Aardenvat

Ik ben een heel normaal persoon. Nou ja, wat is normaal? Ik heb natuurlijk mijn gekke kanten en ontspoor hier en daar wel wat maar toch, wie niet? Uiteindelijk heeft iedereen wel wat dus dat in ogenschouw genomen durf ik wel te zeggen dat ik heel normaal ben. Niet heel verlegen (zoals vroeger) maar ook niet heel out going. Niet heel carrière gericht, maar ook geen huismoeder. Niet subassertief maar ook niet agressief. Het klinkt allemaal gemiddeld en wellicht wat saai. Maar saai zou ik me ook weer niet noemen. Want naast dat ik best wel normaal ben ken ik ook hoge pieken en diepe dalen. En dan ook weer niet zo dat ik manisch ben maar ik zwieber toch wel de ene keer met mijn hoofd in de wolken en de andere keer ga ik door een dal. Bert is eigenlijk een hele stabiele lijn dus we ontmoeten elkaar telkens weer als onze lijnen elkaar kruisen.  En ja, als mijn lijn weer eens naar beneden zakt uit dat zich in angst. En dan niet een beetje maar best wel veel. En dan kun je daar tegen prate...

Vandaag hebben de leerkrachten van onze basisschool een studiedag en zijn de kinderen een dagje vrij. Ik vind dat best wel lekker om zo'n dag tussendoor niet op tijd te staan. De wekker stond om 7.15u maar die heb ik weer uitgezet, lekker relaxt opstarten. De kinderen kwamen één voor één langs en gingen naar beneden. Om 8u was Esther het zat en schoof ze de gordijnen open en trok me uit bed. Wat een omgekeerde wereld dat ik uit bed gesleurd word, maar oké, het was toch echt ochtend. Op zo'n vrije dag gaat alles een beetje anders. We gingen ontbijten voor de tv op de bank en daarna bleven de kinderen nog even in de pyjama's spelen zodat ik kon douchen. Daarna moesten we tempo maken want om 10u werden we in MonkeyTown verwacht, de plaatselijke binnenspeeltuin. Hier had ik afgesproken met een vriendin om bij te kletsen. We kwamen allerlei bekenden van school tegen, meer mensen die hetzelfde idee hadden. Het was heerlijk rustig zo in de ochtend. Na een uur gespeeld te hebben wa...

Elke keer als Bert en ik uit eten gaan geven we onze relatie een cijfer. Geen idee meer hoe of waarom we daarmee begonnen zijn maar we doen het al jaren en het is een echte aanrader. We gaan zo'n 2x per jaar uit eten dus het is een soort tussentijdse evaluatie. Ik denk trouwens  niet dat er ooit een eindevaluatie komt maar dat terzijde. We hebben allebei een cijfer in ons hoofd en dat vertellen we elkaar en natuurlijk moet het toegelicht worden. Bespreekpunt is ook wat er beter kan. Een relatie krijgen oké, een relatie houden is ook te doen maar een goede spetterende relatie houden vergt inzet en daar gaan we voor. Beetje pijnlijk is het wel als de één een hoger cijfer geeft dan de ander maar welk cijfer er ook boven tafel komt, het leidt altijd tot een goed gesprek.  Begin hier trouwens niet mee voordat je maag minstens voor de helft gevuld is. Stel je voor dat je dit zou doen tijdens of zelfs voor het voorgerecht. Gegarandeerd valt het cijfer lager uit. Een knorrende maag is...

Samen met Esther op stap gaan is echt reuze gezellig. En vanmorgen was het weer zover. De andere kinderen waren naar school, de ontbijtboel opgeruimd, helemaal klaar voor onze ochtend samen. Voor de nieuwe gezinsfoto zocht ik een fotolijst. Ik begon bij de kringloop. Esther stapte daar eerst wat aarzelend binnen maar al snel leek het alsof ze de boel daar wel even regelde. Iedere klant begroette ze met een luid: 'hoi!' waarna ze verder stapte. Het was even speuren maar toen vonden we de enorme collectie aan fotolijsten. Sommigen kapot, anderen veel te klein of veel te groot. Het was zoeken naar een speld in een hooiberg maar met wat geduld en goed speurwerk kwam ik uit op 2 kanshebbers. Ondertussen greep Esther haar kans en scharrelde wat rond. Hé, een paraplu, die kan dus ook open. Parmantig liep ze met het ding rond. Vanalles trok ze tevoorschijn en bewonderde het alsof het kunst was. En iedere voorbijganger werd vrolijk begroet. Op weg naar de uitgang praatte een meneer teru...

Het is een gewone vrijdagochtend, op een rustig tempo ben ik bezig met het huishouden. Tijdens het  ophangen van de was overpeins ik het leven. Wanneer zou je nu kunnen zeggen dat je leve n geslaagd is? Ik kom er niet uit. Verschillende onderdelen passeren de revue.  Als mijn huishouden nou eens perfect op orde zou zijn. Dat zou toch geweldig zijn. Dat je gewoon kunt zitten, om je heen kijkt en alles netjes en schoon is. En dan bedoel ik niet alleen wat je ziet maar dat je weet dat je kasten en in de kleine hoekjes het ook voor elkaar is. Ja, dat is een droombeeld. Maar stel dat het me ooit lukt is dan mijn leven geslaagd? Nee, het zou een leuke bijkomstigheid zijn maar meer niet.   Plaatje uit de krant, mooi voor op de wasmachine. Onderbroek na onderbroek hang ik in het zonnetje en ondertussen gaan mijn gedachten verder. Stel dat onze kinderen goed terecht komen. Dat we de opvoeding goed gedaan hebben en ze een gelukkig leven leiden. Is dat een vervulling van mijn leven?...

Het is prachtig weer, de agenda is leeg, iedereen is thuis. Perfecte omstandigheden om met elkaar naar de hei te gaan. Ik zag het al helemaal voor me. Iedereen vrolijk en relaxt, mooie kleren aan en door de natuur dartelen. Goed moment om gelijk een gezinsfoto te maken. Ieder jaar maken we een gezinsfoto voor onze collectie in de gang. Zo hebben we een hele muur vol met ons groeiende gezin. En nee, niet met meer uitbreiding maar opgroeiend, ook leuk om vast te leggen.  Halverwege de middag kreeg iedereen mooie kleren aan, plassen, gezichten wassen, fles water en een zak chips mee en hup in de auto op naar de hei! We kozen voor een stukje hei en bos, kunnen we nog kiezen waar de foto het mooist uitkomt. Eerst een stukje lopen en toen begon het... De kinderen renden heuveltjes op en af, zochten steentjes en ik rende er al gillend achteraan. 'nee, niet doen', 'kijk toch uit zo worden je kleren vies', 'nee geen steentjes, je handen zijn zwart', 'aaaaaah'. Li...

Op een verjaardag hoorde ik iemand zeggen: 'goed is ook goed'.  Wat een mooie uitspraak, de spijker op zijn kop. Tijdens een fietstochtje kwam ik een te koop bord tegen bij een groot vrijstaand huis aan de Amsterdamseweg. Hier zie ik ons wel wonen. Eenmaal thuis heb ik  uit nieuwsgierigheid Funda geopend en de foto's van de binnenkant doen je watertanden, zo mooi. Toen kwam de prijs in beeld: 1 miljoen euro.... Boem, daar viel ik van de roze wolk. Dit is echt wel heel erg ver buiten bereik. Na 10 minuten dromen kon ik snel weer landen, waar gaat het eigenlijk over. Oké het is prachtig en dat zou ik best willen maar wat hebben we het goed. Voor iedereen een eigen slaapkamer, grote woonkamer, klerenkasten hangen vol en zoveel spullen dat ik er wel eens gek van word.  Goed is ook goed En dan op een ander vlak. De psych en ik bedenken mooie doelen om na te streven. Als ik dan een doel behaald heb is het eerste wat ik denk: 'mooi dat dit gehaald is maar eigenlijk stelt het n...

Vanmorgen ging ik met Esther schoenen kopen, de andere kinderen zitten op school dus we maakten er een uitje van. Ze heeft een makkelijke voetmaat dus we hadden ruim de keus. Hoe anders was dat met Rachel. Toen Rachel klein was kocht ik de schoenen die in de aanbieding waren. Als het maar paste was is helemaal tevreden, geen haar op mijn hoofd dacht eraan om 2 paar te kopen; niet nodig. Met Esther ging ik vandaag linea recta naar de betere schoenwinkel en kocht maar liefst 2 paar schoenen. 1 paar lage sportieve schoenen en 1 paar laarsjes voor de winter. En waarom? Omdat die kleine schoentjes zo leuk zijn. Ik vind het ook best praktisch om lage schoentjes en laarsjes voor haar te hebben maar al had ik 1 paar gekocht dan was ze echt niets tekort gekomen. En oja, vergeet de kortingsbon niet, daarmee was het 2e paar schoenen alweer wat goedkoper. Wat ik voor het gemak maar even vergeet is dat als ik 1 paar gekocht had het nog goedkoper was én dat die kortingsbon door de bus viel omdat we ...

Ik hou van eten. Het liefst eet ik de hele dag door. Ik hou zelfs van het gevoel van een lege maag, omdat je er dan weer eten in kunt stoppen. De avondmaaltijd zou ik niet graag overslaan of vervangen voor brood. Juist de warme gerechten smaken me goed. Maar dan het koken van eten. Daar heb ik een hekel aan. Eerlijk waar, ik beleef er geen vreugde in. Maar ja, om te kunnen eten zul je het ook moeten bereiden dus doe ik dat braaf elke dag. Ik ben daar niet zo creatief in, ik koop bijvoorbeeld kant en klare salades en koop een pakje om een gerecht in elkaar te draaien. Voor de zomer zijn we overgegaan op producten met vezels. We kopen de volkoren variant van brood, spaghetti, macaroni, crackers, zilvervliesrijst en soepstengels. Met deze kleine aanpassing eten we daarmee een stuk gezonder. Na de vakantie bedacht ik dat het nog gezonder kan door van die pakjes af te komen. Maar ja, ik heb geen zin om uren in de keuken te staan dus hoe ga ik ooit lekkere gerechten maken zonder die verrader...

Ik sportief? Absoluut niet. Verre van dat zelfs. Het is me altijd een raadsel waar moeders met jonge kinderen de energie vandaan halen om óók nog te gaan sporten. Nu ik van dichtbij zie dat sporten goed is voor je lijf én voor je geluksgevoel ben ik toch nieuwsgierig. En dan niet een keertje sporten maar om dat structureel te gaan doen. Om de koe direct maar bij de horens te vatten ben ik gaan wielrennen, niet buiten maar op zolder. De eerste paar keer zit erop. En na afloop voel ik me beroerd. Zei ik beroerd? Ik bedoel ellendig. Tot een paar uur erna ben ik niets waard. Ik hang als een ontplofte aardbei op de bank voor ik zelfs maar toe ben aan douchen. Is het dan toch waar dat sporten niets voor mij is? En voor je het weet mondt je mooie plan uit in negatieve gedachten over jezelf. Het schijnt echt iets voor vrouwen te zijn om de oorzaak bij jezelf te zoeken. Is dat herkenbaar?  Als het in de auto begint te stinken is het eerste wat ik denk: wat gaat er hier mis? Terwijl mijn ega...

'Kan ik je helpen?' Super vriendelijk, maar als ik even mag muggenziften; met die uitspraak plaats je jezelf boven de ander. Hiermee maak je een deel van het probleem van de ander tot jouw probleem.  Van zo'n weetje word ik nou blij. Je raakt toch nooit uitgeleerd over de psychologie van de mens. Iets subtiel anders doen kan al zo'n verschil maken. Nu kun je zoiets kleins maar onzin vinden maar ik kick daar dus op.  Hulp geven en vragen is van alle leeftijden. Onze peuter wil bijvoorbeeld geen hulp aannemen: 'neeeee, zelluf doen'. Daar moet ik regelmatig om gniffelen (zo'n mini mens) behalve als we op tijd staan, dan kan ik haar wel achter het behang plakken en dring ik gewoon mijn hulp op. Een verworven recht die moeders hebben om zich te bemoeien met kinderen ook als dat niet gewenst is. In andere gevallen mag je dus geen hulp opdringen. Dat dat bloed irritant is kun je aan mijn zussen vragen. Ik heb de eerste 20 jaar van mijn leven hulp, gevraagd en ongev...

De eerste schoolweek zit erop. Wat ben ik daar blij mee, vermoeiend zo'n eerste week. Voor de kinderen is dat logisch, nieuwe juffen, alle dagen weg maar dat het voor mij vermoeiend is dat bedenk je toch niet. Als ochtendmens moet die vroege wekker me vreugde geven maar werkelijk waar, 6.15u voelt als midden in de nacht. Het bed is dan nog lekker warm. Nut en noodzaak van opstaan komt niet in me op. En dan ineens is het laat, te laat! Dan is de enige mogelijkheid uit bed springen en in de race-stand. In weinig tijd moet toch iedereen spic en span klaarstaan voor de nieuwe dag. Tijd voor discipline. Zo'n eerste week mag je er weer wat inkomen maar volgende week gaan we ervoor! Op tijd eruit is het halve werk, daar gaan we maar eens mee starten. Over op tijd opstaan gesproken : lang lang geleden, tijdens onze verkeringstijd vertelde ik Bert dat hij gelijk uit bed moest stappen als de wekker gaat. Psychologisch gezien is dat heel goed anders moet je in de ochtend jezelf keer op ke...

"Jij als mens moet niet bij je gevoel komen, maar het gevoel bij jou" Deze zin las ik vandaag in de Eva, mooi om eens over na te denken. Als ik iets voel, beleef ik dat dan ook? Eerst maar eens blijheid; vanmiddag leek het wel of Bert aan het tennissen was. Hij sprintte met de elektrische vliegenmepper door de kamer, zwiepte heen en weer en sprong over obstakels heen. Hilarisch om te zien. Een moment om blijdschap te ervaren, er gewoon naar te kijken, te genieten, te zíjn.  Boosheid is iets wat ik thuis bijzonder goed kan. Het vergde enige oefening maar nu knallen we er op los. Aandachtspuntje is blijven hangen in de boosheid, dat heb ik tot ware kunstvorm verheven.  Zou dat vrouw-eigen zijn? Je boosheid bij je houden is vast niet de bedoeling van de uitspraak die ik las. Oké, voor het to do lijstje: ook weer leren loslaten. Buitenshuis uit ik nauwelijks boosheid, als je me binnenkort op het schoolplein ziet tieren is het dus een oefening, dat je het maar weet. Anders is verd...

Koffie, dat moet je toch leren drinken. Als tiener vond ik het zwarte goedje maar smerig maar door mijn goede vriendin ben ik het toch gaan proberen. En nadat ze me geduldig iedere keer koffie voerde ben ik het gaan waarderen. Inmiddels wel de cafeïne vrije variant omdat mijn lijf daar blijer van wordt. Bert, al 13 jaar mijn partner in crime, leeft helemaal op van cafeïne, voor de koffie hoef je hem niets te vragen maar daarna... wat een blijheid. Dat effect lijkt me wel wat. Ja met een wijntje heb ik dat ook wel maar om daar in de ochtend al mee te beginnen...  Cappuccino vind ik zo lekker maar vind dat maar eens zonder cafeïne. Gek eigenlijk, daar moet toch best een markt voor zijn. Na een kopje decafe uit de Senseo wist ik weer hoe lekker dat is èn herinnerde ik me de goede tijd dat ik Senseo cappuccino drink, hmmm. Bert had nog een ongebruikte cadeaubon van zijn werk liggen en die mocht ik naar eigen inzicht uitgeven. Dat laat ik me geen 2x zeggen! Dat werd dus een Senseo. Daar...

Het in huis gezellig maken kan zomaar veel geld kosten. Laatst ging ik een paar kussentjes voor op de bank kopen, ping, 50 euro verder. Nou waren de kussens die we hadden niet meer vierkant en vol vlekken dus het was oké maar gelukkig hoeft het niet altijd (veel) geld te kosten om de ruimte wat op te leuken. Bij de 2e hands winkel stonden leuke vaasjes. Daar word ik nou blij van. Als je dat vroeger tegen me gezegd had had ik je hard uitgelachen. Doe mij maar nieuw. Maar de laatste jaren is dat wel wat veranderd. Want zeg nou zelf, die vaasjes zijn toch cute?  Soms ik nieuw ook heel fijn. Voor mijn verjaardag kreeg ik van manlief een nieuwe tas. Oker kleurig en zo mooi! Na een paar weken ging onze peuter los met een pen en zitten er penstrepen op, tot 10 tellen.... Met flink wat gepoetst is het wel wat vervaagd maar het blijft zichtbaar. Nu ook de knop los ging en er niet meer opgezet kon worden lag de tas ongebruikt in de gang. Laat je zoiets maken of niet? Heel milieubewust en ver...

Een blog? Ja een blog! En waarom ook niet. Het is toch heerlijk om blogs te lezen waarin je een kijkje krijgt in het leven van een ander.  Als gezin met 4 kinderen zou er toch genoeg te vertellen moeten zijn. Er is in ieder geval altijd iets te beleven en vaak zit de schoonheid in de gewone dingen. Je lichaam is als een aarden vat, het is maar een omhulsel en toch... er is zoveel te vertellen over dat aarden vat. Daar zou je toch pagina's vol aan kunnen wijden. Oké uitdagend. Het is stil in huis. De jongste 3 kinderen slapen. Rachel kwam net haar bed nog uit omdat ze vol zit met verhalen over groep 6. Nou vooruit, vertel maar waar je allemaal aan denkt en daar kwam het hoor, ze leek wel een waterval. Kopje warme melk erbij, samen tegen elkaar aan op de bank. Met grote ogen van alles wat ze al beleefd heeft in deze eerste 2 dagen na de vakantie en alles wat haar nog te wachten staat. Het leek me heel pedagogisch om haar uit te laten praten maar er kwam werkelijk geen eind aan. Ik he...