Body Balance

Met een vriendin ging ik mee naar de sportschool voor een les Body Balance. Het leek me niet al te moeilijk en zwaar, precies goed voor een type zoals mijzelf. De docente was een vrouw op leeftijd en mijn zelfvertrouwen groeide, dit moet wel een succes worden. 
De docente zette ons 50 minuten hard aan het werk. Ik heb spieren gebruikt waarvan ik niet wist dat ik ze had. Staan, zitten, liggen, schuin, hangend, ik heb mijn lichaam in de meest exotische houdingen gestrekt. Zweten zeg! Bij de buikspieroefeningen moest ik tussendoor pauzeren, die kon ik niet eens volledig volhouden. De laatste 10 minuten mochten we liggen, ging het licht uit (even schrikken maar daarna oké) en was het tijd om te ontspannen. Oef, dat was fijn na het harde werken. Daarna bewogen we langzaam weer wat en was de training afgerond. 
Ik was kapot. En vooral misschien nog wel mijn ego. Dat ik het zo pittig vond viel me zwaar tegen (van mezelf). Ik kreeg na afloop nog een rondleiding maar die sloeg ik over, ik moest echt even bijkomen. Vond ik trouwens wel goed van mezelf, ik vond het best asociaal om te zeggen dat ik niet mee ging met de rondleiding maar ik bleef bij mezelf en op dat moment had het me niets gebracht. Dus tevreden met mijn handelen. 

Thuis bleef ik wel wat piekeren. Het raakt me dat mijn lijf dit blijkbaar niet kan. Wat natuurlijk onzin is, maar in ieder geval op dit moment nog niet goed kan. Mijn vriendin met wie ik mee was stuurde me een lief bericht en ik ben gewoon snel in bed gekropen na een verfrissende douche. De opmerking die Rachel de ochtend erna maakte motiveerde me het meeste: 'als je het moeilijk vindt moet je gewoon oefenen'. Zo simpel en zo waar. Geen moeilijke, negatieve gedachten maar gewoon een uitnodiging om te oefenen. 
En dus gaf ik mezelf op voor een lidmaatschap. 1 keer per week sporten en nu moet ik het gewoon gaan doen! Oefenen, oefenen, oefenen, misschien ga ik mezelf nog wel verbazen (waarschijnlijk niet maar een mens mag blijven dromen). 

Zaterdag gaven mijn opa en oma een feestje. We waren uitgenodigd om in een zaaltje van een restaurant te komen lunchen. Opa werd namelijk 87 jaar, oma 85 jaar en ze zijn 63 jaar samen getrouwd. Dat is ook wel een feestje waard! Het was ontzettend gezellig om met iedereen te kletsen en samen te eten. Luxe hoor dat het eten je zo voorgezet wordt en je kunt pakken waar je zin in hebt. We maakten filmpjes en foto's en Rachel monteerde dat in elkaar tot 1 geheel, een geweldig aandenken! Trots op die handige dochter van me.
Hier waren we gezellig op het feestje, altijd leuk een foto samen. 
Van harte gefeliciteerd opa en oma, we zijn blij met jullie! 



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen