Aardenvat

Soms ben ik gewoon stik chagrijnig. Wat er ook gezegd wordt, alles verdraaid zich dan in mijn hoofd. Vooral zielig voor de mensen die juist dan mijn pad kruisen. Zondagochtend was er nog niks aan de hand. In de middag wou Bert fietsen maar het waaide heel hard. Ik vond dat maar niks. Hij wou niet een blokje om maar gelijk 80 kilometer. Ik heb er nog tegenaan gepraat maar merkte al snel dat hij gewoon wou gaan, nou best. Ik dook met de kinderen op de bank met warme chocolademelk en dekentjes over ons heen. Buiten was het guur, binnen maakten we het knus. We keken een kerstfilm 'The polar express'. Manuël en Esther lagen lekker tegen me aan. Na 45 minuten haakten zij af en gingen ze spelen. We herschikten de dekentjes en keken met z'n 3en verder tot de film afgelopen was. We waren relaxt, opgewarmd en het was heerlijk huiselijk. Tot de kinderen na de film elkaar steeds in de haren vlogen. Zo irritant, weg gezelligheid. Vervolgens werd het donker en Bert kwam maar niet terug. ...

1e kerstdag. Na een luxe ontbijt, mooie kerkdienst en uitgebreid koffie drinken kwam Bert op het goede idee om naar zee te rijden. We hadden toch de dag aan onszelf. Om 12 uur besloten we het plan uit te voeren. Iedereen kreeg een dubbele laag kleren aan. Sjaals, mutsen, handschoenen werden gezocht. Brood voor onderweg werd gesmeerd. Op één of andere manier verandert ons huis in een chaos als we met elkaar een dagje weggaan. Iedereen rent door elkaar als een kip zonder kop. Gelukkig heeft Bert altijd het overzicht en heb ik me erbij neergelegd dat het beter werkt als hij de taken uitdeelt en een ieder die gewoon uitvoert. Om 13.20u vertrokken we. Waarom dat inpakken nou zo lang moest duren weet ik ook niet, de tijd vloog voorbij. Iedereen was dik ingepakt en we waren er klaar voor. Ik heb het eerste stuk gereden, helemaal tot aan Maarsbergen. Zo ver heb ik in 9 jaar niet meer gereden op de A12. In totaal 19 kilometer, bijna in zijn geheel op de snelweg want we wonen vlakbij de oprit. V...

In de nacht hebben we altijd ons raam op een kier open staan, lekker frisse lucht. Maar soms ook koud. Toen ik in de nacht wakker werd lag er ineens over mijn helft een stuk winterdekbed, huh hoe is die daar nou gekomen. Vertelde Bert in de ochtend dat ik wat koud aanvoelde dus had hij de deken uit de kast gehaald en over me heen gelegd. Dat is toch ware liefde. In de ochtend maakte iedereen zich gewoon klaar voor de dag. Toen in de badkamer inliep om tanden te poetsen stond Bert daar met de tondeuse zijn haar eraf te halen! Midden op was het al gemillimeterd. Ik schrok me een hoedje, wat een gek. Zijn haar was al te lang en nu de kappers voorlopig nog dicht zijn was dit zijn oplossing. De hele dag was het wennen zeg. De kinderen vonden het ook maar raar. Esther benoemde het steeds 'papa heeft zijn haar eraf gemaakt' en Jonathan wou er steeds even aan voelen. De reacties verder waren wisselend, van 'wat vreselijk' tot 'staat je goed'. Na de eerste schok vind ik ...

Op maandagochtend gonsde het van de geruchten dat de winkels wellicht zouden gaan sluiten. Een buurvrouw tipte me het weekend ervoor dat de 2e hands kledingwinkel Pinokkio in Ederveen 50% korting zou hebben vanaf maandag. Ieder jaar voor de zomer- en kerstvakantie hebben ze zulke grote kortingen. Dit jaar had ik er helemaal niet over nagedacht maar omdat ze misschien eerder zouden sluiten dan kerst ging ik toch gelijk in de ochtend maar eens daar langs. Het was een gewone werkdag maar ik heb nog best wat overuren staan, dus een uurtje later beginnen was snel geregeld.  De winkel hing stampvol met kleding, ik snap niet hoe ze dat voor elkaar krijgen, altijd zoveel aanbod. Ik snuffelde tussen de meidenkleren en vond voor Rachel, Esther en mezelf een paar leuke rokjes en voor de meisjes ook nog een paar jurken. Merkjurken die daar normaal hangen voor €12 en nu dus voor de helft. Ziet eruit als nieuw, ik voelde me de koning te rijk.  Rachel was helemaal enthousiast over haar goudk...

Ieder jaar rond deze tijd denk ik eraan. Behalve dit jaar. En dat dankzij de EMDR behandeling vorig jaar, wat was dat vreselijk en tegelijk helend. Ik zal beginnen bij het begin. Toen Rachel ons 10 jaar geleden verraste met haar komst, 6 weken te vroeg, was het een magisch moment om dat kleine roze frutseltje op mijn buik te hebben. Wat het eind moest zijn van de bevalling werd tegelijk de start van een strijd. Want ik bleef maar bloeden en niet een beetje maar heel erg veel. De noodknop werd ingedrukt, de ruimte in het ziekenhuis vulde zich met witte jassen. Er werden extra infusen geprikt, bloedzakken aangekoppeld en in groot tempo bij me naar binnen gepompt. Met een echo apparaat werd gekeken of de oorzaak van de bloeding achterhaald kon worden, niet dus. Er werd in mijn voet geprikt, au! Ik weet nog steeds niet waarom, nog een infuus? Iedereen zat maar aan me, zoveel vreemde gezichten. En ondertussen had ik het koud, vreselijk koud. Een lieve verpleegkundige gaf me een verwarmde de...

Vandaag is het de dag dat we weer een kerstboom gaan uitzoeken! Leuk gezinsuitje. Dat dat niet zo vanzelfsprekend is kwam ik achter toen we net getrouwd waren.  Vroeger thuis hadden we altijd een kerstboom staan. Eenmaal op kamers kreeg ik ieder jaar van mijn moeder op mijn verjaardag een klein kerstboompje die ik op mijn kamer kwijt kon.  Toen we dus een eigen huis hadden ging ik er helemaal vanuit dat we weer een grote boom neer konden zetten maar Bert was dat helemaal niet gewend en vond het ook niet nodig. Het werd een boomloos jaar. Natuurlijk kun je het huis op veel manieren versieren en van licht voorzien maar toch mistte ik wel de eye catcher die een boom kan zijn. En dat een kerstboom niet past bij christenen kan ik niet zoveel mee. De oorsprong is dubieus maar de oorspronkelijke betekenis heeft het allang niet meer. Het orgel was van oorsprong ook niet welkom in de kerk maar wordt niet meer de kerk uitgebonjourd (vroeger trouwens wel). Kerst is toch het feest dat het...

Zondagnacht kroop Jonathan bij ons in bed. Wat doe je Jonathan? 'Ik moet plassen'. Bert en ik moesten er wel om lachen, dat kind is duidelijk niet wakker. We brachten een bezoekje aan de badkamer om een plasje in ons bed te voorkomen en stopten Jonathan weer lekker in zijn eigen bed. In de ochtend wist hij er niets meer van.  Om 7u kwam Esther bij ons: 'het is ochtend!'. Kreun, niet nu al toch. Jonathan kwam voorbij gelopen en wou Esther wel mee naar beneden nemen. Wij draaiden ons nog eens om. Tot het ineens 8.50u was, we hebben zowaar uitgeslapen! De kinderen waren dus al bijna 2 uur alleen beneden. Ze hadden een hut gemaakt en waren lekker aan het spelen. Fijn hoor, zo'n start van de dag.  We ontbeten aan tafel met elkaar maar ik bleef me moe voelen. Hiervoor had ik al een aantal dagen flinke hoofdpijn, dat was gelukkig weg maar ik voelde me zo sloom. Na het ontbijt was het inmiddels 9.40u. Iedereen zat nog in de pyjama dus Bert stelde voor de dienst iets later t...

Mijn opa en oma kwamen op bezoek voor Rachel en mijn verjaardag. Wat was dat heerlijk. We zien elkaar in deze tijd zo weinig. Dan is het extra bijzonder om elkaar weer te zien. Het liefst zou ik ze lekker knuffelen maar we hebben ons ingehouden en keurig afstand bewaard. Bij mijn opa en oma moet ik altijd denken aan de uitspraak: wat je zaait dat oogst je. Want hoewel ze mijn opa en oma zijn voelen ze meer aan als een 2e stel ouders. Of 3e moet ik zeggen naast schoonouders en eigen ouders. Al van jongs af aan kwamen we daar vaak over de vloer. En nu mijn ouders niet meer wonen in een huis waar ik ook gewoond heb voelt het huis van opa en oma wel wat als ouderlijk huis, het is in ieder geval heel vertrouwd. Opa fietste vroeger met mij als klein hummeltje op de fiets en met oma ben ik naar de bioscoop geweest om een film van Leonardo Dicaprio te zien. Welke tiener gaat er nou met zijn oma naar de bios? Geweldig toch. Als ik bij opa en oma ging logeren verhuisde opa naar het logeerbed (ar...

Vol verwachting klopt ons hart. Na lang wachten, het sinterklaas journaal iedere dag te hebben bekeken en duizenden keren sinterklaasliedjes te hebben gezongen en aangehoord was het eindelijk pakjesavond. We vertellen onze kinderen dat het niet echt is maar dat is ze niet aan het verstand te peuteren. Het blijft heel echt als de beste man in het land is. Tijdens het gourmetten op 5 december was het warm in huis. Ik zette de achterdeur een stukje open, gordijn ervoor tegen de tocht, zodat het wat kon afkoelen. Reageerde Jonathan verschrikt: 'niet doen! Zo komen de pieten niet. Als ze denken dat je kijkt slaan ze je huis over en komen ze later terug'. Aha, zo leert een mens nog eens wat. Jonathan was er van overtuigd dat de deur dus echt dicht moet. Oké, we doen hem over een paar minuten dicht. Hoeveel minuten? Laten we zeggen 3. Meneer sprong op van tafel, zette de timer van het kooktoestel op 3 minuten en bleef zenuwachtig naar de deur kijken. De spanning was om te snijden, het...

Hoera, het is toch maar weer gelukt, ik ben een jaartje ouder geworden. Samen met de beste Sint vier ik op 5 december al 33 jaar een feestje. Dit jaar geen dag met allemaal visite maar hoe dan ook was het erg feestelijk. In de ochtend verdwenen de oudste kinderen eerst naar beneden om te spelen, perfect, konden wij ons nog een keer omdraaien. Om een uur of 8 kwam Esther onze kamer in geslopen. Ze riep de andere kinderen en iedereen plofte bij ons op en in het bed. Heerlijk vind ik dat. Met z'n zessen naast elkaar gaat niet meer lukken met een bed van 1.40m maar 4 naast elkaar en 2 op het bed met een deken om zich heen geslagen gaat prima. Ik hoop dat we zo de verjaardagen kunnen blijven starten totdat alle kinderen uit huis zijn, hele fijne traditie. Ik werd enorm verwend met cadeautjes, dat is Bert wel toevertrouwd. Na het zingen, uitpakken en bewonderen gingen we in pyjama aan het ontbijt. Lekker relaxt zo op de zaterdagochtend. Manuël dekte de tafel, hij is altijd onze grote hul...

Eindelijk was het zover. Rachels kinderfeestje. 60 dagen heeft ze afgeteld tot haar verjaardag. En 2 dagen daarna was haar kinderfeestje. Bert wilde het feestje in de kerstvakantie vieren maar mij leek het handig alle festiviteiten in 1x te vieren, dan kan daarna de rust terugkeren. Voor beide opties is wel wat te zeggen. Woensdagmiddag vertrokken we naar het schoolplein met 2 auto's. Rachel vierde samen met een vriendinnetje het feestje, in totaal hadden we 10 kinderen mee. Oké daar gaan we! Allereerst ging de hele club poffertjes eten en deden we een cadeautjesspel. De kinderen werden helemaal enthousiast en druk. Tijd om de energie wat te stroomlijnen. We spraken af om na elke activiteit even buiten te spelen. Dan konden wij het voorgaande opruimen en de kinderen even uitrazen. Dat was een gouden greep. Het werd een super leuk feestje met veel gezelligheid en zonder chaos. Ze maakten een knutselwerkje wat niet makkelijk was. Uitdagend voor 9 en 10 jarigen, dat hield ze even bezi...

Onze oudste dochter is 10 jaar. 10... dat begint toch echt een mens te worden. En 10 jaar geleden werden we dus ook voor het eerst ouders. Er lag een dik pak sneeuw en ze verraste ons door 6 weken te vroeg te komen. Ik schrok me een hoedje toen ik in de nacht een bloeding kreeg. 'Bert, je moet NU de verloskundige bellen'. 'Weet je dat wel zeker?'. 'Ja heel erg zeker'. Gelijk werd de ambulance gebeld en 2 vriendelijke broeders hielpen me op weg naar het ziekenhuis. Stel je voor, je slaapt in een oud shirt, moet een onderbroek van manlief aan omdat anders de verbanden niet passen en juist op zo'n moment helpen 2 BROEDERS je. Wat een pech. Toen Rachel er eenmaal was moest ze 14 dagen in het ziekenhuis blijven. En in al die dagen was er maar 1 verpleegkundige die haar naam goed uitsprak. Daar hadden we nou nooit over nagedacht. De meest gekke dingen kwamen langs, wat het meest bijbleef is: Raggol, Raggèl, Reetjol en Roggol. Terwijl je toch op de basisschool al l...