Aardenvat

Na een veel te lange blogpauze (een hele week!) is het de hoogste tijd om weer eens bij te praten. Allereerst natuurlijk Esthers verjaardag. Ons kleine knuffeltje is 4 jaar! Ze kwam in de ochtend bij ons met de mededeling: 'de 3 is weg, 4 is gekomen'. Het zou haast filosofisch kunnen zijn. Vol blijdschap pakte ze haar cadeautjes uit, met zijn allen op het grote bed, heerlijke traditie. Heb ik Bert wel voor moeten overhalen. Hij was gewend om cadeaus te geven aan de ontbijttafel als iedereen aangekleed is. Wat! Dat duurt veeeeeeels te lang. Lekker als allereerste, met duf hoofd op ons bed en gelijk zingen en cadeautjes uitpakken: feestelijk! Na het uitpakken van de cadeaus wachtte haar beneden nog een enorm cadeau, het zelf gepimpte keukentje. Ze was dolenthousiast, daar doe je het voor. Na het eten en aankleden was het al bijna tijd voor bezoek. Het was een doordeweekse dag maar ik had vrij genomen en met dat de rest van de kinderen ook geen school hadden was het gelijk een gez...

Een koortje met kinderen voorin de kerk op 2e Kerstdag,  ontzettend leuk. Daar wilden onze kinderen wel aan meedoen. Toen bleek dat niet te kunnen. Dan maar een koortje buiten om alle kerkgangers te verwelkomen,  mooi alternatief. Maar nu niet duidelijk was welke maatregelen de kerk zou hanteren stond ook dat op losse schroeven. Jammer, jammer. Maar niet getreurd! Al snel ontstond het idee om de kinderen het lied te laten inzingen en er een filmpje van te maken. De inzendingen stroomden binnen en ik ging aan het werk. Inmiddels zit er al bijna 4 uur aan tijd in maar het is meer dan de moeite waard, wat prachtig wordt het! De kinderen die zo mooi zingen en duidelijk stuk voor stuk hun best doen. Hij is bijna af, ik zie nu al uit naar de desbetreffende dienst. Naast die bezigheden zijn de kinderen thuis. Esther neemt afscheid bij de opvang dus er moeten traktaties gemaakt worden. Ze is jarig dus er moeten cadeaus ingepakt worden en slingers opgehangen. En niet te vergeten een ke...

Rachel vierde vrijdag sinterklaasfeest op school. Hoewel we de rest van de pieten en liedjes al achter ons hadden gelaten schakelden we toch nog even terug. De suprise was donderdagmiddag al naar school gebracht dus daar hadden we geen omkijken meer naar. Esther bleef gezellig thuis en de rest waren we kwijt. We maakten er een rustige ochtend van. Ik was enorm moe, komt denk ik door alle onduidelijkheid en onrust, niks aan. Voor we de jongens van school haalden fietsten we langs de kledingcontainer met weer 2 zakken kleding. Een grote strijkmand stond al 2 jaar op de vliering. Bert had het er stiekem neergezet (aangezien ik niet veel strijk) en behalve 1 jurk die ik al tijden kwijt was heb ik niks gemist. Weg ermee dus. Oké eerlijk is eerlijk, ik heb 1 blouse en 1 extra jurk eruit gered. Dat ruimt weer lekker op. De vliering was 8 jaar geleden leeg en ordelijk. We hadden er een laminaatvloer in gelegd en tijdens mijn verlof van Jonathan heb ik het plafond helemaal wit geverfd. Inmiddel...

Eindelijk was het zover, Esther mocht naar school! Ze was enorm vrolijk die ochtend, haar nieuwe schoolbeker mocht mee en ik had een oude tas van zolder gehaald die voor haar nieuw was en waar ze blij mee rond paradeerde. Daar gingen we dan, vier kinderen op de fiets om allemaal af te leveren en ook nog eens op dezelfde locatie. Jonathan en Rachel fietsten vast vooruit omdat Jonathan gym had en dus niet te laat moest komen. Ik zou hem in de rij naar gym wel een kusje geven. Rachel stond ons al op te wachten en liep samen met Esther het plein op, 2 zusjes. Manuël had even wat problemen met zijn fietssleutel maar uiteindelijk stond de fiets op slot. We gaven Rachel een kus waarna zij naar binnen rende. Met 2 kinders liep ik naar de kleuteringang. Ondertussen was ik Jonathan helemaal vergeten en hoorde ik achteraf hoe hij me vanuit de rij riep maar ik zag hem niet, arm schaap.  Esther maakte kennis met haar juf die ze al wel een beetje kende en Manuël mocht laten zien waar ze haar tas...

Na quarantaine en ziek zijn volgden er leukere dagen. Vrijdag gingen we een kerstboom kopen. Een leuk uitje voor het hele gezin. Ik was net min of meer weer beter en stond nog wat wiebelig op de benen, maar die kerstboom die zou er komen! We reden in 2 auto's naar het verkooppunt, niet ver achter ons huis. Mijn auto deed wat vreemd maar reed nog wel. Toen begonnen er lampjes te branden en sloeg hij steeds af als er geen gas gegeven werd, met gelijk het stuurslot erop. Lastig een rotonde door komen met een auto die afslaat en niet meer wil sturen, maar het is gelukt. Ik parkeerde in de eerste de beste zijweg en Bert volgde met de grote auto, verbaasd waarom ik zo raar reed. Hij bekeek de boel en wist het ook niet zeker. Terug naar huis dan maar? Nee, door naar de kerstboom! We ruilden van auto's en ik reed een stuk relaxter in de grote auto die gewoon wou sturen en bleef rijden als ik dat wou. We kwamen aan en zochten een grote boom uit. Eentje die met zijn top het plafond krieb...

Het heerlijk avondje was gekomen. Na een heleboel verjaardag vreugde schakelden we naadloos over op het sinterklaasfeest. De kinderen werden drukker en drukker. Vooral bij Esther en Manuël was de spanning om te snijden. En hoewel iedereen hier weet dat het een verkleedfeest is kunnen ze dat niet meer geloven op 5 december. Manuël vertelde al dat sinterklaas nep is maar vandaag komt wel de echte sinterklaas met de echte Ozosnel en babypiet.  Het is super echt ineens allemaal. We gingen op tijd aan tafel voor het avondeten, heerlijke boerenkool. Ik denk dat ik dat al bijna mijn hele leven op mijn verjaardag eet, zo lekker. Dit keer opgeleukt met zilveruitjes en piccalilly. Smullen maar. Jonathan zat maar te bedenken hoe het nou kon dat de zak voor onze deur kwam te staan. Hij kwam er niet uit. Regelmatig checkte hij de voordeur maar er stond nog niets. We aten verder en pakten het toetje Iedereen aan de wandel om schaaltjes te pakken, lepels en vla. Ondertussen ging Bert even 'naar d...

En toen was het bijna zover; mijn verjaardag. Met kinderlijke blijdschap kijk ik daar ieder jaar weer naar uit. De cadeautjes, lekker eten, gewoon alle feestelijkheid; ontzettend leuk. En hoewel mijn liefdestaal niet cadeautjes krijgen is vind ik dat toch wel het hoogtepunt van mijn verjaardag.  Bert is normaal gesproken vaak laat met inkopen doen, ik vroeg hem al een paar keer of hij al wel wat geregeld had (irritante bemoeial die ik ben) en ik had een uitgebreide verlanglijst gemaakt met asociaal dure en fantastisch leuke cadeaus. Toen Bert zaterdagavond vertelde dat door de quarantaine het misschien niet helemaal zou zijn zoals ik verwachtte sloeg de teleurstelling toe. He wat jammer. Wat zou hij al wel geregeld hebben? Misschien 2 dingen? Kaal hoor. Mijn humeur sloeg om, dat is de keerzijde van de kinderlijke blijheid. Toen Bert in de avond een paar punten aangaf die hij graag anders zou willen zien gaf ik een grote mond terug. Ja, daaag. Kijk eerst maar eens naar jezelf. Je de...

Eindelijk was het dan zover, na weken lang er naar toeleven werd Rachel 11 jaar, feest! We stonden vroeg op om genoeg tijd te hebben om cadeautjes te geven. Dat vroege werd nog iets eerder dan gepland want 5.50 uur kwam Jonathan uit bed om naar de wc te gaan, toen moest hij gelijk een nieuwe lading pijnstillers en heeft hij nog lekker even bij ons in bed geknuffeld. Half 7 zaten we met zijn zessen in het grote bed en hadden we Rachel al toegezongen.  Vol enthousiasme pakte ze de cadeautjes uit en het mooiste was natuurlijk de mobiele telefoon die ze ein-de-lijk kreeg. Beneden was het al versierd van het kinderfeestje maar Bert had 2 extra slingers opgehangen voor nog meer feestelijkheid. Manuël was verbaasd dat er in de keuken geen slingers hingen, zijn reactie 'ga onmiddellijk daar slingers ophangen'. Maar helaas voor hem laten we ons niet zo commanderen door een kleuter en vonden we het wel genoeg. Iedereen werd klaargemaakt voor school Rachel nam haar nieuwe telefoon mee om ...

Daar gingen we dan, met zijn drieën naar het ziekenhuis in Utrecht. En eigenlijk moet ik zeggen met zijn vieren want extreem groot knuffelschaap 'Bob' mocht ook mee. Die had Jonathan die ochtend gekregen. We stonden in de rij om de afdeling op te gaan, daar nam Bert afscheid. Stom 1 ouder beleid. Er was nog genoeg tijd om spelletjes te doen. We speelden 'Wie is het' en hadden net Monopoly klaargezet toen de pedagogisch medewerker hem uitnodigde om met haar spelletjes te doen en dat is natuurlijk veel leuker dan met je moeder. Ondertussen vond schaap Bob het heel spannend maar Jonathan natuurlijk helemaal niet. We werden opgeroepen om te gaan omkleden. Jonathan kreeg een gek ziekenhuis shirt en broek aan, daar mochten absoluut geen foto's van gemaakt worden want dan zou hij uitgelachen worden. Alleen dan een foto voor papa. Eenmaal op de OK vond niet alleen Bob het spannend maar ook Jonathan zelf. En wat was hij moedig, zo zouden we het zelf niet kunnen. Hij liep rus...