Aardenvat

Esther is een kleine leidinggevende in de dop. Toen ze jarig was jaagde ze iedereen om 6.30 uur uit bed en naar het grote bed. Hup, lamp aan, tijd voor cadeautjes! We zongen een verjaardagslied en daarna was het dan eindelijk tijd voor haar cadeaus, ze scheurde het cadeaupapier open, bekeek de aanwinst en keek een volgend gezinslid aan: 'nu mag jij een cadeau geven'. En na een groot cadeau: 'was dit het grootste cadeau of komt die nog?'.  We vierden de hele dag feest. Eerst naar school met traktatie en alles voor 3 kinderen voor het kerstontbijt, een hele organisatie maar iedereen zat keurig om half 9 in de klas. In de middag vierden we het feest thuis lekker verder. Ik was in de huis bezig om de was weg te werken en de keuken aan kant te maken, alles om bezoek te ontvangen in een geordende kamer. Maar... ik wilde nog heel graag wat wijnglazen hebben voor Kerst. Die van ons waren allemaal gesneuveld. Ik liet de boel de boel en dook nog even de kringloop in. Daar vond ik...

Vrijdag had ik wat leuke dingen op de planning staan. Nadat de kinderen allemaal op school zaten reed ik naar Ederveen. Het tweedehands winkeltje Pinokkio had 50% korting. Jonathan vroeg al tijden om een vest, dat vindt hij zo fijn en hij had er sinds de vorige kledingwissel geen één meer. Manuël had nog maar twee shirts met lange mouwen, daar kan ik niet tegen wassen. En dus was dat mijn doel. Ik slaagde erg leuk met nog 2 maillots voor Esther. Ze heeft leggings en vroeg om een panty want dat heeft mama ook. Ik noemde de maillots panty's en ze is helemaal tevreden. Mijn vondsten bracht ik thuis, dronk wat en vertrok naar Barneveld om daar een kringloopwinkel te bekijken die ik nog niet ken. Het moet niet gekker worden, maar daar had ik echt zin in. Ik keek tussen het servies of daar iets was wat ik voor Kerst zou kunnen gebruiken. Dan zijn hier 10 volwassenen en 10 kinderen. Nu wil ik er niet teveel toestand van maken maar wat liefde en aandacht ga ik er wel instoppen. Ik vond 4 b...

Na mijn uitje met een vriendin in Utrecht was het 16 uur toen we allemaal weer thuis waren. Onze wc kraan en keuken kraan zijn kapot. Die van de wc al erg lang, daar draaien we gewoon de watertoevoer dicht, die van de keuken blijft druppelen. De loodgieter adviseerde nieuwe kranen te kopen, het binnenwerk was kapot. Rachel wilde wel even oppassen zodat Bert en ik direct er vandoor konden op zoektocht naar kranen. We liepen een badkamerzaak in waar Bert graag heen wilde. Per kraan kostte het 200-300 euro, oef wat een prijzen. We zagen wel een geweldig leuke in koperkleur, leuk voor in de wc. Maar zoveel geld voor een stel kranen, ik vond het veel te gek. We liepen door naar Karwei. Daar zagen we ook mooie kranen maar die waren niet op voorraad, we konden ze wel bestellen. Maar we wilden ze graag nu hebben. En dus liepen we door naar Praxis. Daar vonden we een mooie keukenkraan voor 85 euro, dat is al een stuk betere prijs. Zou de kraan niet te donker zijn? Of te hoog? We gokken het erop...

Zaterdag ging ik met een vriendin naar de bioscoop in Utrecht. Het uitje stond al weken gepland en ik had er echt zin in. De wekker stond voor de zekerheid om 8.30 uur. Iets na 7 uur kwam Esther vragen of het al dag was. Nou, vooruit het is net dag. Ze pakte mijn telefoon en ging er weer vandoor, mooi konden wij ons nog even omdraaien. Daarna werd ik wakker omdat Bert vroeg hoe laat ik weg moest. Half 10 pas. Zou je dan niet eens opstaan? Het is al 9 uur. Wat?! Dat werd dus toch nog haasten maar de langere nacht was ook wel erg fijn. Een snelle douche, ontbijtje maken voor in de auto en even optutten. Iedereen kreeg een snelle kus en weg was ik, in mijn zwarte autootje. Ik wilde proberen om via de snelweg naar Utrecht te rijden. Met aanbiddingsmuziek aan, knabbelde ik ondertussen twee boterhammen met kaas op en dronk van de grote beker groene thee. En het ging zowaar goed! De laatste afrit voor Utrecht was het wel even slikken, ga ik echt door? Ja, ik ga door! En het ging ontzettend go...

Soms heb je een idee en dan moet het ook direct. Al tijden is het draaigeval van de pannenkast kapot. Eerder gingen de deurtjes al kapot, die heeft Bert aan elkaar gezet waardoor ze weer open kunnen maar niet meer zo ver. Eigenlijk best irritant maar het werkt goed genoeg om het voorlopig maar zo te laten. Het draaigeval is irritanter, je moet een knop onderaan induwen die zwaar gaat en alleen lukt met je voet als er een schoen omheen zit. Tijden accepteerden we het ongemak maar nu was ik het zat.  Alle pannen gingen eruit. De bakvormen borg ik op in een andere kast. De koekenpannen die niet meer goed waren en we niet meer gebruiken gingen weg en zo ook een vergiet (waarom hebben we er 3?) en een ondefinieerbaar rond ding. De pannen die we wel gebruiken werden gepoetst. Toen was het tijd om het draaigeval eruit te halen. Met zo'n elektrische schroevenboormachine haalde ik steeds een stukje extra eruit. Toen alles los zat probeerde ik met grof geweld het ding te verwijderen. Dat lev...

Zondagmorgen hadden we een prachtige kerkdienst, fijn om zo iedere week stil te staan bij waar het om gaat in het leven. We lunchten luxe zoals we dan iedere zondag doen en daarna reden we naar het bos. De laatste herfsttinten wilden we niet missen. We reden door de stromende regen maar toen we aankwamen hield het al vrij snel op. We begonnen tussen de oranje bomen maar onze route leidde ons al snel langs dennenbomen en kale takken. Niet de mooiste route maar we zagen toch wat herfstpareltjes, een heleboel paddenstoelen en het was gewoon fijn om samen buiten te zijn.  Soms is het de kunst om niet te letten op wat je niet ziet en wat niet aan je verwachtingen voldoet maar wat er wel is. En als dat dan lukt is dat toch reden om blij te zijn.  De route was 5,3 kilometer maar we raakten de route kwijt en liepen uiteindelijk 4 kilometer. Dat vonden de kinderen helemaal niet erg. Tussendoor pauzeerden we met een koek en bij de auto kreeg iedereen wat chips. Dat verzacht het leed dat...

Sinterklaas is weer in het land! De kinderen keken voor de televisie naar de intocht. Ondertussen grepen Bert en ik onze kans om alle cadeaus op ons bed te leggen en te sorteren. Ik had al een hele verzameling door de Recycle Sint (speelgoedbeurs), Marktplaats, Vinted en Facebook verkoophoek. Ik had voor elk kind een cadeau voor sinterklaasfeest met mijn familie en de rest was voor onze pakjesavond. Normaal is het Berts taak maar hij gaat altijd helemaal los en koopt veel en alles nieuw. Dat moet toch anders kunnen en dus kocht ik al een heleboel tweedehands, het ziet er prachtig uit, echt niet van nieuw te onderscheiden door die kinderen. Bert vond het maar jammer maar onze bankrekening vindt dit toch echt een stuk fijner. Nu mag hij nog een kleine aanvulling nieuw kopen, kan hij toch nog even los gaan.  Met de cadeaus die we hadden kwamen we uit op 10 cadeaus per kind. Nou, dat is toch een gigantische berg. Maar Bert reageerde: 'zullen we 15 cadeaus per persoon doen? Het moet wel...

En toen werd ik weer ziek. Je gelooft het niet! Zondag werd ik bibberig, het was zo koud. Ik deed kledinglaag over kledinglaag aan maar niets leek te helpen. Misschien was het luiheid en moesten we gewoon naar het bos, lekker wandelen in de buitenlucht. Maar ik was zo intens moe, het ging niet. En dus bleef ik op de bank en deden we de dag niets. Tenminste, ik deed niks. De kinderen speelden buiten met vriendjes en Bert zat op de racefiets en trapte 60 kilometer weg. In de ochtend keken we de kerkdienst vanuit huis mee en in de middag deed ik hetzelfde. Ik kookte, we aten samen en terwijl we de boel opruimden ging het niet meer. Na een snelle meting bleek ik koorts te hebben en dat was te merken. Als een kacheltje kroop ik in bed. Die nacht was er zo één van warmte en toch bibberen van de kou, van zweten, draaien en onrust. Maandagochtend was ik een wrak en meldde ik mezelf ziek. Alweer, ik was pas net weer een paar weken aan het werk na mijn vorige virus, te gênant dit. Ik hield niks ...

In de herfst- en wintermaanden is onze gang meestal een soort ontploffing van sjaals, handschoenen en mutsen. In de ochtend trek ik de manden van de kapstok af, we zijn uiteraard laat, kunnen de juiste spullen niet vinden en zo verspreidt het zich door de gang. Bij thuiskomst moet er eerst een sneeuwschuiver doorheen, gaat alles weer in de bakken bovenop de kapstok om de volgende dag deze riedel te herhalen. Dat moet toch anders kunnen.  Ik dook de vliering op en viste daar twee tassen met winterspullen vandaan. Eerst zocht ik uit wat we nog konden gebruiken en daarna ging het allemaal de wasmachine in. We kochten een kleine aanvulling en deden al het te klein geworden spul weg (waarom hebben we nog peuter handschoenen?!?). Bij Zeeman kocht ik vier kleine bakjes. Toen iedereen op bed lag maakten Rachel en ik in Word naamplaatjes. De printer drukte ze voor ons af. We knipten het uit en plastificeerden het netjes met van dat dikke doorzichtige plakband. Rachel plakte de labels zorgvu...

Rachel en ik maken samen een puzzel van 1000 stukjes. Zo nu en dan pakken we die erbij op een zondagmiddag. Het was al een hele tijd geleden dat we samen gepuzzeld hadden en we hadden in ons hoofd zitten dat we de puzzel af wilden maken. We hadden namelijk zin in een nieuwe. Met dat doel gingen we aan de slag. Kaarsjes aan, andere kinderen speelden buiten, perfecte omstandigheden dus. En het lukte! Leuk projectje samen afgerond. Voor het avondeten probeerde ik een aantal nieuwe gerechten. en warempel 2 nieuwe varianten slaagden en zagen er ook nog eens eetbaar uit. Een ovenschotel met sperziebonen. Die kaas erover maakt het toch reuze aantrekkelijk. En 2 quiches. Omdat we 'taart' aten vonden de kinderen het heerlijk. Dat er groenten in zaten hadden ze geen last van, door het woord 'taart' hadden ze nergens anders meer oog voor. Jonathan stelde al voor dat ik al ons eten presenteer in taartvorm, dan gaat het eten vast een stuk sneller. Toch leuk voor mezelf dat zelfs met...

Oké daar komt ie. Het verhaal waar ik me al dagen druk om maak. Het begon allemaal in de dierentuin. Mijn moeder, de kinderen en ik hadden een gezellige dag. We besloten een abonnement te nemen maar dat kon niet meer omdat het al sluitingstijd was. Via de mail kon het geregeld worden en dan zou de entreeprijs er vanaf getrokken worden. Bert vond het te duur. Wel leuk maar echt te duur. En dus deed ik het stiekem. Ja echt, ik durf.  Zo gezegd, zo gedaan. Ik stuurde een mail met alle gegevens. Helaas werd er een foutje gemaakt waardoor ik de verkeerde prijs kreeg. Na terug mailen kon dit rechtgezet worden. Een nieuw aanbod werd gestuurd en het geld kon ik overmaken. Na een week zonder contact werd ik wat ongeduldig en dus mailde ik weer; hoe gaat het nu verder? Het abonnement was aangemaakt dus alles was in orde. Dat is natuurlijk mooi maar hoe werkt dat? Krijgen we een pasje of code of...? Er is geen sprake meer van een pasje, ik kon gewoon inloggen. En dus deed ik dat. Maar voor he...

Wat is het bloggen lang geleden! Ik had even wat tijd nodig om in mijn eigen cocon te zitten maar sta te popelen om weer te starten met bloggen. En er is ook zoveel om over te schrijven, genoeg om over los te gaan. Manuël verveelde zich en wilde mij 'mooi' maken. Ik kon ondertussen op de bank zitten en mijn boek lezen dus het leek mij een prima tijds verdrijf. Hij deed mijn haar, smeerde nagellak en deed lippenstift bij me op. Een uur liep ik rond met gekke staartjes en lippenstift die net niet helemaal op de lippen zat en daarna haalde ik het er weer vanaf, net op tijd om weer fatsoenlijk de deur open te kunnen doen. Helemaal niet erg om een levend verfdoek te zijn.  Na het eten pakten we toetje, niks anders dan anders. Bert schudde de yoghurt voor gebruik, ook niet anders dan anders. Totdat het schudden begon en hij er achter kwam dat de dop al los zat. Overal yoghurt; op de vloer, de muur, de tafel en op Bert. Lachen, gieren, brullen. Wat hadden we een plezier. Dit soort din...

Vorige week had ik weinig chips gekocht. Bert zou de hele zaterdag weg zijn en wij konden wel wat minderen. Nu ging Berts uitje plotseling niet door waardoor we het weekend allemaal thuis waren, met dus een beperkte voorraad chips. Dat was nogal frustrerend voor manlief en dus ging hij de vrijdag erna direct na het eten naar de winkel om het volgend weekend wel met chips te kunnen starten. Ik bedelde om een fles Baileys, dat was een tijd geleden en daar had ik nu echt zin in. Terwijl Bert in de winkel stond appte hij een foto of het de juiste fles was. Jazeker. Toen Bert bij de kassa vertelde dat het voor zijn vrouw is wisselde de verkoper de fles om voor één met een geschenk tekst erop, dat is toch attent. Maakt de smaak niet anders maar toch leuk. Bert kocht wat chips en zou ook chips regelen voor in onze wekelijkse boodschappenbestelling, helemaal goed. Toen de boodschappen bezorgd werden hebben we toch gelachen, de hoeveelheid chips was zo groot, ik denk dat dit ruim de frustratie ...

De nachten worden kouder. Tijd om de quilt weer over ons bed te trekken. Deze quilt heeft mijn oma gemaakt voor onze trouwdag. Helemaal wit met prachtige patronen erin, steekje voor steekje door mijn oma erin gemaakt, geweldig! We zetten het raam lekker wijd open, de kamer is dan koud en onder de dekens is het warm, perfect voor een goede nachtrust. In de avond probeerde ik weer een recept uit. Ik heb de gave om het eruit te laten zien als kots terwijl het toch lekker smaakt. Blij dat iedereen het, ondanks de looks, lekker opat. Ik blijf gewoon oefenen. Donderdagochtend werkte ik vanuit huis. De kinderen hebben vakantie en zo konden zij thuis spelen en ik aan het werk. Deze ochtend was ik weer zo moe en misselijk terwijl de dagen ervoor best aardig gingen en ik ook gewoon gewerkt heb. Balen dat het herstel zo moeizaam gaat. Juist deze ochtend kwam een vriendin langs om bloemen te brengen. Bijzonder en zo lief! Dat deed enorm goed.  In de middag gingen we naar de tandarts. We vonden...

Op vrijdagavond waren we op tijd klaar met eten. Bert moest nog werken dus pakte ik met de kinderen de sjoelbak, ouderwetse gezelligheid. De puntentelling was aan het begin nog lastig maar op het eind begrepen Rachel en Jonathan het. Rachel hield de score bij, telde alles op van 2 beurten per persoon. Ze vertelde de score en iedereen kreeg een daverend applaus. Dat was erg gezellig.  Maar om te verliezen was voor Esther ook lastig. Dat werden dikke krokodillentranen. Niks aan te doen, we gaan gewoon vaker oefenen. Toen Jonathan ondergestopt werd vertelde hij dat hij het ook lastig vond dat hij zo laag geëindigd was. En ook voor een 9-jarige is dat moeilijk. Ik vond het zo lief dat hij daar nog even op terugkwam maar ook knap dat hij zijn verlies wel dapper gedragen heeft. Zaterdag was ik de bende in huis zat. Het is allemaal niet verschrikkelijk maar wel zo dat overal iets ligt. En overal hangt stof en de boeken in de kast stonden schots en scheef en... nou ja, gewoon chaos. Met mi...