Kasteeltorentje

In de kerstvakantie gingen Bert en ik samen op pad. Eerst brachten we alle kinderen weg. Manuël en Esther naar Apeldoorn, dat ging gepaard met een kort koffie bezoekje. Daarna reden we terug naar Ede waar Jonathan en Rachel klaar stonden. We aten snel een boterham. Vervolgens bracht ik Jonathan met de fiets naar een vriendje in Ede terwijl Bert Rachel met de auto naar Nijkerk reed. Toen we allebei terug waren pakten we onze eigen tassen in en fatsoeneerden we snel het huis. Om 15 uur stonden ook wij klaar voor vertrek en voelde het alsof we er al een hele dag op hadden zitten. Even wat energie verzamelen en op naar Zuid Limburg! 

Eind van de middag waren we in ons kasteel. We kregen de Barones kamer (nou ja 'kregen', ze wilden er wel veel geld voor hebben) en we liepen eerst wat rondjes door de kamer om alles te bewonderen. Het zachte, grote bed. 

De luxe badkamer met bad op gouden (oké goudkleurige) pootjes en regendouche. 

En ons eigen torentje. Vooral met dat torentje was Bert dolgelukkig. 

Na een half uurtje op bed te hebben gelezen waren we klaar om naar het restaurant te gaan. We hadden om 18.15 uur bij De Beren gereserveerd en dat was maar goed ook want het zal al behoorlijk vol. Het voorgerecht kwam al snel dat was lekker. Daarna liet het hoofdgerecht heel lang op zich wachten. Ondanks het voorgerecht waren we nog best een beetje gammel, dat wachten was dus erg irritant. Maar goed, uiteindelijk kwam daar dan de biefstuk en hebben we enorm genoten van het lekkere eten. Met gevulde buik was het direct een stuk gezelliger en kletsten we honderduit. Uiteraard gaven we onze relatie weer een cijfer zoals altijd als we uit eten gaan. En dat levert ook weer genoeg gespreksstof op: hoe hebben we afgelopen jaar invulling gegeven aan onze relatie en willen we dat komend jaar weer zo doen. 

Na het eten konden we nog naar de film van 21.15 uur maar eigenlijk gingen we net zo lief, of misschien wel liever, terug naar het hotel om nog een tijdje in bad te dobberen. 

Toen we lekker schoon in bed kropen lukte het slapen niet zo goed. Het is misschien een luxeprobleem maar het bed was wel heel erg zacht. Uiteindelijk vielen we in slaap tot we wakker werden van een dreun. Daarna viel een stuk van de verwarming eraf. Wat was dat nu? Bert bekeek de verwarming, misschien een windvlaag? We gingen maar weer slapen. De volgende ochtend lazen we dat in het dorp verderop een aardbeving was. Een echte! Die hadden we dus gevoeld. Natuurlijk is het heel stom om blij te zijn dat je een aardbeving voelt maar het was toch wel speciaal. 

Om 10 uur was het de hoogste tijd voor ontbijt. Thee, koffie, verse jus d'orange en allerlei broodjes, fruit en kwark.

Op de kamer hadden we een koffie apparaat en dus dronken we daar nog een kopje koffie in het torentje. Dat is toch wel echt genieten. Misschien moeten we ook maar een toren op ons rijtjeshuis bouwen. Bert straalde zo enorm dat hij bijna licht gaf.

Vervolgens lazen we nog eventjes op bed, iets met actief zijn afwisselen met liggen voor een bepaalde rug, en daarna gingen we naar buiten. Het was fris maar de zon scheen en dat maakte het perfect wandelweer. We begonnen in de tuin en liepen daarna verder door naar Heerlen. Met een tussenstop bij Wibra voor sokken, die was ik vergeten in te pakken. Ze hadden witte sokken en aangezien Rachel die nog wilde en we dezelfde maat hebben was dat gelijk maar voor elkaar. 

Het werd een rondje van 5 kilometer.

We warmden even op in het hotel en gingen daarna op servies-jacht. Aangezien we nog 5 dinerborden hebben is dat wel wat minimaal voor een gezin van 6 personen. En als er bezoek is komen we al helemaal tekort. In een volgend blogje hoe dat verliep...