Lijf waarderen

De afgelopen weken zijn een leerschool voor me. Hoe ga ik om met mijn lijf? Toen de hernia klachten begonnen was ik angstig, wat gebeurt er? Uitval van motoriek is best beangstigend. En met dat ik al wat ervaringen gehad heb waardoor mijn eerste reactie is: 'mijn lijf laat me (weer) in de steek'.

Toen de diagnose eenmaal helder was en de pijn wat meer onder controle met medicatie besloot ik dit aan te grijpen om te oefenen in genade en geduld. Want door je rug te ontzien krijgt het lichaam de kans de hernia 'vanzelf' op te lossen. Dat geldt natuurlijk niet voor iedereen maar in de meeste gevallen schijnt dat zo toch te werken. Mijn lijf is dus heel hard voor me aan het werk maar daar moet het wel in ondersteund worden. Met zo nu en dan een slechte dag (pijn maakt een mens, mij in ieder geval, minder aardig) lukt het me aardig om me over te geven aan de situatie. De Heilige Geest leert me genade voor mezelf te hebben. En toen iemand uit de kerk dat ook nog eens zo tegen me zei vond ik dat een mooie bevestiging. Ook deze situatie kan God gebruiken.

Toen kregen we ook nog eens een preek met een zin die bleef hangen: je moet je eigen lijf niet kleineren. God zelf heeft het gemaakt en woont er!

Toen ik vorige week weer beter kon lopen en minder pijn had was ik helemaal in de gloria. Een week Drenthe met veel liggen wierp zijn vruchten af. Op vertrek dag hielp ik dan ook lekker mee. Inpakken, schoonmaken, tussendoor even liggen en dat ging goed. Tot de avond en het weekend erna: lopen ging weer een stuk moeilijker, de pijn was toegenomen en de lichamelijke beperking heel reëel. Oef, om dan weer terug te keren naar geduld en acceptatie is een stuk moeilijker. Maar na een klaagzang ga ik dat toch maar weer proberen. Het is een goed teken dat het zo verbeterde, het kan dus wel weer! Geduld...

Thuis komen was heerlijk. Het moment dat je na de vakantie je huis weer binnen stapt is magisch; thuis. We hadden niet veel spullen mee dus die waren snel opgeruimd en de wasmachine draait. Het kost een aantal dagen maar dan is dat ook wel weer weggewerkt. 

Bert was goed uitgerust van de vakantie en ging zaterdag in huis aan de slag. Hij verfde de kastdeur weer helder wit. Wat een verschil maakt dat! Ik wilde graag nieuwe deuren voor beneden maar met zo'n likje verf is dat helemaal niet meer nodig. Hij verfde ook de helft van de kozijnen achter waarvoor hij best dure verf had gekocht. Daar was ik eerst wat mopperig over tot het resultaat zichtbaar was. Het resultaat was mooier dan de stukken die ik had geverfd met goedkope verf. Blijkbaar zit daar toch wel echt verschil in. 

De kinderen waren blij weer met hun vrienden thuis te kunnen spelen en waren het weekend lekker actief. Na een weekend liggen begon de pijn bij mij weer wat te minderen, ook dat is wel erg fijn. Avondmaal deed ik vanuit huis mee. Toch verbonden ook al is het op afstand.