Schoenen

Deze week was ik niet fit, vast net even iets opgepikt van Esther. Ik deed wel de normale dingen maar het ging allemaal wat moeizamer. Woensdag kwam er een vriendje van Manuël spelen. Jonathan moest naar de kapper dus we spraken af om bij de kapper het vriendje weer over te dragen aan zijn moeder, dat was een stuk dichter bij zijn huis. We vertrokken 17 minuten voordat de afspraak bij de kapper begon. Met zoveel kinderen op de fiets ging het niet zo snel. Jonathan haalde levensgevaarlijk in. Manuël maakte ruzie wie er op het knopje van het verkeerslicht mocht drukken en ik bleef maar zeggen: let op, kijk uit, fiets een tikje sneller, blijf naast me, geen ruzie maken en ga maar door. Het werd later en later en uiteindelijk zetten we 5 minuten te laat de fietsen neer. De moeder van het vriendje was er al. Ik was enorm gestrest van de fietsrit en gaf een chaotische overdracht: was heel gezellig maar nu moeten we doorrennen naar de kapper. Daar kwamen we 8 minuten te laat aan, ze stond net op het punt me te bellen. De kapper kreeg instructies voor Jonathans haar: lekker kort, en daarna plofte ik neer. Wat een rit. Toen we wegfietsten voelde het nog alsof ik het onder controle had maar een half uurtje later veranderde het beeld van mezelf naar een chaotische, gestreste moeder die het niet onder controle heeft. Niks aan. Het kwartiertje bij de kapper zitten gebruikte ik om mezelf te herpakken. Gaan zitten stressen omdat het anders liep dan ik wou heeft geen zin meer. 

Jonathan heeft weer een kort koppie en tevreden liepen alle kinderen met een gekregen snoepje in de hand de kapperszaak weer uit. We wandelden gelijk even langs de schoenmaker, daar kon ik mijn laarzen ophalen. Ze zagen er uit als vodden maar hadden een ware transformatie ondergaan. Ze zijn haast weer als nieuw! Hoe is het mogelijk?! Echt geweldig, wat een vakwerk. Mijn humeur knapte enorm op en ik trakteerde mezelf op een bijpassende riem. De riem die ik heb draag ik al jaren en was ooit zwart maar inmiddels kun je het geen zwart meer noemen.

Jonathans schoenen knelden en aangezien mijn humeur zienderogen verbeterde gingen we ook nog naar de schoenwinkel. Jonathan koos als eerst schoenen uit. Hij zocht naar iets met lampjes. Ik probeerde hem nog fatsoenlijke en stevige leren schoenen aan te smeren. Dat is toch fijn voor de winter. Maar nee, hij wou echt lampjes. Hij mocht ze hebben maar alleen als er ook een uitknop op zat en dat was niet bij deze winkel. De overige schoenen vond hij niet mooi. We lieten zijn schoenen even zitten en keken gelijk maar voor Manuël en Esther. Manuël pakte mooie schoenen uit het schap en wou die graag hebben. Ze pasten mooi en ik ben er weg van, wat een leukerds.

Esther vond knalroze glitterschoenen met een enorme vlinder als klittenband sluiting. Nu mogen ze van mij echt heel veel, ze lopen er tenslotte zelf in, maar dit ging me te ver. Glitter hou ik van maar die vlinderdingen komen er bij ons niet in. We keken even verder en zagen al snel hele mooie gouden glitterschoenen. Esther was gelijk verliefd en ik ook. We vonden de juiste maat voor Esther en ook zij was dik tevreden. Te leuk toch?! Hadden ze die ook maar in mijn maat.

Aangezien Jonathan eigenlijk de enige was die op korte termijn schoenen moest, de rest vast als voorbereiding op het herfstseizoen, gingen we toch nog naar een andere schoenwinkel. Daar probeerde hij een aantal schoenen totdat hij op de schoenen stuitte die we uiteindelijk kochten. Schoenen met lichtjes die uit kunnen (voorwaarde behaald) én die opgeladen kunnen worden. Er zat een oplaadsnoer bij de schoenen! Ik heb nog nooit zoiets geks gehoord. De schoenen kun je aanzetten in een aantal verschillende kleuren, Jonathan straalde van oor tot oor. De schoenen voelen ook wel stevig en omdat er een flinke zool aan zit vast warm genoeg voor de winter. De schoenen zijn over de top maar daarmee ook wel heel cool. We maakten gelijk maar afspraken: niet de lampjes aan in de klas en toen was de deal snel gesloten.

Rachel bleef thuis en was druk geweest met het schuren van een kastje. Ik had die gratis opgescharreld en nu willen we er iets moois van maken. Rachel had hard gewerkt. Het schuurpapier wat we hadden is eigenlijk niet grof genoeg dus daarom duurde het zo lang maar ze kon niet wachten. Het kastje is nog niet kaal maar zo donker als dat die aan het begin was is het zeker ook niet meer. 

We hebben groen, wit en hout in de woonkamer. Het lijkt me mooi om daar de kleur terracotta aan toe te voegen. In de schoolplaat die bij de eettafel hangt zitten prachtige warme kleuren, één van die kleuren is terracotta en het leek me leuk daar de kamer wat gezelliger mee te maken. Bert gaf zijn goedkeuring (uniek) en ik deed eerst inspiratie op. Uiteindelijk wou ik een kastje in terracotta kleur, bijpassende kussentjes op de bank en een bosje gedroogde bloemen in de woonkamer toevoegen. Dat gaat allemaal niet in één keer maar langzamerhand zou ik graag wat toevoegen om te zien of het een mooi geheel wordt. De start is het kastje opknappen. Bert is nog niet overtuigd van het plan maar aangezien hij er niets aan hoeft te doen en ik het low budget aanpak moet hij gewoon maar afwachten. Het huis en alles erin is voor 50% van mij dus hij went er maar aan.

De riem die ik gekocht had bleek net iets te lang, daar had ik me op verkeken. Voor Bert was het precies de goede maat. Zijn riem was niet veel soeps meer dus pikte hij mijn nieuwe riem in. Wel heb je ooit. Nou vooruit, ga ik uitkijken naar een andere riem.

Nog even een plaatje van de schoolplaat die we hebben hangen, love it!