Kinderfeestje Manuël

En toen was het vakantie! Het voelt nog niet helemaal zo maar dat zal nog wel komen. Bert en ik werken nog een kleine 2 weken en dan zijn wij ook vrij. Eerst stond er zaterdag het kinderfeestje van Manuël op de planning. Bert vertrok in de ochtend met Jonathan naar het Wekeromse Zand om daar een schat te verstoppen. Ze haalden eerst bij de winkel zo'n grote zak waar allemaal kleine chipszakjes in zitten en verpakten deze in een doos. Ze begroeven de schat, markeerden de plek en schetsten de route. 

Ondertussen ging ik met de kleintjes naar de winkel om de feestinkopen te doen. Normaal bereid ik zo'n feestje altijd van tevoren goed voor maar dit keer besloot ik dat het op de ochtend zelf ook wel kon. We kochten een vrolijk wegwerptafelkleed, pakjes drinken, een lunch en Manuël wou een zakje samenstellen die de kinderen mee naar huis mochten nemen. In de winkel waren er geen zakjes dus moesten we improviseren. Esther kreeg van een kinderfeestje iets mee in een feesthoed, dat kon dus ook prima en zag er ook nog eens leuk uit. We kochten hoedjes en Manuël verzamelde de inhoud: klein autootje, klein traplopertje, snoeprol en een toeter. Allemaal goedkoop wegwerpspul wat vreselijk is om te krijgen en de natuur enorm vervuild maar waar de kinderen ontzettend blij van worden en Manuël van begon te glimmen. Dus ja, onverantwoord maar wel feestelijk hadden we alles in huis. We deden er langer over dan verwacht en waren pas om 11.20 uur weer thuis. 5 minuten voor het eerste vriendje binnen kwam. We gooiden snel het kleed over de tafel en hingen een bijpassende slinger op en waren daarmee klaar (genoeg) voor het feest.

4 jongetjes druppelden binnen, iedereen was zo vrolijk, enthousiast en stuiterde hier de kamer door. Ondertussen maakte Rachel de hoedjes klaar en kwamen Bert en Jonathan ook thuis. De cadeautjes werden verstopt, Manuël ging ze zoeken en de spanning werd af en toe even teveel. Het is ook wat, een feest speciaal voor jou. De Airfryer ging aan en we bakten patat. De kinderen speelden in huis en de tuin en vermaakten zich prima met de autobak en het nieuwe speelgoed. Rachel maakte naar aanleiding van de schets een heuse schatkaart terwijl Bert een verhaal eromheen verzon en op papier zette terwijl de rest de patat verorberde.

De deurbel ging, een brief lag in een schatkist waarop het verhaal stond van kapitein Donderbroek (uiteraard verzonnen door Jonathan). Bert las vol passie het verhaal voor maar de spanningsboog van de aanwezigen bleek zo'n beetje 2 seconden te zijn. Ze wilden op zoek naar de schat! De rest ontging ze geloof ik, arme Bert, daar ging zijn moeite. Met de buiken vol met patat en drinken, schoenen aan en plassen gedaan vertrokken we in 2 auto's naar het Wekeromse Zand met 10 personen. 

Met de bolderkar vol spullen liepen we naar een lekkere zitplek en ploften neer. Zandspeelgoed werd neergezet: spelen maar. Maar nee, ze wilden eerst de schat zoeken. Bert had een fles verstopt met daarin de schatkaart, al snel werd die gevonden en dat was maar goed ook. Nu kon het schatzoeken beginnen. Ik bewaakte de spullen en lag lekker op het meegebrachte kleed (heel belangrijke taak) terwijl Bert met 8 kinderen de schatkaart volgde. Even later kwamen ze uitgelaten terug, ze hadden hem gevonden! Iedereen kreeg een zakje chips en daarna keerde de rust terug. We spraken af hoever ze mochten gaan en ze speelden daarna heerlijk. Bert deed even zijn ogen dicht in de schaduw en ik zat in het zand met blote voeten voor een gratis scrub, dat is zo fijn. 

We aten een stuk taart, dronken genoeg en toen was het na een kleine 2 uur toch echt tijd om te vertrekken. Voor iedereen het zand van zich had afgeschud en schoenen aanhad waren we weer een tijd verder, de moeheid begon toe te slaan. Het was dan ook de eerste dag van de vakantie. We vertrokken in 2 auto's terug naar Ede en Bert en ik brachten ieder 2 kinderen thuis, dat is nog eens goed te doen.

Thuis zaten we eerst 10 minuutjes en maakten toen de boel aan kant. Tot zoverre het kinderfeestje, een geslaagde dag!

Iedereen ging die avond onder de douche en we deden helemaal niets meer. Uitrusten hoort er ook bij. Hoe leuk het feestje ook was, voor ouders blijft het toch wel intensief. Tenminste voor ons, maar het is het helemaal waard. Een mooie herinnering is gemaakt.