Lawine

Ik ben toch zo enthousiast! Zojuist hebben Bert en ik een video gekeken van Beth Moore. Een Amerikaanse lerares die bijbel uitleg geeft en zoveel energie uitstraalt. Ze praat mega snel, zie je dat voor je? Doe dat keer 2, ongelofelijk hoe snel zij kan praten. En dan praat ze dus een uur tegen je aan. Na de video voel ik me moe, uitgeput met wat er allemaal in mijn hoofd zit en tegelijkertijd opgeladen. Klaar voor het leven. Ik schreef me suf aan aantekeningen want ik wil het allemaal onthouden, onmogelijk natuurlijk.

Stel je voor dat je ergens om vraagt en je ziet iets moois gebeuren, dan kun je blij zijn met die sneeuwvlok maar ook bidden om een lawine. Yes dank u God voor deze sneeuwvlok, laat de lawine maar komen!

Dat gaat zo tegen mijn natuur in. Het is toch goed om blij te zijn met wat er is en tevreden te zijn. Waarom moet het meer of beter? Maar dit was zo'n eye-opener: verwacht dat God grote dingen doet, groter dan dat je bedenkt. Als je ontdekt waar je goed in bent dan kun je dat verder ontwikkelen. Je steekt er zelf tijd en energie in maar je kunt ook vragen om een zegen erover. Laat het maar uitwerken tot grote dingen. En dan niet dat je in de schijnwerpers komt te staan maar dat je écht iets voor een ander kunt betekenen. Dat spreekt me zo aan. Laat je vuur maar oplaaien, wakker het aan, zoek brandbaar materiaal op om je mee te voeden. In figuurlijke zijn natuurlijk, ik wil pyromanen niet stimuleren. Als je hart ergens vol van is kun je dat niet meer binnenhouden ook al zou je dat willen.

Beth Moore had het in de video over de gaven die je hebt en die je in mag zetten. Ontdek je gaven en zet ze in. Niet vanuit angst maar vanuit...   Oké hier haakte ik even af. Shit niet vanuit angst, dat gaat bij mij dus helemaal mis omdat juist dit mijn valkuil is. Maar dit is afleidend. Een ieder heeft wel een valkuil, niet nodig om je daar alleen op te richten. Wat is mijn gave? Iets om uit te zoeken. En dan om dat te ontwikkelen. Om een ander mee te dienen. 

En dan nu, het is inmiddels maandag en het gewone leven gaat weer door. Nou ja, gewoon? Esther had koorts dus vandaag is het hele gezin thuis. De kinderen voelen zich prima dus het is een extra dagje vrij. Wij moeten aan het werk en wisselen af wie er rustig op zolder zit en wie aan de keukentafel werkt om enig toezicht te houden. Het heerlijke is dat het leven niet draait om goede werken of je te houden aan allerlei regels. Het enige wat je hoeft te doen is Gods nabijheid te zoeken en vanuit die relatie gebeuren er grote dingen. Ik zie al sneeuwvlokjes. Kom maar op met die lawine!




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen