Madurodam

Met dat wij nog moeten werken hebben we een schema wie wanneer op de kinderen past. Mijn moeder wilde woensdag wel oppassen, heel erg fijn. Zo konden wij ons volledig op het werk richten. Omdat we andere dagen deels thuis werkten besteedden we de dag goed.

Mijn moeder nam de kinderen mee naar Madurodam! Zo geweldig hoe mijn moeder die kinderen verwend. In de tussentijd maakte onze lieve schoonmaakdame ons huis schoon, wat een luxe! Bert en ik werkten tot na 18u. Er was geen eten meer in huis en ik had geen zin meer om via de winkel te rijden en daarna nog te koken. We bestelden Chinees. En met 'we' bedoel ik mezelf. Ik vind dat toch zo ontzettend lekker.

We zaten met z'n tweeën aan tafel. Wat een rust en toch ook kaal, het voelt incompleet zo zonder die vier monstertjes. En toch genoten we ervan, praten zonder aan te hoeven sporen om door te eten.

Na het eten gingen we allebei nog even aan de gang met wat dingen die we wilden doen. De boel was snel aan kant en dus bleef er een avond over. Wat een tijd geeft dat om niet te hoeven zorgen.

Toen de kinderen thuis kwamen was ook dat weer fijn, ze raakten niet uitgepraat over hun avonturen. Wat spectaculair voor ze, herinneringen voor het leven. En hoewel thuis oppassen of naar de speeltuin gaan ook leuk was geweest is dit natuurlijk wel heel erg bijzonder. 

De dag erna kwam de tuintafel, hoera! De bezorger zou de tafel in elkaar zetten. Bert zei tegen hem dat dat niet nodig was, we moeten hem toch eerst nog lakken. Maar het leek mij juist handig als het zware ding maar vast in elkaar zou staan, scheelt ons weer werk. Ik zei dus dat hij niet naar Bert moest luisteren en dat het fijn zou zijn als hij de tafel wel in elkaar zou zetten. Hij wou geen ruzie veroorzaken maar ik garandeerde hem dat het helemaal goed zou komen, die tafel moest in elkaar. En zo geschiedde. 

We hebben hem binnen staan voor de tuinbank. Ik dacht dat we de lak bij de tuintafel hadden besteld maar dat klopte niet. Eerst dus maar langs de winkel om lak te kopen, het hout behandelen en daarna kan het spul naar buiten. Mijlpaal (een beetje een oppervlakkige en materialistische maar toch).