Jezelf serieus nemen

Als mensen hebben we elkaar nodig. Hoe fijn is het om een netwerk te hebben van contacten. Dat als er een paniekaanval is en het leven een paar dagen heel ingewikkeld is dat er mensen zijn die zeggen: dat hoort bij jou, het is maar een signaal, lekker rust nemen of een lied doorsturen.

Niemand anders raakte in paniek waardoor mijn vertrouwen weer opgebouwd kon worden. 

2 dagen thuis werken met veel pauzes, vroeg slapen, goed eten, kleine dingen blijven doen (kinderen naar school brengen, rondje door de wijk lopen).

En veel genade hebben voor mezelf. Naar het avondmaal lopen maar vooraf bedenken dat als ik het niet zou zien zitten Bert namens ons samen kon gaan, dat haalt de druk eraf: er hoeft niets. Na het avondmaal 5 minuten op de wc zitten om alleen te zijn en daarin de rust terug voelen keren waardoor het goed bleef gaan. Naar het werk gaan en zeggen : ik ben er maximaal 4 uur en werk dan thuis verder. Misschien ga ik wel eerder weg als ik voel dat het nodig is. Daardoor was er ook geen druk of spanning waardoor de 4 uur prima gingen.

En misschien klinkt het allemaal wel gek en vrijblijvend maar als ik niet zo serieus voor mezelf zou zorgen dan zouden de signalen erger worden en daar wil ik niet meer komen.

En warempel : het werkt echt! De spanning nam steeds meer af, de onrust ook en het instabiele gevoel ook. Het was een week puzzelen en goed opletten (Bert zei: ik ken niemand die zo met zichzelf bezig is. Eerst leek me dat iets negatiefs maar toen niet meer, ik hou van andere mensen maar ook van mezelf en nu had ik die zorg nodig).

Nu niet gelijk te hard van stapel lopen, ik doe nog een aantal dagen extra rustig aan. Wijsheid komt met de jaren, zou het dan echt?

Na de 4 uur werken trakteerde ik mezelf op een patatje en bereklauw. Niet de meest gezonde keuze maar wel erg lekker! Een heerlijke lunch thuis met daarna een half uurtje liggen. Toen mocht ik de kinderen weer uit school halen. Het was heerlijk weer dus ze gingen lekker naar buiten en ik kon met een tijdschrift de tuin in.

Bert was een nachtje weg voor zijn werk dus ik zorgde dat het eten op tijd klaar was en na het eten dansten we op de eettafel, letterlijk. Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel. Zie je, er is weer ruimte voor spontaan plezier!

Esther mocht in de avond een zelfverzonnen verhaaltje vertellen, met Manuël deed ik een bladzijde uit een puzzelboekje samen in bed en met Rachel en Jonathan een spelletje aan tafel.

Esther mocht in Rachels bed logeren en Rachel kroop op Berts plekje. Super gezellig om met Rachel in bed te liggen, we sliepen heerlijk. Natuurlijk missen we Bert, het is niet fijn als het gezin niet compleet is, maar ondanks dat was het toch voor iedereen een gezellige en een beetje speciale avond.

Ondertussen heeft Bert een goede tijd met zijn collega's en werd hij goed verzorgd. Lekker eten en een mooie hotelkamer. Nog een dagje en dan weer samen, ondanks dat alles lukt is dat toch het fijnste!