Aardenvat

Eindelijk kan ik vertellen waar mijn hoofd de afgelopen weken zo vol mee zat: ik heb een nieuwe baan! Het begon met een interessante vacature. Het was iets wat me erg aansprak maar het is nogal een stap om van baan te wisselen, zeker voor iemand die aardig honkvast is. Ik trok de stoute schoenen aan en deed een belletje naar de organisatie om te informeren wat voor iemand ze zoeken en om te vragen hoe het werken daar in de praktijk gaat. Na het telefoontje was ik helemaal enthousiast, dit lijkt me een mooie werkplek. De dagen erna waren gevuld met het schrijven van een sollicitatiebrief en een CV. Dat kostte nogal wat hoofdbrekers. Ik had 3 mensen die met me mee lazen en feedback gaven. Iedere keer paste ik het weer aan, en weer en weer en weer. Tot woensdag het toch echt verstuurd moest worden, hup, verzenden en afwachten. Vrijdag kwam het telefoontje dat ik was uitgenodigd voor een eerste digitaal gesprek. Hoera! Dat is fijn. Dinsdag stond dit gesprek gepland. Naast blijheid begon oo...

Koningsdag 2021. Weer een jaar zonder kleedjesmarkt. Zo jammer, ik hou ervan om eroverheen te struinen. Niet heel lang maar een uurtje is zeker leuk. Nu losten we het op door een kleedje in de tuin te maken en de foto op facebook te plaatsen en in de wijkapp. We kregen aanloop vanuit de kerk en dat was super gezellig. Daarna hield het op. We hadden het erover of dit nou zin had om zo te doen maar we hebben dus wel dingen uitgezocht die nog goed zijn en wij niet meer gebruiken en door die actie hadden we wel een aantal gezellige contacten. We liepen langs iemand die boeken te koop had en de oudste 2 kinderen zochten daar allebei een boek uit. Thuis hebben ze eerst een tijd zitten lezen uit hun nieuwe schat.  Bert had ondertussen een start in de tuin gemaakt. We zijn al een tijdje van plan deze aan te passen. Eerst hadden we alleen het verlangen, toen kwamen er ideeën en inmiddels ligt er een concreet plan en is het materiaal besteld. Bert begon met een deel van het muurtje weg te ha...

Vrijdag begon de dag vroeg. Het schoolplein moest versierd worden met heel veel oranje vlaggetjes. We hadden met een paar moeders afgesproken op school en voor half 9 was het hele plein omgetoverd in een oranje feest locatie. De oudste 3 kinderen hadden een gezellige dag op school.  Eind van de ochtend zat ik aan de telefoon te kletsen. Het was lekker weer dus ik liep wat door de tuin en woonkamer heen en weer. Met een schuin oog zag ik dat Esther in de gang wat aan het knippen was maar dat deed geen alarmbellen afgaan. Na het telefoontje zag ik tot mijn grote schrik dat Esther mijn portemonnee geopend had en de paar medicijnen die daar inzaten uit de verpakking knipte. Ik telde ze en er waren nog maar 3 intact, waar was nummer 4? Ik gilde naar Bert en hij kwam naar beneden gerend. Esther biechtte op dat ze een pilletje had opgegeten. Grote paniek. Bert stak zijn vinger in haar keel maar ze ging niet overgeven, wel was ze overstuur, ja logisch als iemand je expres probeert te laten...

Het is echt zo gênant maar ook zo waar; er ontstond een kledingcrisis. Ik stond voor mijn kast, een kast die goed gevuld is, en ik wist niets om aan te trekken. Ik had een speciale gelegenheid en zeg nou zelf, die heb je nu toch nauwelijks meer, en ik wist niet wat aan te trekken. Ik trok setje na setje aan en stuurde het via de app rond naar een paar vriendinnen en zussen om te vragen wat nou het mooiste stond. Maar als je jezelf zo via die foto's bekijkt valt echt alles op: huh, die lange rok vind ik zo leuk maar staat het niet suf? Zwart, ik hou ervan of maakt het me saai? Rok boven de knie, altijd goed of is het te kort? Zucht. En het gênante is dus dat er mensen zijn die echt bijna niets bezitten, die te weinig kleding hebben of die wensten dat ze wat te kiezen hadden. Hoe verwend kun je zijn.  Als klap op de vuurpijl ben ik naar de winkel gegaan om een nieuwe jurk te kopen. En dan niet tweedehands, maar nieuw nieuw. En nu ik toch geld aan het uitgeven was heb ik gelijk 2 jurk...

De pubquiz was GE-WEL-DIG. Zaterdagavond spraken we om 18.00u af in de kerk. We aten met z'n 3en en ik kon zo aanschuiven, wat een luxe zeg. We kletsen een uur om elkaar beter te leren kennen en het was reuze gezellig. Daarna werd het de hoogste tijd om aan de slag te gaan. Teamlid nummer 4 kwam ook binnen en we zetten de laatste dingen klaar. Alle laptops aan en gekoppeld aan de zaken die nodig zijn. Het testen van het geluid, de powerpoint nog een keer doorlopen, muziek klaarzetten en decoratie neerzetten. En toen was het eindelijk zover. Om 20.00u gingen we live! We hadden de taken verdeeld maar het werd toch nog een groot deel improvisatie. Jammer dat we het niet terug kunnen kijken want ik ben wel heel benieuwd hoe het in de huiskamers over kwam maar wat was het genieten!  Er waren 4 rondes met vragen en een pauzespel. Hier en daar ontdekten we zelf al wat verbeterpuntjes die we voor een volgende keer mee kunnen nemen maar we stuiterden van de energie. Het leuke was dat het sa...

Plons, daar fietste ze zo de sloot in. Wat was dat schrikken, maar ik zal bij het begin beginnen.  Het was heerlijk weer, de zon scheen en we waren vrij. Rachel en Jonathan waren op school en hadden uit school afspraakjes dus tot kwart over 3 hadden we de dag voor onszelf. Bert had 2 avonden gewerkt waardoor hij de middag vrij kon nemen. Hij stapte op de fiets om een rondje van 112 kilometer te fietsen met tussenstop bij mijn vader, dat is verder dan ooit, benieuwd hoe hem dat bevalt maar voorlopig is hij dus weg. We besloten een stukje te gaan lopen, Esther en Manuël allebei op hun fietsje en een blokje om in de hoop wat dieren te zien. Bij ons achter lopen geiten, kippen, ganzen, koeien en een pony. Dat is altijd een leuk blokje om, heen en terug is 1,4 kilometer dus voor die kleintjes ook heel goed te doen. Zij fietsten en ik liep en we bewonderden de dieren die we tegenkwamen en gingen heel goed aan de kant staan als er auto's aan kwamen. Toen we een stuk onderweg waren moest M...

Zondagochtend maakte Manuël ons wakker met een ontbijt op bed. Hij kwam super vrolijk binnen wandelen met een bakje gesneden banaan en plakjes grillworst. Hij liep weer weg en kwam snel weer terug met een glas ijsthee voor erbij. Echt super lief maar ik had liever iets langer geslapen, wat een ondankbaarheid he. Het was wel heel schattig. We hadden lekker de tijd want de kerkdienst begon pas om 11 uur wat we online volgden. Na het middageten deden we iets spectaculairs. We gingen namelijk bij mijn zusje op bezoek. Ze wonen op ruim een uur rijden bij ons vandaan en we hadden elkaar al een eeuwigheid niet meer gezien. Ik mistte haar echt en wou haar graag zien. We overtraden dus de regels (oh) en gingen met het hele gezin die kant op. En hou je hart vast het wordt nog schokkender; ik heb haar omhelsd. In huis was afstand houden ook echt niet te doen dus we hadden een gezellige middag als vanouds. We kletsten en aten met elkaar. Nooit geweten dat hamburger met ui en een gebakken ei op elk...

Wat een bijzonder efficiënte zaterdag hadden we. Bert begon al op tijd met sporten. Hij sloop uit bed en vertrok op de racefiets. Ik dommelde nog wat weg en werd wakker toen Rachel en Esther tegen half 8 bij me in bed kropen, gezellig! Zeker Esther is zo'n heerlijk zacht frummeltje, Rachel is een bottig geval maar uiteraard net zo lief en dierbaar. We stonden uiteindelijk toch maar op, maakten ontbijt en begonnen de dag. Alle 4 de kinderen moesten gedoucht worden en Jonathan wou graag helpen. Hij voelt zich echt een grote broer. Hij heeft, met wat hulp van Rachel, Manuël en Esther gedoucht. Hij begeleidde ze bij het uitkleden en zette ze onder de straal. Ik moest die even op de goede temperatuur instellen en een setje schone kleren neerleggen maar voor de rest was ik niet gewenst in de badkamer. Zo nu en dan gluurde ik even naar binnen en het ging keurig. Jonathan had bedacht dat het toch handig was als hij Manuël zou helpen en Rachel Esther. Ze zeepten de haren in met shampoo en w...

Woensdag eind van de middag was iedereen met zijn eigen ding bezig. Esther lag ziek op de bank met mijn telefoon een filmpje te kijken. Manuël was op de televisie aan het gamen, Jonathan was begonnen met een puzzel van maar liefst 500 stukjes en Rachel zat aan tafel haar dyslexie huiswerk te maken. Ik vouwde een enorme stapel was op en en zei ondertussen welke woordjes Rachel moest opschrijven. Bij de keukentafel was het vol. De puzzel lag op tafel, Rachels huiswerkmap met losse papieren en kleurtjes en overal stapels was. Esther riep: 'mama, je telefoon gaat'. Ik sprong op en worstelde me tussen de stapels was door richting de bank en flapte er zomaar uit: 'oh shit, mijn telefoon gaat'. Eenmaal bij de bank gaf Esther me de telefoon aan en wat ik niet doorhad is dat ze al had opgenomen. Had ik natuurlijk kunnen weten aangezien het ding niet overging maar ik had het niet in de gaten. Ik nam verder heel keurig op, maar de eerste indruk was gemaakt. Het was iemand van mijn...

Op zaterdagavond is het programma LegoMasters op tv. Rachel en Jonathan kijken dit later in de week terug en dit heeft heel wat uurtjes lego plezier opgeleverd.  Bert gaf Jonathan al vrij jong doosjes lego voor zijn verjaardag maar het kon hem niet interesseren. Inmiddels bouwt hij zo nu en dan iets van lego en begint hij het iets leuker te vinden maar sinds LegoMasters begonnen is ligt hier regelmatig lego door heel de kamer. Rachel en Jonathan maken de leukste dingen. De vorige creatie was een pirateneiland. Eigenlijk moest het een schip worden maar dat was toch iets te ingewikkeld. Nu is het leuk dat Bert zijn oude lego bewaard heeft.  Op Paasmorgen kwamen we beneden en hadden ze het lege graf in elkaar geknutseld. Leuk voor Berts vaderhart. Rachel verraste mij. Ze had een horloge en ringetje gekregen voor haar verjaardag eind november. Helaas was het horloge te groot en de ring te klein. We moesten nog altijd terug naar de juwelier. We maakten een afspraak en gelukkig kon ...

Soms heb je van die gesprekken; dat zijn echte pareltjes. Een vriendin kwam koffie drinken op de woensdagochtend. Alleen Esther was thuis dus we hadden alle ruimte voor elkaar. We hadden het over haar zoektocht naar een nieuwe baan en wat is ze daar op een mooie manier mee bezig. Leerzaam om in mee te kunnen kijken. Ze stopte met haar oude baan en werd direct door het UWV achter de broek aan gezeten om te solliciteren en heel wat taken te doen, wekelijks. Ze werd er onrustig van, is er ook ruimte om even bij te komen van een vermoeiende baan en na te kunnen denken hoe nu verder? En hoe ze dit aanpakte vond ik heel mooi. Ze merkte aan zichzelf dat door die nieuwe druk er minder ruimte was om na te denken over iets nieuws en daar is ze het gesprek over aangegaan, in dit geval met een dame van het UWV. Ze hadden begrip en nu krijgt ze de ruimte om even bij te komen en echt na te kunnen denken hoe nu verder. Prachtig voorbeeld van jezelf serieus nemen.  En dan de mooie metafoor die ze ...