Aardenvat

Binnenkort krijgen we een nieuwe vloer. Het luxe eraan is dat we de huidige vloer laten verwijderen en de nieuwe vloer laten leggen. Het gaat vast mooi worden in de woonkamer en niet alleen daar want ze leggen het door in de trapkast. Die eeuwig rommelige kast. Met zo'n mooie vloer op komst en dus vreemden die er in moeten mocht die kast wel weer aangepakt worden. Ondanks dat alle opruimtypes zeggen dat je niet moet starten met het kopen van opbergers deed ik het toch. Witte bakken met deksel en doorzichtige potten. Twee grote dozen werden bezorgd en het maakte zo blij! Eerst maar weer eens alles de kast uit. Nu moet het rigoureuzer dan anders was het voornemen. En voor het beter wordt ziet het er erger uit. Zo lang geleden is het nog niet dat we die kast aangepakt hebben, hoe doen andere mensen dat? Beetje bij beetje werd de kast weer ingericht. Alles schoon en op een eigen plek. Ik ga nog labels maken. Het was twee dagen werk maar toen was het ook goed. En nu nog zo zien te houde...

We gingen maar weer eens naar het ziekenhuis, onze strippenkaart komt goed van pas. Manuël heeft een extra voortand. Deze is in kegelvorm en zit goed vast. De tandarts kan deze er niet uit krijgen en daarom mochten we op bezoek bij de kaakchirurg. We zaten er keurig om 11 uur, de tijd van onze afspraak. De minuten tikten voorbij tot frustratie van Bert, hij had om 13 uur weer een werkafspraak in Utrecht. Maar zo gaat dat in het ziekenhuis, ik geef me daar maar gewoon aan over. Je bent aan de beurt als je aan de beurt bent.  Manuël telde de mensen in de wachtkamer, lachte naar de tweeling die naast ons zat in de kinderwagen en liep de gang door om de strepen op de grond te tellen.  Toen mochten we meekomen. Eerst werd er een foto gemaakt met een prachtig apparaat. We keken via het scherm mee naar een 3d beeld van zijn gebit. Daarna wachtten we in de kamer waar de arts zou komen. Dan denk je dat je bijna aan de beurt bent maar we hebben daar zeker nog een kwartier gewacht. Toen ...

In de afgelopen weken en maanden is het huis bijgehouden zo goed en kwaad als het ging maar meer ook niet. Het kan wel weer wat aandacht gebruiken. Ik besloot om ruimte voor ruimte grondig aan te pakken. Op deze manier duurt het lang voor alles op orde is maar dan gaat het wel goed. En zoals elk jaar na de zomervakantie bedenk ik plannen om ons huis helemaal op orde en gezellig te maken. Aangezien Esthers kamer (weer eens) ontploft was begonnen we daar. Esther hielp met uitzoeken wat ze wilde houden en wat weg kon. Na een tijdje was ze het zat en ging ze buiten spelen, helemaal niet erg zo had ik vrij spel. Haar kledingkast moet nog een keer maar voor de rest is alles schoongemaakt en uitgezocht. Esther was er heel blij mee: 'ik ga mijn kamer altijd zo mooi houden'. Goed plan, alleen iets lastiger om uit te voeren voor een 6 jarige. Daar moeten we maar bij helpen. Rachels kamer is ook nodig om aan te pakken. Terwijl zij de muur een eerste laag witte verf gaf begon ik met opruim...

Traditiegetrouw brachten Bert en ik de laatste vakantiedag samen door. Normaal een hele dag met oppas voor de kinderen, dit keer een aantal uur en de kinderen pasten op zichzelf. Esther ging met Rachel mee folders lopen. Dat ging voor Rachel langzamer dan dat ze alleen zou gaan maar ze had zin in gezelligheid. Toen de meiden bijna terug waren vertrokken Bert en ik naar de Posbank. Het was een stralende dag en 30 graden, een lekkere dag om de vakantie mee te besluiten. We begonnen in het restaurantje. We bestudeerden de kaart en namen allebei eerst een gezond drankje. Een mix van fruit en groenten, het voelde gezond en smaakte heerlijk. Daarna moesten we heeeeel lang wachten op het eten. Te lang voor mij. Ik ging dus even terug naar de auto om daar te liggen terwijl Bert op het terras bleef zitten. Toen het eten gebracht werd kreeg Bert alles geserveerd, je moet wel een flinke eter zijn als je 2 gerechten op kunt.  Bert belde me en al snel konden we samen lunchen. Met volle buik en ...

Zondagmiddag gingen we op weg naar mijn moeder. Zij stond met haar caravan op een camping in de buurt van Deventer, het was een prachtige dag dus heerlijk om op de camping te zijn. Eerst dronken we wat fris onder de luifel lekker in de schaduw. Toen we bijgekletst waren was het tijd voor een duik. Om de beurt kleedden we ons om in de caravan en liepen we naar een zwemmeertje. Het water was lekker verkoelend. Omdat het snel diep werd en het water niet helder was kreeg Manuël ook zwembandjes om. In zulk open water vind ik het zwemmen met kinderen toch wat eng. Stel ze verdwijnen onder water, hoe vind je ze dan ooit snel genoeg weer terug? Eerst probeerde ik de jongste 2 bij me te houden maar dan konden ze niet bij het vlot komen. Mijn moeder zwom mee en ze hadden de grootste lol maar toch voelde dat niet helemaal ontspannen. De rest van het zwemmen wel. Strak blauwe lucht, zon en dan rond lopen door zo'n meertje, absoluut genieten. Bert houdt niet van zwemmen en al helemaal niet in n...

Toen was het alweer tijd om af te breken. We zouden donderdag opruimen, schoonmaken en zoveel mogelijk inpakken om vervolgens vrijdagochtend voor 12 uur de tent in te pakken en weg te rijden, zo doen we dat ieder jaar. Maar nu hadden we geen hele lange reis voor de boeg dus waarom 2 inpak /schoonmaak /terugreis dagen als het ook in 1 kan? Woensdagavond maakten we vast een klein beginnetje: na het eten het kookstel schoonmaken en inpakken. Voor ieder een setje kleding klaarleggen zodat ook de kledingkasten opgeruimd konden worden. Hoewel we een paar kleine dingetjes ter voorbereiding zouden doen waren we er toch zomaar een tijd mee bezig. Tegen half 10 waren de kinderen klaar om naar bed te gaan met fris gepoetste tanden. De jongens hoorden in het washok dat er een kampvuur aan zou gaan, dat moest onderzocht worden. En ja hoor, aan het begin van de camping was zelfs een gigantisch kampvuur waar veel mensen omheen stonden en zaten. Marshmallows werden uitgedeeld om te roosteren, wat een ...

Zoals ieder jaar was Manuël nu ook weer tijdens de zomervakantie jarig. De avond voor het feest maakte iedereen zich klaar om naar bed te gaan. Manuël werd zijn slaapcabine ingestuurd en toen versierde de rest in pyjama's de hele tent met slingers en ballonnen. Reuze spannend voor Manuël. Toen het dan eindelijk ochtend was zongen we hem toe vanaf de tent vloer. We wisten niet of ons nieuwe luchtbed zoveel mensen kon houden dus verplaatsen we het feest naar de vloer. Hij werd overladen met cadeautjes die allemaal thuis gekocht (oké besteld) en ingepakt waren. Voor bij de koffie mocht Manuël een taart kopen, in België blijkt dat een stuk makkelijker te zijn dan in Frankrijk. Bert en hij reden naar de supermarkt. Bij terugkomst stuurde Manuël ons allemaal de slaapcabines in. Dat deden we braaf want ja, hij was jarig. Als ik wist hoe lang we daar moesten blijven had ik wel een boek of telefoon meegenomen maar naar het plafond staren is vast erg goed voor de innerlijke mens.  Wat wij ni...

Al een aantal dagen hing er een poepgeur in de tent. Hoe kan dat? Alles open zetten hielp niet. We vroegen aan de kinderen of iemand een ongelukje heeft gehad, wellicht ligt er een vieze onderbroek ergens verstopt? Iedereen hield vol dat dat niet gebeurd was. We ruimden wat op maar zagen niet de bron. Op zondagmorgen was de stank zo aanwezig dat we het zat waren. We gaan het grondig aanpakken. Na de koffie gingen alle spullen de tent uit vanuit het specifieke stuk waar het stonk. Het boekenkrat, alle schoenen, de spelletjes, het krat voor onderweg en wat los spul. Daar doorzochten we alles, hebben we de boel direct weer netjes. We vonden niets. De tent bleef stinken. Wellicht is iets in het kleed getrokken? Bert haalde het kleed eruit en schrobde beide kanten en dat in de felle zon. We roken aan de grond, Rachel en ik gingen op handen en knieën de tent door, de geur zat er nog steeds. Bert poetste het zeil. Nu moest het toch wel goed zijn. De tent ging dicht en we zaten aan half uurtje...

Op de camping is het leuk om een beetje mee te kijken in de levens van anderen. Zo hebben we buren met 2 kinderen : Pelle en Tuur. Moeders loopt alleen in linnen kleding en soms een gebreid truitje. Als vader met de jongens gaat zwemmen zit moeders bij de tent te breien of kleding te verstellen. Op een middag kregen de jongens een zakmes en een bijpassende les in hoe deze te gebruiken. Wat in mijn beeldvorming (of vooroordeel) niet klopt is dat vader op elk vrij moment op zijn telefoon zit. Verder leuke, relaxte mensen.  Dan de buren aan de andere kant. Opa en oma met 3 kleinkinderen. 3 meisjes die niet luisteren. Overdag zijn ze best gezellig maar als het bedtijd is begint het circus. De meisjes dagen opa en oma uit, blijven gewoon lachen en giechelen als opa en oma streng zijn. Op een gegeven moment wordt er gedreigd door oma (jij krijgt klappen!) , met haar Amsterdamse accent klinkt dat nog intenser. Vervolgens dreigen ze met naar huis gaan, de volgende dag pakken ze in 'en dan ...

Wat is het heerlijk als je 13 jarige dochter het nog steeds fijn vindt om te komen knuffelen. Als ik op bed lig kijkt ze om het hoekje: zin om te knuffelen? Altijd! Dan kruipt ze lekker tegen me aan en kletst ze honderduit. Nog maar even genieten want over een aantal jaar knuffel je zo tegen een vriendje aan in plaats van tegen je moeder. Voorlopig is daar geen sprake van want zoals Rachel zegt : 'ik heb toch niks aan een vriendje'. Ik spreek haar over een aantal jaar nog wel maar voorlopig is ze, ondanks haar lengte, mijn kleine meisje. Esther kwam ook langs : mama , we hebben de hele dag nog niet geknuffeld! Dat kan natuurlijk niet, klim er maar in. En zo lagen we met drie meiden op bed, kibbelend over wie waar mocht liggen en wie moest opschuiven om de ander meer plek te geven. In de ochtend komen de jongens vaak langs. De ene keer Manuël en de andere keer Jonathan. Ik heb maar geluk. Bert kijkt er raar tegenaan. Je gaat toch niet in het bed van je ouders liggen? Jawel hoor,...