Wonka

Zaterdag ging ik met een vriendin naar de bioscoop in Utrecht. Het uitje stond al weken gepland en ik had er echt zin in. De wekker stond voor de zekerheid om 8.30 uur. Iets na 7 uur kwam Esther vragen of het al dag was. Nou, vooruit het is net dag. Ze pakte mijn telefoon en ging er weer vandoor, mooi konden wij ons nog even omdraaien. Daarna werd ik wakker omdat Bert vroeg hoe laat ik weg moest. Half 10 pas. Zou je dan niet eens opstaan? Het is al 9 uur. Wat?! Dat werd dus toch nog haasten maar de langere nacht was ook wel erg fijn. Een snelle douche, ontbijtje maken voor in de auto en even optutten. Iedereen kreeg een snelle kus en weg was ik, in mijn zwarte autootje. Ik wilde proberen om via de snelweg naar Utrecht te rijden. Met aanbiddingsmuziek aan, knabbelde ik ondertussen twee boterhammen met kaas op en dronk van de grote beker groene thee. En het ging zowaar goed! De laatste afrit voor Utrecht was het wel even slikken, ga ik echt door? Ja, ik ga door! En het ging ontzettend goed, vrolijk parkeerde ik de auto op het vooraf uitgezochte parkeerterrein. Toen was het nog een stukje lopen maar ik snapte niet welke kant op. Het parkeerterrein was enorm dus ik stapte weer in de auto en verplaatste de auto toch naar de andere kant, was dat dichterbij? Nee toch niet, dus de auto ging weer terug. Met google maps liep ik rond maar ik kon me niet oriënteren, zo irritant. Ik belde de vriendin met wie ik afgesproken had op, ik moest over een witte brug. Die zag ik, en dus trok ik een sprintje en haastte me naar de bioscoop, Het bleek de verkeerde witte brug te zijn en hiermee liep ik enorm om. Maar ondanks dat het een stuk lopen was kwam ik er toch. Fijn om mijn vriendin weer te zien. We kochten popcorn om te delen en twee flesjes drinken. Precies op tijd zaten we op onze stoelen in een gigantische bioscoopzaal met 6 andere bezoekers. Niemand zat voor ons en wij zochten de fijnste plek op, het midden van het midden. Het voelde alsof we de zaal voor onszelf hadden, daar kan ik best aan wennen. 

We keken 'Wonka' en het was geweldig. Een heerlijke sfeer en gewoon 2 uur genieten. 

Bert managede ondertussen het thuisfront. Hij ging met Manuël naar zwemles en hij mocht eindelijk door naar het volgende groepje. Hij zat er steeds tegenaan maar kreeg de schoolslag maar niet onder de knie. Dit was zijn derde zwemles deze week en nu had hij de slag (letterlijk) te pakken. Hij mocht door, he he.

Na de film liepen vriendin en ik Utrecht in op zoek naar een leuke lunchplek. We vonden een restaurantje en bestelden twee gerechten die we deelden. Bapao en een salade. Ik weet de precieze namen nu al niet meer maar het smaakte goed. En wat belangrijker was: we hadden de tijd om uitgebreid bij te praten.

Toen was het tijd om afscheid te nemen, ik wandelde terug naar de auto, dit keer op een normaal tempo waardoor ik lekker om me heen kon kijken. Wat een drukte, wat een mensen, zo'n echte stad ben ik toch niet gewend.

De auto stond nogal alleen-ig op de grote parkeerplaats. Wel makkelijk om terug te vinden.

Dan de terugweg. Ik besloot weer de snelweg te nemen. En ook nu ging het me goed af. Waar ik de heenweg mezelf door wat spanning heen heb gepraat was dat nu niet aan de orde. Ik zette worshipmuziek aan en zong lekker hard mee. Af en toe een hand in de lucht (ander uiteraard aan het stuur) om mijn dankbaarheid te uiten. God is groot, of zoals we in de kerk hoorden: God is magnifiek.