Aardenvat

De eerste nacht in de tent vond Manuël maar spannend. Zo'n nieuwe omgeving kost hem altijd wat extra tijd om te acclimatiseren. De eerste tijd was hij aan het draaien, na een korte slaap moest hij huilen. Na het troosten nog maar even naar de wc. Het nachtlampje bleef aan en uiteindelijk viel hij in slaap. Het kind was uitgeput. Vroeg in de ochtend werd Esther wakker, zij moest naar de wc ik liep met haar mee naar het washok, gelukkig is die niet ver. Op deze camping moet je zelf je wc papier meenemen. Voelt prehistorisch aan, even alle vooroordelen van kamperen bevestigd. Toen liepen we daar om 6 uur op een stille camping met wc rol. Onze nacht was suboptimaal doordat Manuël zo spookte en Esther alweer vroeg kwam dus we doken er nog lekker even in.  Toen de dag toch echt begon hadden we helemaal geen haast. We aten van ons laatste meegebrachte brood, doken 1 voor 1 het washok in. Deden een afwasje en toen we toe waren aan koffie was het al eind van de ochtend. Ook dat ging op ons ...

Na zoeken en mailen vonden we een camping! Bert wilde minimaal 14 nachten. Opzetten en afbreken kost de nodige moeite dus dat mag het wel waard zijn. Voor mij moest het niet te ver weg zijn maar het leukste vonden we wel een hele andere omgeving dan thuis. We kwamen uit op een camping in de Belgische Ardennen. Maandagmiddag hoorden we dat we er terecht konden. We betaalden direct en we boekten de camping vanaf woensdag, 16 nachten. Ineens moesten we serieus gaan inpakken. Bert deed het meeste. Eigenlijk zoals elk jaar. Hij heeft overzicht en pakt heel geordend in. Ik raak er gestrest van en laat het huis ontploffen. Normaal gesproken doe ik de boodschappen, pak voor iedereen kleren in (behalve voor Bert) en maak het huis schoon en netjes. De boodschappen lieten we zitten, nemen brood uit de diepvries mee waar we de eerste dag van kunnen eten. Het huis schoon en netjes, tja ook dat laten we maar gaan. De kinderen hebben nog wel het hele huis gezogen. Ieder zijn eigen slaapkamer en de al...

Na ons ritje naar de bieb gingen we langs ijssalon Bernardos. Er stond geen rij dus we konden een ijsje kopen en weer de auto in. Lekker. We dachten dat even stiekem te doen zonder dat de kinderen het in de gaten hadden maar uiteraard knoeide ik chocola op mijn witte shirt en had iedereen het door. Nou ja, we gaan op een later moment nog wel met hen. Bij thuiskomst was mijn vader daar, verrassing! Al tijden ben ik alle momenten thuis en juist tijdens ons auto testritje kwam hij langs. Jammer dat hij moest wachten. Hij had een tas vol met Franse lunch meegenomen. Stokbrood, croissants, brie en meer. Omdat we niet naar Frankrijk kunnen bracht hij het bij ons, te leuk! We dronken met elkaar koffie en lunchten samen van het meegebrachte eten. De avond ervoor had ik het er lastig mee. Vakantie is een luxe maar ik vind dat altijd zo fijn. Het afzeggen bij de eerste camping ging prettig. Ze wensten beterschap en we spraken af dat als ze het plekje aan een ander kwijt konden we het geld terug ...

Zaterdag was Esther op zoek naar een badpak. In plaats van rustig te kijken gooide ze alle (oké niet alle maar wel veel) kleren uit haar kast. De hele vloer was bezaaid met chaos. Ze vond haar badpak en ging ermee in de achtertuin spelen. Bert ontdekte in de avond de chaos in haar kamer. Hij waarschuwde me: kijk maar niet, daar springen de tranen van in je ogen. Esther begon met opruimen. Toen ze beneden kwam vertelde ze trots dat ze al zoveel had gedaan. Ik kwam kijken en kreeg er letterlijk tranen van in mijn ogen. Als dit al een verbetering was dan wil ik niet weten hoe het was. De boel bleef liggen en we zouden het maandag wel verder oplossen. Maandag werd alles van de vloer in een wasmand gestopt en op de eettafel gezet. Zo kon ik het uitzoeken en opvouwen. Rachel tilde de wasmand naar boven en ik instrueerde Esther waar elk stapeltje in haar kast moest komen. Het bukwerk laat ik nog even aan een ander over en het waren ook haar spullen. Zo, die klus was geklaard. Esther ging buit...

Stel je voor dat je regelmatig moet liggen maar je wilt toch dat er iets in huis gebeurt. En dan bedenk je dat het opvoedkundig heel zinvol is om je kinderen te leren hoe ze moeten opruimen. Dat overkwam mij en ik besloot gelijk tot actie over te gaan. Ik dus niet technisch gezien maar het nageslacht wel. De inloopkast is een bende, alweer. Die kast heeft iets over zich dat het niet netjes kan blijven. De grond kom ik nu niet bij en dus kregen de kinderen de opdracht om met elkaar de vloer op te ruimen. Alles wat er staat eruit, zuigen, uitzoeken en weer terugzetten. Alles onder toeziend oog en coaching van mij, bevalt eigenlijk best goed deze verdeling. Esther scharrelde wat rond maar deed niet heel veel. Nu vind ik dat voor een kind van 6 jaar niet gek dus lieten we haar maar een beetje. Rachel en Manuël gingen goed aan het werk. Zij hebben er oog voor en hadden weinig aansturing nodig. Jonathan daarentegen is liever lui dan moe. En met dat hij echt geen idee heeft hoe hij zoiets aan...

Op maandagavond toen de rest aan tafel zat en ik lekker lag te dutten kwamen de ouders van de logees een bedankje geven. Echt over de top zo leuk. Voor mij allerlei zeepjes in een leuk pakket en voor Bert een biertje en stroopwafel likeur. En natuurlijk hoeft dat helemaal niet, maar leuk vond ik het wel!  Het bier stond al in de koelkast dus die ontbreekt op de foto. Die likeur moest natuurlijk geprobeerd worden. Ik googelde hoe dit het lekkerste zou zijn. Op zichzelf in een likeurglaasje, naast de koffie of in de koffie. In de koffie leek me leuk om te testen. Toen de kinderen in bed lagen maakte ik een kopje decafé met een scheutje likeur erin. Dat smaakte goed. En hoewel dat Berts cadeautje was gebruik ik het ook maar, we zijn tenslotte één (op zo'n moment komt me dat goed uit).  De volgende dag gingen de kinderen naar de bso. Voor Jonathan was dat de laatste keer. Rachel en ik hadden het rijk alleen. Tijd om de lekkere Texelse zeepjes te proberen. Zo'n douchebeurt voelt da...

Weekend! We kregen 2 logees. Wellicht niet de meest handige timing maar de afspraak stond al en een paar kinderen meer of minder maakt ook niet uit. Scheelt dat Bert alle dagen thuis was. Koken vond ik dan weer veel meer belastend. Bert nam de kinderen vrijdag mee naar de McDonald's, kon ik even slapen en de kinderen vonden het uiteraard prachtig. En we bedachten een challenge. Een jongens- en meisjesteam. Wie de meeste klusjes voor mij zou doen dit weekend wint de prijs! Wat die prijs wordt moest ik nog even over nadenken, maar het vooruitzicht op een prijs deed al genoeg. Zaterdagochtend kwamen we beneden en was de afwasmachine al uitgepakt en de vloer gezogen. Daar heb je nog eens wat aan. De kinderen vermaakten zich uitstekend. Ze speelden buiten, binnen, boven en beneden maar alles in harmonie. Dat kan ook wel anders, heel fijn zo. Bert ging een rondje op de racefiets en zou 18 uur thuis zijn. Dan zou hij douchen en koken. Maar dat werd zo laat. Ik besloot pizza te bestellen. ...

Op de kamer slapen met 3 oude besjes is een hele beleving. 2 dames kregen een nieuwe knie en 1 een nieuwe heup. Best gezellig om zo nu en dan te kletsen en tussendoor vielen we allemaal steeds in slaap, dan weer de een en dan weer de ander. 1 dame van 85 dacht dat ze in een hotel verbleef, tenminste zo leek het. In de avond moesten haar voeten ingesmeerd worden met een lekker zalfje en bij het ontbijt wilde ze een zachtgekookt eitje, wat een teleurstelling dat er alleen hardgekookt ei te krijgen was. Ze was stokdoof en belde snachts regelmatig omdat ze een praatje wilde maken of een tasje nodig had. We werden er allemaal wakker van. De dame naast me had een vreselijk triest verhaal, al 2 dochters verloren op jonge leeftijd. Een hele lieve vrouw, fijn om daar mee te kunnen spreken. Toen zij om 7.15 uur in de ochtend gebeld werd en nogal hard praatte (want ja, ook nogal doof) tetterde de overbuurvrouw (die ons de halve nacht wakker hield) 'kan het wat zachter, ik probeer te slapen...

En toen was het zover. De dag van de operatie. Na een redelijke nacht brak de ochtend aan. Waarom wilde ik dit ook alweer? Hup uit bed, onder de douche, de klaargelegd kleding aan en nog even de kinderen helpen opstarten. Aangezien mijn tas al klaarstond en eten en drinken niet mocht was ik snel klaar. Iedereen kreeg kusjes, Rachel was vrij maar stond speciaal voor mij vroeg op, wat lief. 7.15 uur vertrokken we. Bert zette me af bij het ziekenhuis, we gaven kusjes, zeiden lieve dingen en ik stapte uit. Toen riep Bert me terug, autodeur weer dicht en bad hij om een zegen. Heel mooi, de beste manier om deze dag aan te gaan, God is erbij. Een vriendelijke dame bracht me naar de afdeling en daar mocht ik even wachten in de lounge, klinkt toch leuker dan wachtkamer.  Al snel mocht ik mee. En toen sloeg de spanning hard toe. Ik kreeg me toch vreselijke hoestbuien, ik bleef er bijna in. Het zweet brak me uit, weg dapperheid. Na de intake even kalmeren op de wc en toen kletsen met de kamer...

Soms heb je van die grappige gesprekken met de kinderen. Jonathan deed vervelend en Esther deed hem na. Bert vroeg aan Esther : 'stel dat Jonathan in de sloot springt, doe jij dat dan ook?'. Waarop Esther antwoordde: 'jazeker en dan ga ik hem redden'. Dat was dan wel weer schattig. Ze hield er alleen geen rekening mee dat zij niet kan zwemmen, kleinigheidje. Daarop vroeg Esther aan Bert: 'als mama in de sloot springt, wat doe jij dan?'. Waarop Bert zei : 'hard lachen'. En bedankt vriendje. De clue dat Esther geen gedrag na moest doen was helemaal vergeten en het bleef nog even over die sloot gaan. Bij het bestellen van de boodschappen bleek dat we ook douchegel nodig hadden, die was bijna op. Dat heb ik niet goed in de gaten gehouden want normaal vul ik de voorraad aan als ze in de aanbieding zijn. Na enig speuren op internet kwam ik een leuke deal tegen bij Wehkamp. Ik zou daar zelf niet gaan zoeken naar douchegel maar vooruit. Ik bestelde direct een he...

Oma was jarig! 86 jaar. Dat is reden voor een feestje. Op zondagmiddag verzamelde bijna de hele familie bij Het Leesten. Een mooi stukje natuur met toegang tot bos en hei. We zaten op kleedjes, stoelen en een bankje. Oma had ladingen lekkers meegenomen en de neefjes en nichtjes speelden op het gras en bouwden hutten. Lekker ongecompliceerd en toch alles wat je nodig hebt. Het was ook de eerste verjaardag zonder opa. Het blijft een stekend gemis dat hij niet meer bij ons is, het lijkt nog alsof hij zo weer binnen kan wandelen. Goed om op zo'n verjaardag dan samen te zijn. Ik wisselde staan af met liggen en dat ging perfect, zo fijn dat het geen extra last opleverde. En tussen alle gezelligheid was oma het stralende middelpunt. Gefeliciteerd oma, we hopen dat we nog jaren van jou hier mogen genieten! De week erna gingen alle kinderen uit de familie op de foto. De achterkleinkinderen en kleinkinderen onder de 18. Esther vroeg zich af waarom ik niet op de foto ging. Tja, ik ben net wat...

Esther wilde graag topjes. Voor onder haar shirt. Want 'stel nu dat ik op het klimrek op de kop hang en mijn shirt zakt'. Uhm ja, je bent 6 jaar, dat geeft dus niet. Ik keek het een aantal weken aan maar ze bleef er om vragen en toch wel vooral omdat het zo mooi is. Wel ja, wat kan het ook voor kwaad. Op Vinted zocht ze een aantal mooie uit. Na een week wachten kwamen ze binnen. Helemaal blij paste ze de eerste. Ze danste ermee door de kamer en verzuchtte: 'had ik hier maar een bijpassende onderbroek bij'. En dan ben je 6 jaar. Dat wordt wat als ze 16 is! Ze legde uit dat als ze er nog een zwarte legging bij aan zou doen ze ermee kon sporten. Onze tuttebel, vind ik best genieten zo'n meisje. Rachel wilde graag zelf lasagne maken. Ze zocht een recept uit en maakte het met hier en daar een beetje hulp.  Laagje voor laagje bouwde ze het op met zelfgemaakte bechamelsaus. Er mochten geen groenten in, dat was een gemis, maar verder smaakte het lekker. Leuk voor haar om zo...