Een kook geschenk

Maandag kregen we zomaar een grote verrassing. Iemand had voor ons gezin gekookt! Echt te gek, zo lief. Uit mijn werk hoefde ik niet te koken maar kon ik op de bank ploffen en de boel wat aan kant maken, wat een luxe toen om 18 uur het eten gebracht werd. We kregen pasta met boerenkool. Ik had er nog nooit van gehoord maar het was erg lekker. Volgens Jonathan was dit het lekkerste wat hij ooit gegeten heeft. Alles zat erop en eraan, een bord met geraspte kaas, een fles rosé en bramen voor het toetje. 

Bedankt lieve koker! We hebben genoten van je geschenk!

Dinsdag werd het mega warm. De kinderen gingen naar de bso maar ik voelde me er niet prettig bij. Zo'n warme dag en ze dan wegbrengen. Tegenwoordig probeer ik te denken in mogelijkheden, wat kan er wel? De ochtend had ik een aantal afspraken staan dus was het toch echt wel handig als de kinderen weg zouden zijn. In de middag kon ik thuis werken. We spraken af dat ze tot na het middageten naar de bso zouden gaan en dan zou ik ze ophalen. Zo gezegd, zo gedaan.
Tot mijn grote verbazing wilden ze helemaal niet mee toen ik bij de bso aankwam! Ze speelden heerlijk met water en hadden helemaal geen last van de warmte. Zelfs Manuël niet die daar het minst goed tegen kan. Ik zat 20 minuten op het schoolplein in de schaduw, te kijken en voor mezelf was een pauze ook niet verkeerd.
Toen gaf ik ze de keus: we vertrekken over 5 minuten of ik kom eind van de middag terug. Ze wilden toch wel mee naar huis. We verzamelden de kleren en met badkleding aan stapten ze in de auto. Met deze temperaturen is dat zo weer droog. Thuis vlogen ze elkaar in de haren en was er steeds gemopper. Ik dacht er goed aan te doen ze eerder naar huis te halen maar dat ga ik niet meer doen. Ze vinden de bso erg leuk en ik ben geen slechte moeder als ik mijn kinderen daar naartoe breng, ook niet als het vakantie is (note to self).

Na een aantal weken geen fysio te hebben gehad mocht ik er weer heen. We besloten dat dit de laatste keer was omdat het zo goed gaat! En nee, ik ben er nog niet. Maar ik weet wat te doen en het lukt me zelf weer. Hoera voor mijn lijf! We bespraken de tips die ik meeneem en ik vertrok weer zonder te hebben gesport, dat vond ik zelfs jammer. Het was altijd gezellig om te bewegen onder begeleiding. Thuis besloot ik het te vieren met een kopje cappuccino, doe eens gek.
Heel fijn dat de fysio zo goed kon ondersteunen en heel fijn dat het nu niet meer nodig is. 





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen