Start kledingwissel

Vrijdag begon de dag met tijd voor mezelf, de kinderen gingen allemaal naar school en ik haalde eerst de boodschappen. Daarna rommelde ik wat aan en hing een tijd op de bank. Ook lekker dat er helemaal niets hoeft. Na de koffie fietste ik naar het centrum. Eerst een bezoekje aan de bieb om een nieuwe voorraad boeken te halen, daarna kocht ik een verjaardagscadeautje en bracht ik mijn laarzen naar de schoenmaker. Ik denk dat ik die laarzen nu 3 winters gedragen heb. Het zijn van die lange bruine. Het is altijd een zoektocht om iets te vinden voor mijn lange voeten en smalle benen waar ook nog eens steunzolen in passen. Deze laarzen zaten heerlijk alleen waren ze te wijd bovenaan mijn benen. De schoenmaker heeft toen direct bij deze nieuwe schoenen de bovenkant smaller gemaakt, daarna waren ze perfect. Ze kunnen bij een broek en een rok, kortom ik wil ze niet kwijt. Inmiddels zagen ze er niet meer uit. Ik hoopte dat de schoenmaker het kon oplossen en met enige schaamte bracht ik de goed gebruikte laarzen weg. Ze stelde voor om nieuwe zolen en hakken erop te zetten en een grondige poetsbeurt. Blij verliet ik de winkel, ze zijn te redden.

Vrijdag aan het eind van de middag werd Esther ziek. Het begon met een flinke verkoudheid maar die nacht heeft ze ons aardig bezig gehouden. Ze kreeg koorts en was echt beroerd. Aan het eind van de nacht deed ik toch maar een coronatest maar die was negatief. 

Zaterdag begonnen we wat brak aan de dag maar het was te overzien. We maakten plannen voor de dag. Ik verlangde na drukke weken naar lege dagen en besloot alleen een bezoekje aan de groenteboer te brengen en verder thuis te blijven. Nu er weer af en toe een lange broek gedragen wordt maakte ik een start met het uitzoeken van Manuëls klerenkast. Wat past wel en wat mag weg. Een tas met oude kleren van Jonathan werd op zolder opgescharreld en overal in huis lagen stapeltjes kleren maar aan het eind van de dag was zijn kast klaar. Het lijkt erop dat hij alleen 3 lange broeken nodig heeft voor het nieuwe seizoen en 1 of 2 mooie lange shirts. Dat valt mee.

Bert vertrok aan het eind van de ochtend met Jonathan naar Ikea. Door het natte weer kon hij niet in de tuin aan de slag, met dat cement is het belangrijk dat het droog is en dus had hij tijd om met Jonathan een nieuwe kledingkast te kopen. Al maanden is dat een groot irritatiepunt. Het ding valt letterlijk uit elkaar en dat we hem al meerdere keren gerepareerd hebben helpt niets. Iedere keer vallen zijn sokken en ondergoed uit de laatjes omdat de voor- of achterkant weer eens los gaat. We hadden al een voorselectie gemaakt wat goed in zijn kamer zou passen qua afmetingen maar alsnog waren de heren de hele middag op stap. Het werd de witte kast die we in eerste instantie al bedacht hadden alleen kochten ze er geen mandjes bij. Ik had er 2 bruine manden bij gevonden die precies in de openingen zouden passen. Dat stond een stuk gezelliger dan alleen een witte kast. Naast dat het sfeer geeft leek het me ook erg praktisch, in plaats van 4 open planken zouden het er maar 2 zijn en 2 manden. Veel makkelijk om het netjes te houden. Jonathan wou er niets van weten, het moest die kast worden en de manden kochten ze niet. Gruwelijk, ik vond het erg irritant dat ze mijn wens hierin niet uitvoerden. Het slaaptekort van de nacht ervoor speelde natuurlijk hierin een rol. Als vredeoffer kochten ze een grote theemok voor me. Wat ik met een derde moet terwijl er al twee in de kast staan is me een raadsel maar vooruit, ik accepteerde de afkoping.

De mannen kochten direct een bureau voor Jonathan, een wens die hij al een hele tijd heeft en nu hij huiswerk heeft om te maken is dat wel een mooi moment. 

Eenmaal thuis storten Rachel en Manuël zich op de kast. Ze wilden maar al te graag helpen het ding in elkaar te zetten. Esther lag ziek op de bank en Jonathan maakte zich uit de voeten: 'ik laat me verrassen'. Dingen in elkaar zetten heeft niet zijn interesse. Net voor het avondeten was de kast klaar. Al met al was er toch veel gebeurd op deze dag. Esther viel eind van de middag in slaap op de bank en sliep door al het lawaai heen. Met 39,3 graden koorts was ze echt een kacheltje en tilden we haar over naar haar bed. Een flesje drinken naast haar en een doos zakdoekjes. Wat we toen nog niet wisten maar wel al vreesden is dat het een erg lange nacht zou gaan worden.