Stomme reactie

Vrijdag kreeg Rachel een logeetje. Ze had donderdagmiddag haar kamer hiervoor opgeruimd geheel uit zichzelf. Daar was ik al blij mee maar maakte mezelf geen illusies; die kamer bleef niet lang netjes. De meiden speelden vrijdagmiddag op Rachels kamer en vroegen of ze zelf de bedden klaar mochten maken, daar zeg ik geen nee tegen! De meiden regelden alles zelf, ideaal. Toen ik later boven kwam trof ik een kunstwerk van een hut, over de hele kamer hingen dekens vastgemaakt aan touwen. Daaronder konden ze slapen. 

Van de nette kamer is niks meer terug te zien maar dit is toch prachtig. Heerlijk die creativiteit en het plezier dat ze hebben.
Vrijdag was ik behoorlijk moe en we hadden alleen nog de ingrediënten voor stamppot wortel in huis. Ik pakte de hele lading wortels en zat ernaar te staren, er was gewoon geen energie over. Ik gooide het roer om en bestelde chinees. Bert was eind van de middag een rondje fietsen en ondertussen hing ik aan de telefoon met een vriendin. De chinees was wat de kinderen betreft geen goede keus maar uiteindelijk vond toch iedereen iets wat lekker genoeg was om binnen te houden. Ik genoot wel van het eten, toch nog iemand tevreden. 
De jongste 3 kinderen gingen op normale tijd naar bed en Rachel en vriendinnetje mochten nog een film kijken. Ze kozen de film van Pieter Konijn. Ik kende deze nog niet maar wat een heerlijke familiefilm. Het werd toch wel wat laat maar ze keken zo smekend dat ze toch de film af mochten kijken. Om 21 uur gingen ze snel naar boven. Eerst nog even tanden poetsen want bij een filmavond hoort chips!

Helaas kreeg het vriendinnetje heimwee en duurde het een tijdje voor de meiden sliepen. Uiteindelijk dronken we om 22.45 uur nog een kopje warme thee beneden. Even die slaapkamer uit, wat warms in de buik en even knuffelen. Dat hielp want even na 23 uur sliepen de meisjes dan toch eindelijk.

Zaterdagmiddag gingen we naar een verjaardagsfeest. Het vriendinnetje ging naar huis en Rachel zag maar bleekjes. Slaaptekort kan ze nooit goed hebben. Na een tijdje rustig aan doen kon zij toch nog genieten van de dag. We reden een uur en hadden het ontzettend gezellig. Heerlijk om verschillende familieleden te spreken. De kinderen speelden en ik vond het echt genieten! De terugweg eind van de middag was de energie op. Ik was misselijk, draaierig, kreeg hoofdpijn, was heel blij toen we thuis waren en Bert me voor de deur uit liet stappen om in bed te kruipen. Nu is het 24 uur later en ik lig nog steeds. Afgewisseld tussen bed en bank. Wat een stomme reactie na zo'n leuk feest. Blegh.


Ik kijk zo raar uit mijn ogen. Dat zegt niet alleen de spiegel maar aan de binnenkant voel ik dat ook. Nou ja, we tellen zegeningen dat was het doel hè, dus geen geklaag maar jammer is het wel dat 1 feestje zo'n reactie teweeg brengt.
Nu een nieuwe week met nieuwe kansen en de zon  komt eraan! Van pessimist naar psalmist, het is maar net hoe je het bekijkt.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen