Chaos en bios
Soms heb je zo'n moment dat je alles zat bent. Hoe heerlijk is het dan om bij een vriendin koffie te drinken en daarover te klagen. Over hoe vreselijk irritant de kinderen zijn (toe aan vakantie), wat een chaos het huis is (geen schoonmaakdame voor een aantal weken en meer van dat. Werkelijk, zo'n koffie uurtje is goud waard. Ik deed nieuwe energie op om de kinderen en het huis weer te trotseren.
Zondag deden we het eerst maar eens rustig aan, iedereen was moe. We spijbelden van de kerk en keken deze online mee. Half spijbelen dus. In de middag zouden we naar mijn vader voor de jaarlijkse 'kerstmarkt' in zijn tuin. Vuurkorf aan, sterretjes voor de kinderen, champignons eten en daarna samen avondeten. Bert was zo moe dat hij nog even in bed kroop een uurtje voor we weg moesten. Iedereen ging in relaxstand en daarna maakten we ons klaar voor vertrek. Ik haalde Bert op maar zag dat hij sliep. Dan komen we maar een half uurtje later en ik liet hem nog lekker even liggen. Na dat half uur sliep hij nog, ik maakte hem toch maar wakker. Hij keek niet goed uit zijn ogen en voelde zich ook nog niet goed. Oei, dat ging hem niet worden. 'Zal ik maar alleen gaan met de kinderen?'. In gedachten: zeg nee, zeg nee! 'Dat zou heel fijn zijn'. Shit. Dat betekent dat ik naar de andere kant van Apeldoorn moest rijden. Geen paniek, dit kan ik. En inderdaad, dat kon ik! We hebben een hele gezellige tijd gehad.
Hoe moet ik het huis weer in normale staat krijgen? Overal de nieuwe sinterklaascadeaus die nog geen plek hebben gekregen, resten van surprises en als er ergens rommel ligt trekt dat al snel nieuwe rommel aan. Ik stortte me op Jonathans kamer. Het kostte me een hele middag maar de kamer is er lekker van opgeknapt. 1 plek die afgevinkt kan worden. De bovenste foto's hoe het was en de onderste hoe het geworden is. En 1 kamer helemaal op orde brengen is zo gek nog niet. Nu de rest van het huis nog.
Zaterdagavond ging ik uit met deze zelfde vriendin. Ze had me voor mijn verjaardag een bioscoopuitje gegeven naar een film die ik graag wou zien: Ticket to Paradise. Een heerlijke film om gewoon lekker te consumeren. Het was super, echt genieten. Ik had de zitplaatsen gereserveerd, de zaal was nog bijna leeg dus koos ik stoelen in het midden van de rij net achter het midden van de zaal. Toen we aankwamen zat het best vol! Waren toch nog veel mensen bij gekomen. Normaal kies ik voor een 'veilige' plek, achteraan of aan de rand. Nu gingen we zitten en er gebeurde niets bij me vanbinnen. We zaten de reclames uit en zelfs toen de film begon had ik nergens last van. Wat een heerlijkheid! Mijn irreële angsten en situaties die me aanvliegen komen steeds minder vaak voor, dank aan God!
Ik ben ook zo blij met deze vriendin; al meer dan 20 jaar vriendinnen.
Alle keren oefenen hebben ervoor gezorgd dat ik dit nu kon. Beetje bij beetje en wat levert het veel op. Ik ben reuze trots op mezelf. En ter bemoediging voor iedereen die iets wil wat ver buiten bereik lijkt: wees mild voor jezelf en blijf kleine stappen zetten, uiteindelijk heb je dan toch een hele afstand afgelegd en als ik het kan, kun jij het ook.
Reacties
Een reactie posten