Wizzu

De tuin komt steeds een beetje verder af maar nu het zo lekker weer is ben ik de zooi helemaal zat. Tijd om de tuin echt af te maken. Om de laatste tegels erin te kunnen leggen moest er eerst een rand achter de border op de goede maat neergezet worden. Bert is de hele dag aan het werk geweest om dat voor elkaar te krijgen. Een dag werk met voor het oog geen resultaat. Niet zo'n leuk klusje, maar het zorgde er wel voor dat volgende zaterdag de speciale zaag gehuurd kan worden. Als de tegels erin liggen kan namelijk het overige materiaal de tuin uit en dat gaat schelen!

Het voordeel dat we al 2 jaar met de tuin bezig zijn is dat we ook al 2 jaar hebben kunnen sparen voor een tuinset (mooi omgedacht he). We bekeken de levertijden en die konden zomaar tot 2 maanden oplopen, we bestelden wat we mooi vonden als stok achter de deur. Nu nog flink doorwerken maar hopelijk kunnen we dan als het hoogzomer is echt genieten van de tuin. We kochten een Douglas houten tafel van 2,20 meter lang, een zelfde soort tuinbank met rugleuning en 3 zwarte stoelen staan nog op de planning. Die hebben niet zo'n lange levertijd dus die mogen een salarisronde wachten.

Regelmatig kijken we even naar het plaatje en dat motiveert weer om nog flink wat te zweten in de tuin. 

Toen ik de vliering opging om voor Manuël wat te pakken vond ik een oude doos met spullen van mezelf. Erin zat een schriftje die helemaal volgeplakt was met spullen uit de tijd dat Bert en ik verkering hadden.

Het treinkaartje van de ochtend voordat we verkering kregen.

Een bonnetje van een restaurant met snoeppapiertjes (dan moet je wel heel erg verliefd zijn als je zelfs die bewaard).

En nog heel veel meer. Een heel schrift vol, daar past veel in. Van strippenkaarten voor de bus tot briefjes die we elkaar schreven. Zo leuk om weer te zien. Riep gelijk allemaal herinneringen op.

Ik vroeg mijn schoonmoeder hoe het was om ons mee te maken als verliefd stel en daar had ze leuke dingen op te zeggen. We waren duidelijk verliefd, aan elkaar vast geplakt (oké, ik aan Bert) en de kusjes waren vele. Alleen tijdens de spelletjes die we veelvuldig deden waren we vijanden, allebei willen winnen, dat ging er hard aan toe. Wat een heerlijke tijd was dat toch. Behalve het afscheid nemen elke avond, laat toch maar zitten, samen wonen en leven is toch het allerleukst! Ik ben benieuwd hoe wij dat straks gaan beleven met onze guppies, lijkt nu nog zo ver weg.  

Wij focussen ons nog even op iets heel anders: het 's nachts zindelijk krijgen van Manuël. Wizzu de pandaknuffel helpt hem daar heel goed bij. Vorige maand plaste hij 1 of 2 keer per nacht in bed. Nu is hij soms een paar nachten achter elkaar droog, nog even doorzetten!

En met de leuke app waarmee Manuël munten verdient om Wizzu leuk aan te kleden en de echte Wizzu knuffel die hem wakker maakt zodra er een druppel zijn onderbroek raakt is dit echt een hele positieve manier om met zindelijkheid om te gaan, wat een uitvinding. Maar hoe leuk ik het systeem ook vind, ik zal blij zijn als Wizzu ons helemaal niet meer wakker maakt, nog even...