Creëren

Op de valreep kochten we een wit gymshirt voor Rachel. De rest was allemaal netjes voor elkaar maar dat gymshirt moest bijna volledig wit of zwart zijn. Alles wat we zagen stond een print of vrij groot merk op of had een te wijde halslijn voor onze slanke den. Na schooltijd maakten we een ritje naar Zeeman. Daar slaagden we direct, dat was fijn. We kwamen ook dit tasje tegen en die kon ik niet laten liggen, geweldig! 'You can't make everybody happy. You're not pizza.


Eind vorig seizoen heb ik me een beetje te druk gemaakt met overal willen helpen en bijspringen. In de kerk, op school, in het werk. Mijn streven dit jaar is om iets meer achterover te gaan leunen en niet direct mijn vinger op te steken als er iets moet gebeuren. Beetje ongemakkelijk nog want ik draag graag mijn steentje bij maar er zijn nog geen doden gevallen zonder mijn hulp en ik heb veel meer innerlijke rust waardoor de rest een stuk beter gaat. Ik bedenk me dan maar: ik ben geen pizza.
Deze maand heb ik van de masterclass van Villavie geleerd om te kijken waar ik plezier aan beleef. Dat is bijvoorbeeld door me te richten op een klein stukje van ons huis en dat helemaal op orde en gezellig te maken. Zo creëerden we een gezellig koffiehoekje in de tuin. We hadden twee stoelen 'over' die we wel gelijk wilden aanschaffen om met een grote groep aan de tuintafel te kunnen zitten maar niet daar standaard aan tafel willen zetten. Die stoelen zouden op zolder bewaard worden. Ineens kwamen we op het idee om die stoelen te gebruiken om een koffiehoekje te maken in de tuin. Dezelfde stoelen, een oud klein tafeltje met dezelfde beits behandelen om het gelijk te trekken met de eettafel en we kleedden het gezellig aan met een kleedje (speciaal voor buiten) en met wat gezellige versiering (uit de kast opgedoken). Het creëren had ik veel plezier aan en het in gebruik nemen nog meer. Genieten!


We hebben hetzelfde kleed maar dan een aantal maten groter ook voor onder de tafel gekocht. Iedere keer dat er eten viel (elke maaltijd dus) werden de tegels viezer en was ik op handen en knieën te poetsen om de tegels er niet aan te laten gaan, niet echt het idee van buiten eten. Om dus de tegels te beschermen en voor gezelligheid en eenheid in de tuin hetzelfde kleed dus ook daar. Ik was me er niet bewust van dat ik plezier had in creëren maar het is wel zo. Zoals ik laatst in een podcast hoorde: God creëerde in de scheppingsdagen alles en wij lijken op Hem. Scheppen/creëren  en vervolgens ervan genieten is gewoon ingebakken in ons mensen.


Rachel vindt het kleed lelijk en dat mag. Maakt me niet uit want ik ben tenslotte geen pizza. Nu broeden op een volgend stukje huis wat mooi(er) gemaakt kan worden. De keuze is reuze.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen