Aardenvat

Zondag werd ons lieve kleine nichtje gedoopt. We reisden naar Deventer en waren er een kwartier voor aanvang van de kerkdienst. Zo op tijd zijn we nog nooit geweest. De kerkzaal was heerlijk, we zaten helemaal vooraan en ik had geen seconde last van een paniekerig gevoel. Als de zaal te vol is of het geluid te hard binnenkomt blijft dat een puntje maar nu: niks. De muziek was prachtig en ik zong uit volle borst mee. Al had ik op het podium gezongen dan was een microfoon onnodig geweest zeg maar. Na de mooie liederen, preek en het zien van het dopen bleven we nog een tijd hangen om met de familie koffie te drinken. Gezellig om iedereen weer te spreken na de vakantie.  Inmiddels was het begin van de middag en tijd om er vandoor te gaan. Ik heb als kind in Deventer gewoond en kon het niet laten om even bij ons oude huis te kijken. Heerlijk wat een herinneringen zijn daar gemaakt. Daarna reden we door naar de IJssel en zochten we een picknickplaatsje. In de ochtend waren alle broodtrom...

Vrijdag was de eerste dag dat alle vier de kinderen naar school gingen. Ik deed een vreugdedansje, één ochtend in de twee weken heb ik de tijd aan mezelf. Ik had allerlei plannen, om te starten een bezoekje aan het zwembad. Toen we vrijdag opstonden was ik ontzettend moe. Ik had slecht geslapen en het lukte niet om wakker te worden. Rachel fietste met haar vriendinnen naar school. Ik fietste met de rest van de kinderen mee. Bij Jonathan mag je op maandag en vrijdag het lokaal in lopen, hij wou graag dat ik meeliep dus dat deden we. Daarna gingen Manuël en Esther al bijna naar binnen en aangezien ik toch de tijd had wachtte ik even. Zo kon ik vandaag voor het raam zwaaien van de verschillende lokalen, echt leuk. Ondertussen raakte ik aan de praat en was het ineens drie kwartier later voor ik naar huis fietste. Tegen half tien kwam ik thuis en maakte eerst het huis aan kant. Bedden opmaken, ontbijtspullen opruimen. Toen alles glad was plofte ik tevreden met een boek op de bank. Heerlijk ...

Wat is het alweer vroeg donker! Oef, daar moet ik echt aan wennen. Buiten de hele avond een boek lezen lukt niet meer en in het donker zitten vind ik ook niks aan. In plaats van buiten vindt een deel van de avond alweer binnenshuis plaats. Even omschakelen, voor alles is een tijd zullen we maar zeggen. Jonathan is elke ochtend blij dat hij naar groep 5 mag. Toen ik hem een compliment gaf dat hij zo goed zijn schooltas klaarmaakt zei hij 'dat gaat makkelijk want ik wil zo graag naar groep 5'. Rachel vertelde dat ze 'alles' aan groep 8 leuk vindt. Het schoolkamp die in het voorjaar plaats gaat vinden staat al in haar agenda, een jaar vol speciale momenten. Daar zit Jonathan, op de bovenverdieping bij het raam in groep 5.  Toen we woensdagochtend pas om 8.45 uur aanwezig hoefden te zijn voor de jaaropening voelde dat erg luxe. Ik werkte eerst al wat vroeg in de ochtend en daarna maakte iedereen zich klaar voor de dag. Gek genoeg was het ineens tijd om te vertrekken en ware...

De schoolvakantie is voorbij gevlogen. Normaal zijn we tegen het eind van de vakantie wel toe aan onze normale structuur maar nu voelde het echt heel snel dat school weer begon. Op zondag kerkten we om 11 uur en en besloten om in de middag nog een keer samen iets te ondernemen. We kozen voor het klompenpad in Wageningen speciaal voor kinderen. 4,2 kilometer met allemaal opdrachten tussendoor. We vertrokken pas laat omdat we na het middageten nog even wilden ontspannen. Ik reed erheen, ook wel eens fijn voor Bert. We arriveerden en gingen van start. Manuël kreeg een kaart, er stonden genoeg bordjes maar nadat we op vakantie gemerkt hadden hoe gelukkig hij werd van een kaart mocht hij de route in de gaten houden. Al snel vonden de kinderen het te lang en te warm. Het ging langzaam. In plaats van te genieten hoorde ik mezelf steeds zeggen 'loop nou eens door', 'niet zo langzaam'. Nadat Bert me erop gewezen had dat we wandelden met kinderen en ik mijn verwachtingen bij moes...

Zondag fietsten we voor het eerst in Nederland weer naar de kerk. Rachel en Jonathan voorop, dan Manuël en achteraan Bert en ik. Esther zat op het zadeltje voor Bert, altijd een feest voor haar. Een auto haalde Rachel en Jonathan in, daar schrok Jonathan van. Hij maakte een vreemde manoeuvre, botste tegen Rachel aan en ze vielen allebei. Rachel gelukkig niet richting de auto. Ik schoot naar voren, zo snel mogelijk naar ze toe. De auto stopte en het bleek een bekende te zijn. Mensen stapten uit hun huis om hulp te bieden. We inventariseerden snel de schade: Jonathan kwam met de schrik vrij, Rachel was in tranen en haar arm deed zeer. Ik ontfermde me over haar. Ze mocht op het bankje zitten bij mensen in de voortuin en kreeg een glas water aangeboden, zo lief. Op haar pols en elleboog zat een zwelling en haar arm was geschaafd. We besloten dat Rachel en ik terug naar huis zouden gaan en Bert met de andere kinderen door zou fietsen naar de kerk. Rachel kwam tot rust maar haar arm deed wel...

In Nederland hadden we nog een volle week vakantie, dat was wel heel lekker. Na een paar opruim/was/bijkomdagen was er nog voldoende tijd om leuke uitstapjes te maken. Eén van die dagen gingen we naar Naturalis. Een museum in Leiden. We wilden thuis om een uur of 10 vertrekken en besloten dan maar te lunchen in het restaurant daar zodat we er een hele dag van konden maken. Toen we arriveerden aten we bij de auto allemaal nog een broodje en dronken een pakje drinken en toen liepen we naar binnen. Alleen het gebouw is al spectaculair, recent helemaal nieuw gebouwd. Er is gebruik gemaakt van mooie materialen en de trappen naar boven zijn breed en geven een mooi uitzicht. De binnenkomst was dus al leuk. Nadat iedereen een plasje had gedaan liepen we naar de eerste zaal. We zagen allemaal opgezette dieren, wat groot zijn sommigen! We keken onze ogen uit, er was ontzettend veel te zien. Bijzonder om dieren van zo dichtbij te kunnen bekijken, wat heeft God het toch mooi gemaakt. Het gebouw be...

In Zuid Frankrijk hebben we zoveel gedaan: naar een klimbos, zwemmen, een dagje naar de Pyreneeën om tussen de echte bergen te zijn, naar een meertje, pizza gegeten in een restaurantje, stadje bekeken, een wandeling gemaakt en ga maar door. Het is zoveel en tegelijkertijd hebben we het heel rustig aan gedaan. De tweede week was het erg warm met steeds temperaturen rond de 40 graden. Een paar dagen gaat nog wel maar op een gegeven moment was het niet leuk meer. Iedereen sliep laat en slecht en overdag moest je echt rustig aan doen. We hebben het enorm goed gehad maar de tijd was gekomen om naar huis te gaan. We stemden wie een paar dagen eerder wou vertrekken en iedereen was voor. Op vrijdag pakten we alles in, maakten de boel schoon om hopelijk volgend jaar weer van te kunnen genieten en klapten de tent in. Het kost een dag maar dan is onze hele leefomgeving opgeruimd. We zetten als test 3 kleine tentjes neer. Ze waren nog aardig groot voor een klein tentje en we sliepen de laatste nac...

Eindelijk was het dan zover, Manuël was jarig. Hij telde de nachtjes af maar bleef wel rustig, dit keer geen hoteldebotel kind. In de ochtend gaven we cadeautjes met zijn allen op het grote luchtbed en daarna versierden we snel de boel met slingers. We dronken koffie met een zelfuitgezochte lekkernij: een suprise ei en de kinderen speelden met de pas gekregen cadeaus. We hadden bedacht om een McDonalds uit te zoeken als verrassing. Deze was een half uur rijden en zat in een mooie stad. We stelden voor om een mooi stadje te gaan bekijken en hielden het volledige plan nog even geheim. Manuël wou heel graag op de camping blijven om gewoon te spelen. Hij was jarig dus hij mocht bepalen. We besloten om halverwege de middag pas te vertrekken. Montauban was een grotere plaats maar de binnenstad was ontzettend gezellig met allemaal kleine speciale winkeltjes en mooie bouwstijlen. We snuffelden wat rond, de kinderen zochten allemaal een ketting of armband uit en ik moest mijn best doen om niets...

En toen was het vakantie. We leefden er al een week naartoe: vast wat spullen klaarleggen,  boodschappen doen,  nog even dit en nog even dat. Terwijl we de laatste dingen inpakten (iets dat gerust een paar uur kan duren) zei Manuël vanaf zijn zolderkamer: 'daar staat de auto van opa maar we weten niet zeker of opa erin zit'. Aangezien opa een nogal opmerkelijke auto heeft (sorry pap) en ik mijn vader wel een beetje ken vermoedde ik direct; dat zal mijn vader zijn! Manuël vloog naar beneden de deur uit om polshoogte te nemen. En jawel, de verrassing was ontdekt: opa kwam ons uitzwaaien, zo leuk! Uiteindelijk vertrokken we een half uur na de geplande tijd; netjes. 20.30u werden we uitgezwaaid door mijn vader en een aantal buren, echt een leuke start van de vakantie! De reis ging voorspoedig. Elk kind had zijn schooltas bij de hand met een pakje stiften, potloden, een kleurboek, werkboek en een flesje water. Alleen Esther bleef de reis onrustig. Zij had de ochtend koorts gekregen...