'Geluksdag'

Vandaag zaten Manuël en ik een dagje in het ziekenhuis. Zijn keelamandelen moesten eruit. Een kleine ingreep maar zo'n dag ziekenhuis vind ik nooit fijn. We werden vriendelijk ontvangen en waren als laatste aan de beurt dus we hebben ons goed geïnstalleerd en Manuël kon nog een tijdje spelen. We hadden 4 knuffels mee waarvan er 2 mee gingen naar de OK en een quilt die mijn oma gemaakt heeft lag op zijn bed. Deze quilt gaat altijd met Manuël mee als hij in het ziekenhuis moet liggen, dat maakt het wat minder klinisch en sfeervoller. Als je dan toch in het ziekenhuis moet zijn dan maken we er maar wat van.

Toen we eenmaal aan de beurt waren heb ik Manuël in slaap gezongen, oké de narcose hielp ook mee maar door te zingen hoopte ik dat hij rustig kon gaan slapen (mislukt) en dat ik zelf rustig werd (gelukt).
Na 10 minuten over de gang heen en weer gelopen te hebben mocht ik er weer bij. Hij was helemaal overstuur, logisch. Tijd om te knuffelen. De verpleegkundige die hem hielp werd uitgescholden als ze in de buurt kwam 'Jij bent stom!'. En de andere verpleegkundige die ook in de uitslaapkamer rondliep kreeg 'en jij bent ook dom!' naar haar hoofd geslingerd. Toch wel knap dat hij ze uit elkaar kon houden aangezien ze hetzelfde gekleed waren en een mondkapje op hadden, wakker genoeg dus. Samen met de verpleegkundige kon ik er om lachen 'sorry hoor, normaal is het echt een aardig kind'. 

Op de afdeling kreeg hij nog een paar keer extra pijnstilling en toen moesten we de tijd uitzitten tot we om 14.30u naar huis mochten. Manuël was duidelijk nog niet fit dus ik deed de Minion rugtas op mijn rug, mijn handtas over de schouder en tilde Manuël naar beneden. 'lukt dat wel? Moet je geen rolstoel halen?'. Welnee, ik ben een moeder en moeders kunnen bijna alles.
Beneden was het winkeltje open, hij mocht een mooie ballon uitzoeken en daarna wou hij zelf naar de auto lopen. Onderweg mompelde hij met zijn ballon stevig vast 'dit is echt mijn geluksdag'.

Eenmaal thuis ben ik een uurtje op de bank gekropen. Dan pas merk je hoe intensief zo'n dag is. Je zit bijna de hele tijd op je kont, maar toch. Het is gelukt een lekkere lasagne ovenschotel in elkaar te flansen en na een uurtje Netflix kijken ben ik op tijd in bed gekropen. Deze dag is ook weer voorbij. Hoewel ik dit geen geluksdag zou noemen is het toch geslaagd. Manuël is geholpen en we zijn weer met elkaar thuis, eigenlijk hebben we best wel veel geluk. Welterusten.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen