Ziek geworden
Maandagavond bracht ik alle uitgezochte kleding weg naar de kledingbeurs. We waren op tijd klaar met eten maar de keuken moest nog wel gebeuren. Toch vertrok ik op tijd zodat ik ook de terugweg nog in het licht naar huis kon rijden, als dat een optie is dan hoef ik het mezelf ook niet onnodig moeilijk te maken. De achterbak van de auto lag vol, lekker om zoveel ons huis uit te hebben.
Net voor ik weg wilde rijden kwam Bert eraan gerend: 'mag ik mee?'. Maar natuurlijk, wat gezellig! Hij vertelde snel aan de kinderen dat we allebei een half uurtje weg zouden zijn (dat leverde gejuich op) en hij nam plaats als bijrijder. Wat een onverwachts genoegen. Voor mij was het leuk om te laten zien waar zo'n beurs is en hoeveel kleding er ingeleverd wordt, mijn leefwereld. Daarna liepen we nog een rondje over de camping, een paar minuten dromen van het buitenleven.
Helaas werd ik woensdagmiddag ziek en kon ik niet de beurs zelf bezoeken, zo jammer want ik kan daar echt van genieten. Die avond zou ik ook starten met sporten na de proefles die ik een week eerder gevolgd had. Dat kon nu ook niet doorgaan. Het klonk als een slechte smoes 'ik voel me niet goed', maar het was echt waar.
Donderdag zag ik het niet zitten om naar het werk te gaan, maar thuis de laptop open klappen lukte wel. Ik nam veel pauzes maar al met al heb ik toch veel werk kunnen verzetten dat viel me mee.
Die vrijdag lag ik voor pampus en lukte niets meer, gelukkig brak het weekend aan. Manuëls kinderfeestje stond zaterdag gepland. Zijn verjaardag valt midden in de zomervakantie en hij had nog een feestje tegoed. Het huis vol kinderen terwijl ik me niet goed voelde zag ik niet zo zitten. We maakten snel een plan B. Ik belde Ballorig en het kinderfeestje kon daar plaatsvinden, Bert zou met 7 kinderen op stap gaan, de held.
Zaterdagochtend voelde ik me redelijk en besloot zelf de boodschappen te halen voor het feest: taart, drinken en uitdeelzakjes met snoep. We reden met de auto naar de winkel en snelden de winkel door om ook snel weer thuis te zijn. Toen we bij de kassa stonden werd en om hulp geroepen, een oude dame was uit haar scootmobiel gevallen. Ik liep weg bij de kassa en checkte de mevrouw op klachten. Ze reageerde goed en leek alleen geschrokken en een schaafwond te hebben. Mevrouw kon niet zelf overeind komen dus probeerde een winkelmeisje en ik haar omhoog te helpen. Dat lukte niet. Zo zonder dat zij kracht kon zetten leek ze wel zo zwaar als beton, ongelofelijk. Een leidinggevende schoot te hulp. Terwijl ik het bloed uit de schaafwond depte en mevrouw geruststellend toesprak werd er een stoel gehaald. Het lukte ons om haar op de stoel te zetten. Maar de scootmobiel in, dat ging niet. We konden niemand bellen want mevrouw had niemand in de buurt wonen die zou kunnen helpen (wat verdrietig). Toen kwam een mannelijke klant te hulp. Hij bood aan mevrouw te tillen. Terwijl wij haar benen draaiden tilde hij haar de scootmobiel in, gelukkig!
Het winkelpersoneel bood mevrouw water aan om bij te komen, mijn hulp was niet meer nodig. Als dank voor onze hulp mochten we van AH een bosje bloemen uitkiezen om mee te nemen, helemaal niet nodig maar wel lief. Esther koos roze bloemen uit.
Eenmaal thuis had ik het gehad, zo'n avontuur had ik niet voorzien.
Het kinderfeestje begon en na een uurtje vertrokken ze. Ik viel als een blok in slaap en ruimde daarna de zooi op. Gek hoeveel zooi er kan ontstaan in zo'n korte tijd.
Daarna kroop ik weer in bed, niks aan zo saai. In de avond keerde mijn energie wat terug.
Ik zou met mijn moeder en zussen naar de Barbie film gaan en daar had ik zo'n zin in. Natuurlijk totaal onverstandig als je net daarvoor nog zo beroerd was maar ik wilde zo graag. Bert bood aan me te brengen en halen. Ik smeerde een lading make-up op en genoot van de film in een grote relaxte stoel die ook nog eens wat naar achter kon.
Reacties
Een reactie posten