Regen

Eén regendag hadden we op vakantie. Uiteindelijk werd dat een regenochtend. We zaten knus in de tent met de tikkende regen op het tentdoek, dat heeft ook wel wat. Rachel ontwierp een nieuw logo voor de Action, vind ik eigenlijk veel mooier dan de huidige, misschien moeten ze Rachel maar inhuren.


We speelden verder spelletjes. Bert was daar niet zo happig op. Gek genoeg deden we eindeloos veel bordspellen tijdens onze verkeringstijd en nu wil hij bijna nooit meer een spelletje doen. Maar hij had pech, moeders besloot dat iedereen meedeed en dus deed iedereen mee. We deden Monopoly deal. Esther hoorde bij mij en Manuël bij Bert, op die manier hadden we vier teams. Het eerste potje wonnen Bert en Manuël, dat samen met wat koffie zorgde voor veel vrolijkheid bij manlief, hij wou wel nog een potje spelen. Kijk eens aan. Het werd een gezellige ochtend. De middag was het droog maar omdat we ons er al op hadden ingesteld dat we bij de tent bleven zaten we naast de tent, lekker zo'n dag niks doen.



De volgende dag was het weer tijd om de bergen in te trekken. Dat konden we een aantal dagen niet doen omdat Esther last kreeg van haar enkel na de wandeling naar het meer. Een aantal maanden geleden heeft ze haar enkel flink gekneusd en zelfs nog even in een rolstoel gezeten en met krukken gelopen om haar enkel te ontlasten. Nu had ze weer last en liep ze moeilijk. We legden een stevig verband aan ter ondersteuning en liepen een paar dagen zo min mogelijk. Dat deed haar enkel goed. Nu wilden we proberen weer een mooie plek te bereiken. We kwamen uit op een mooi uitzichtpunt en zagen de bergen rondom ons. Grandioos, we houden echt van de bergen. Met de zelfontspanner namen we wat foto's van ons gezin. Hopelijk zit er een mooie tussen om in de gang op te hangen, ons jaarlijkse fotomoment. Rachel wilde ook een foto maken van Bert en mij samen, altijd leuk om te hebben.


Nog één dingetje voor ik de vakantieverhalen helemaal afrond; ons luchtbed is even breed als ons bed (1.40m) en we ritsen onze slaapzakken altijd aan elkaar vast om tegen elkaar aan in slaap te vallen. Vinden we helemaal normaal maar wellicht is dat helemaal niet gebruikelijk. Ik ben wel benieuwd naar andere kampeerders: ritsen jullie ook de slaapzakken aan elkaar om 1 nestje te krijgen? En dan nu echt, na 1350 kilometer rijden en 17 uur later waren we thuis. Wat een monstertocht. We stopten 8 keer onderweg, de ene keer wat langer dan de andere. We hadden een missie: we wilden naar huis! En dat lukte. We kwamen terug in een heerlijk schoon huis dankzij onze schoonmaakdame die ook tijdens onze afwezigheid zich uitgesloofd had (nog steeds een luxe waar ik zo dankbaar voor ben) en onze buren hadden een gezellig bosje bloemen op tafel gezet met een kaartje erbij. Fijn! Home sweet home.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen