Weer ziek en surprises

En toen werd ik weer ziek. Je gelooft het niet! Zondag werd ik bibberig, het was zo koud. Ik deed kledinglaag over kledinglaag aan maar niets leek te helpen. Misschien was het luiheid en moesten we gewoon naar het bos, lekker wandelen in de buitenlucht. Maar ik was zo intens moe, het ging niet. En dus bleef ik op de bank en deden we de dag niets. Tenminste, ik deed niks. De kinderen speelden buiten met vriendjes en Bert zat op de racefiets en trapte 60 kilometer weg. In de ochtend keken we de kerkdienst vanuit huis mee en in de middag deed ik hetzelfde.

Ik kookte, we aten samen en terwijl we de boel opruimden ging het niet meer. Na een snelle meting bleek ik koorts te hebben en dat was te merken. Als een kacheltje kroop ik in bed. Die nacht was er zo één van warmte en toch bibberen van de kou, van zweten, draaien en onrust. Maandagochtend was ik een wrak en meldde ik mezelf ziek. Alweer, ik was pas net weer een paar weken aan het werk na mijn vorige virus, te gênant dit. Ik hield niks binnen. Halverwege de middag kwam het bericht binnen dat Esther ziek was of we haar konden halen. Natuurlijk, een ziek kind moet naar huis. Ik sleepte me naar de badkamer, nam een snelle maar verfrissende douche en reed rustig naar school. Daar haalde ik een hele bleke Esther op, het arme kind. De andere kinderen nam ik uiteraard ook gelijk mee uit de bso, die was net begonnen. 

Esther en ik lagen samen op de bank, tegen elkaar aan geknuffeld wat wel weer heel fijn was. 

Maar dat ziek zijn daar ben ik wel weer klaar mee. Esther bleef dinsdag ook ziek thuis. Afwisselend lagen we samen op de bank en op bed. Gelukkig was aan het eind van de dag mijn maag leeg en kwam alles tot rust. Vanaf woensdag ging het eten weer. En hoewel mijn buik lekker plat was heb ik het er op deze manier niet voor over. Na nog een paar brakke dagen waarin ik wel weer aan het werk ging, zo goed en kwaad als het ging, knapte ook ik weer op. 

Ziek zijn blijf ik lastig vinden. Na de bevallingen liet mijn lijf me 'in de steek', als ik ziek ben voelt het weer als falen. Lekker dramatisch he, blijft een dingetje. 

Zaterdag had ik eigenlijk plannen met een vriendin maar die zegde ik af. En dat was goed. Jammer, maar voor mij toch goed. Het werd een dag van uitslapen, aanrommelen in huis, paar wasjes draaien en iedereen ging aan de slag met zijn surprise. Bert hielp Manuël achter een kleed in de woonkamer. Rachel en Jonathan zaten op Rachels kamer en Esther en ik zaten aan de eettafel. Gezellig muziekje aan, regen en donker buiten en iedereen aan het knutselen. Wat een rust en heerlijkheid!

Esthers surprise kwam af. Nu hoef ik alleen die van mij nog. Bert en Manuël hebben nog heel wat werk te verzetten en Rachel en Jonathan ook. Bert en Rachel hebben zo'n creatief brein en daar komen altijd prachtige kunstwerken uit. Dat talent heb ik niet en na een uur knutselen waren Esther en ik al reuze tevreden. 

In de woonkamer zetten we wat versiering neer. Het is toch zo'n heerlijk feest.