel huilen van blijheid, daar is ze weer!  In de avond dreef ze weer de spot met Bert en mij, draaide dramatisch met haar ogen en verzuchtte met pretoogjes : 'ben ik hier nou de énige normale in huis?!'. Wat fijn dat we zo effect zien bij Rachel. Komende week is volgepland met afspraakjes met vriendinnen. Hele dagen hier werken en spelen en naar anderen toe om daar ...

22 januari 2007, vandaag precies 14 jaar geleden kregen we verkering. 14 jaar, dat klinkt alsof dit wel een blijvertje is.  Het was geen liefde op het eerste gezicht. Eerst zaten we een jaar bij elkaar op school (Evangelische Hogeschool) in Amersfoort. Ik was jong, verlegen en studeerde hard. Bert was... tja, het tegenovergestelde. Nogal irritant aanwezig in de les. We hebben elkaar een keer gesproken tijdens de introductieweek maar dit weet Bert dus niet meer. Lekkere eerste indruk dus, zo beroerd dat ik niet eens in zijn geheugen ben blijven plakken. Na dat jaar gingen we allebei op kamers in Ede. Ik studeerde MWD en Bert begon zijn studie in Arnhem. Ik kwam in huis met 3 jongens. Wat een geweldig jaar was dat, ik zou dat graag nog eens herbeleven. Als meisje uit een meisjesgezin kwam ik bij deze jongens in huis en wat ben ik van ze gaan houden. We werden vrienden maar meer ook echt niet. Mijn moeder zei: dat is een leuke jongen. Mijn opa en oma zeiden hetzelfde maar ik was echt ...

Regelmatig zie ik mezelf 's ochtends in de spiegel voorbij komen en denk: daar heb je mevrouw Mikmak weer. Sinds er een stuk van mijn haarlengte af is, is het iedere ochtend weer een verrassing hoe het zit. Geen krul, veel krul, enorme warboel, ontploft of juist sluik. Maar hoe dan ook, een madam Mikmak look-a-like. Rachel heeft dat even voor me in beeld gebracht, grappig kind. Even wat anders. Relaties, het blijft toch ingewikkeld. Zo was ik ineens in een ruzie verzeild geraakt, had het niet eens in de gaten maar volgens iemand maak ik al jaren rotopmerkingen. Ik schrok me rot. Heb je het over mij? Nou heb ik genoeg fouten maar ik geloof toch niet dat ik dat herken. Er werd me van alles naar mijn hoofd geslingerd. Pfff, het stoom kwam uit mijn oren. Maar... denk om de feedback regels, wees de verstandigste en meer van dat soort wijsheden zorgden dat ik me inhield hoewel ik het liefst een knal teruggaf, spreekwoordelijk uiteraard. Ik kon me even niet herinneren waarom het nou zo no...

Ik kan het stom vinden als ik moe ben of hoofdpijn heb maar het beste is om er gewoon maar even aan toe te geven. Donderdagavond appte een vriendin of ze Manuël en Esther vrijdag zou ophalen om bij haar te spelen. Ja graag! Even dacht ik nog: kan dat wel want zij heeft ook de week thuisgewerkt maar ze bood het zelf aan dus mag ik het aanbod ook aannemen. Bedankt lieve vriendin! Om 10u pikte ze de kinderen op, die vonden het reuze gezellig om met haar zoontjes te gaan spelen. Ik had daardoor de ruimte om Rachel wat beter te helpen zonder steeds gestoord te worden. We storten ons op taal. Iets waar ze niet al te goed in is. Bij de laatste opdracht barstte ze steeds in tranen uit, het lukt niet meer! Ik hoorde mezelf nog zeggen: Stel je niet zo aan, we zijn bijna klaar. O nee, haar energie is ook op. We stopten met het schoolwerk, tijd voor gezelligheid! Rachel en Jonathan vonden het heerlijk dat zij alle aandacht kregen. Jonathan zei zelfs 'ik wou dat we altijd met zijn vieren thuis ...

Thuis werken doen we al vanaf maart. Dat is haast normaal. Maar dat de kinderen ook thuis zijn.... We begonnen na de kerstvakantie vol goede moed. En de maandag en dinsdag liep het ook soepel. Best leuk ook om van dichtbij mee te krijgen wat de kinderen leren. Te zien waar ze goed in zijn en waar ze meer hulp bij kunnen krijgen. Na die eerste paar dagen ging ons werk ook weer helemaal van start. En die combi, dat is ingewikkeld.  In de ochtend zorgen we ervoor dat iedereen netjes klaar is voor de dag, tanden gepoetst, ontbijtboel opgeruimd, schoolwerk per kind uitgestald. Tussen 8.30u en 9.00u beginnen we dan aan de werkdag. Bert en ik wisselen elkaar af met wie op zolder kan zitten en wie beneden is. Waar we in het voorjaar allebei voordat de kinderen wakker waren al aan het werk gingen doen we dat nu niet. Daarmee houden we het niet goed vol. Rachel is al best zelfstandig maar heeft hier en daar wel wat hulp bij nodig. Best leuk om rekenen uit te leggen. Ik was zo blij dat ik het...

Het was weer tijd om naar de tandarts te gaan. Ieder half jaar gaan de kinderen en ik daar samen naar toe. Dit keer had ik een werk afspraak ingepland tot 16u terwijl we om 16.10u bij de tandarts present moesten zijn, niet handig. Ik logde een kwartiertje eerder uit maar toen was het alsnog een race tegen de klok. Bert en ik allebei de kinderen tanden poetsen, iedereen plassen, Oja ook nog even haren kammen, met dat thuis lesgeven schiet dat er nog wel eens bij in. 16 uur reden we weg, ik heb het gaspedaal flink ingetrapt. Zette de auto nog even in de sportstand om lekker snel op te kunnen trekken en voor een leuk geluidseffect maar met mijn lichte snelheidsovertreding was dat toch te aso. Een parkeerplek was snel gevonden, ik rende naar de betaalautomaat en hoorde Esther dramatisch huilen. Best traumatisch eigenlijk als je moeder hard wegrent. Rachel ontfermde zich over haar maar dat mocht niet baten, het grote verdriet bleef. We zetten het op een holletje naar de tandarts waarop Manu...

Het punt is niet dat ik een ander iets niet gun, maar dat ik het mezelf ook gun, zoiets denk ik ja.  Op zondag vertrok Bert al om 8.15u. Hij was als 1 van de weinigen uitgenodigd om bij een speciale kerkdienst aanwezig te zijn elders in het land omdat onze zwager bij zijn eerste gemeente is aangenomen als predikant. Wij keken online mee. Het was een mooie dienst maar duurde erg lang en daarna kwamen er ook nog eens allerlei toespraken. Aan het begin vonden de kinderen het echt super grappig dat papa af en toe in beeld kwam. Manuël hing al met zijn hoofd voor de tv, 'papa, kijk naar mij!' en Esther merkte op 'hé, die meneer was ook bij ons thuis'. Grappig om bekenden op 'tv' te zien.  Al snel haakten de kinderen  af, helemaal goed maar ik wou het wel volgen. Ik hoorde mezelf naar de kinderen schreeuwen dat ze stiller moesten zijn. Zo irritant als je zelf even wat wilt horen en dat onmogelijk wordt gemaakt. Op een gegeven moment schreeuwde ik zelfs: 'koppen di...

De aller allerlaatste dag van de vakantie brak dan toch echt aan.  Jonathans voortand zit erg los, de tand ernaast is er al uit en ik vond het de hoogste tijd om ook deze te verwijderen. We spraken af dat ik er 1x aan mag trekken, als die daardoor eruit gaat is dat mooi en anders laat ik hem met rust. Ik trok dus aan die tand en 1 helft liet los, maar de andere helft bleef zitten. Beloofd is beloofd, niet meer dan 1x trekken dus nu loopt hij rond met een voortand die scheef staat en er bijna uitvalt. Dat gaat niet lang meer duren. Ik kan mezelf nog net bedwingen om dat ding er niet stiekem in de nacht uit te trekken. We aten pizza. De vorige tand ging eruit door een harde pizzakorst maar dat lukte niet nog een keer. Jonathan doet er heel voorzichtig mee helaas. Nu kijken we tegen een loshangende scheve tand aan en ondertussen moet ik me dus bedwingen om er niet even snel een keer aan te trekken of 'per ongeluk' tegenaan te stoten. Ik ging er met de tandenborstel al een keertje ...

Oudejaarsavond. We kregen een avondvullend programma. Waar we de avond normaal doorbrengen met vrienden waren we nu met het gezin gewoon thuis. Na het eten werden de kinderen gemeten. Iedereen naar de werkkamer op zolder en streepjes tegen de muur. Elk halfjaar wordt een nieuw streepje toegevoegd. Rachel was 3cm gegroeid, Jonathan 2, Manuël 3 en Esther 4. Esther kreeg dus een applausje omdat ze 'gewonnen' heeft.  Om 20u lagen de kinderen op bed en waren wij nog wat in huis aan het rommelen. De keuken en woonkamer opruimen, paar regeldingetjes en om 21u waren we klaar voor de avond samen. Wat te doen? Een spelletje? Een film? Bert had zijn zus verhuisd en ik had het huis vol met 7 kinderen gehad dus we stemden voor een film. Lekker relaxt vanaf de bank. We kozen een film die 2 uur en 13 minuten duurde, goed te doen op een avond waar bedtijd niet 22u maar 2u is.  Na de eerste 11 minuten gilde Rachel naar beneden: 'papa en mama, Esther is aan het spugen!'. We renden naar b...