Dierentuin en feestje

Naar de dierentuin! Daar hadden we zin in, het werd vrijdag heerlijk zonnig en dus besloten we weer een abonnement te kopen. De vorige keer hebben we hem niet eruit gehaald omdat mijn hernia tussendoor kwam, zo jammer was dat. We gaan het gewoon nog een keer proberen. Rachel, Manuël en Esther waren vrijdagmiddag vrij, we wachten op Jonathan die om 14.45 uur thuiskwam. We dronken wat limonade en aten een koek. Overal lag nog wat zooi en zo wilde ik niet thuiskomen dus hup, allemaal nog snel even de kamer door. 15.15 uur zaten we in de auto. We reden zo de file in, niet aan gedacht om dat vooraf uit te zoeken. Het is niet anders. We wisten de sluitingstijd niet dus tijdens het rijden zocht Jonathan die voor ons op: 17 uur.

Wat een ritje van 25 minuten had moeten zijn werd een stukje langer. 16 uur stapten we de dierentuin in, een uur dus om rond te struinen. We bespraken waar we in ieder geval heen wilden: olifanten, koalahs en het springkussen. En zo liepen we eerst naar de olifanten. Onderweg keken we naar de pinguïns, zulke grappige dieren, en de ijsberen die iedere keer toch minder wit zijn dan we in ons hoofd hadden.

De olifanten stonden binnen, van achter glas bewonderden we deze grote beesten, prachtig wat een schepselen. 

De koalahs zagen we voor de eerste keer in het echt. Leuk om even te zien. Vooral Esther was er snel klaar mee, de koalah lag heerlijk te chillen en dat vond ze niet zo interessant. Het springkussen lokte. 

Rachel en ik streken neer op een bankje terwijl de andere kinderen lekker rondsprongen. Zo in de zon zitten is absoluut geen straf! 

Rachel wilde toch ook nog heel graag de stokstaartjes zien en we hadden nog maar een kwartier, snel alle schoenen aan en op naar de stokstaartjes. Onderweg zagen we de flamingo's. 

Zo geweldig die kleur die ze hebben. Esthers nieuwe jas matchte precies. Ik zei tegen haar: 'ik ben wel een beetje jaloers hoor dat jij zomaar een mooie jas krijgt van de buurvrouw'. Waarop Esther antwoordde : 'je moet niet jaloers zijn, ik denk dat dat in de tien geboden staat, je moet blij zijn met wat je hebt'.  Ha, gelijk heeft ze. En nu heb ik toevallig een blits rood jasje dus we kunnen allebei blij zijn. 

We kwamen na wat haasten bij de stokstaartjes, de jongens gleden nog een keer van de glijbaan en we zagen een zebra en giraf in het voorbij gaan. 

Klokslag 17 uur stonden we weer buiten het hek. Een uur optimaal benut. De volgende keer maar wat langer want dit was wel heel veel in een uur. Toch was het geslaagd. De terugweg navigeerde de auto ons tussen de files door. 

Intussen was het bewolkt en scheen de zon door een opening heen. Het leek of de hemel een beetje open was en dus zwaaiden we naar opa. 

Eenmaal thuis was het tijd om bij te komen. Zaterdag was het namelijk Manuëls kinderfeestje, nog zo iets wat door de hernia uitgesteld is. 

We begonnen in de middag met cadeaus en taart en reden  vrij snel naar Jump XL. 8 kindertjes sprongen zich 90 minuten in het zweet terwijl wij koffie dronken en onze zomervakantie boekten. Het kost wat maar dan heb je ook wel gemak. 

Bij thuiskomst bakten we ladingen patat en keken de jochies een film. 

Het kleed had ik weggerold en er stond niets meer in de weg: helemaal kinderfeestje-proof. 

Manuël, en met hem nog een aantal vriendjes, waren moe maar wel voldaan. 18.45 uur was het feest afgelopen. Bert bracht 3 kinderen weg met de auto en ik deed er 2 lopend. Inmiddels was Rachel ook thuis uit haar werk en keerde de rust terug. Weer een feestje gehad, niet mijn lievelingsactiviteit maar wel leuk om je kind zo te zien genieten.