Aardenvat

Na heel wat zwemlessen bleef Manuël steken in het laatste groepje voordat hij kon afzwemmen voor zijn A diploma. Op aanraden van het zwembad hebben we 2 privélessen ingekocht. De eerste les was ik niet heel enthousiast over. De juf gaf hem uitleg hoe hij nu op de verkeerde manier de schoolslag deed en hoe het anders moest. Ze vertelde dat ze na zoveel lessen dit niet meer volledig kon corrigeren. Tja, het is jullie lesprogramma he, niet de mijne. Had daar dan eerder actie op ondernomen. Tussendoor deed Manuël nog een keer mee met de hele groep en na nog een privéles mocht hij toch afzwemmen. De juf benadrukte het belang van concentratie. Met zoveel geluiden in het zwembad kijkt hij steeds rond en verliest de slag. Focus op het zwemmen. De dag van het afzwemmen brak aan, wat heeft Manuël daar naartoe geleefd. Voor de start benadrukten we dat hij zich goed moest concentreren op zijn eigen zwemmen en niet op de rest. Ze begonnen met 3 baantjes schoolslag heen en weer. Manuël was snel en z...

'Kun je de deur achter je kont dichtdoen?' Een zin die je verwacht van een ouder naar een kind maar nee, het was Manuël die mij hierop aansprak. Als hij in de avond zijn pyjama aan gaat doen en hij loopt langs de donkere slaapkamers dan vindt hij dat spannend. Met de deuren dicht is er niets aan de hand. Goed dat hij dat zo aangeeft. Ik was me er niet van bewust maar inderdaad, boven laat ik de deuren open staan. Rachel mocht dansen bij de open dag van haar middelbare school. Ze vroeg of wij allemaal wilden komen kijken. Dat ze dat graag wil vind ik erg leuk en dus zorgden we ervoor dat we erbij konden zijn. Na het avondeten reden we erheen, ieder half uur gaf ze een optreden en zo konden we het nog 2 keer zien. Bij binnenkomst werd Jonathan er gelijk uit gehaald. Als kind in groep 7 is zo'n open dag natuurlijk ook heel geschikt om te bezoeken maar eigenlijk kwamen we voor Rachel. Jonathan kreeg een infotasje en alle kinderen kregen een naamsticker op. Ach als we er toch zi...

Vrijdag kreeg Jonathan de vaccinatie voor 9 jarigen. Vorig jaar was ik de afspraak vergeten dus we gingen nu voor de herkansing. Stoer liep hij naar binnen, het deed helemaal geen pijn, deden klasgenoten hier nu zo moeilijk over? Grappig om te zien hoe hij zichzelf groot hield, toch knap want het was best een beetje spannend. Daarna hadden Manuël en Esther zwemles aan de andere kant van de straat. We hadden nog wat tijd over en stonden te wachten in de hal van het zwembad. Manuël en Esther konden mooi nog even naar de wc. Toen stelde Jonathan voor om een softijsje te halen want we moesten toch wachten en hij was zo dapper met de prik. Dat was een leuk idee! 4 softijsje bestelden we. Het duurde even voor we ze kregen en ze waren niet zuinig met het ijs want we kregen een enorme hoeveelheid op zo'n kinderhoorntje. Het opeten kostte dus ook wat meer tijd. Wat begon als gezellig en feestelijk eindigde in: schiet op, eet door. Uiteindelijk hoefde Esther niet meer en gaf ze haar restant ...

Zaterdagochtend werden we wakker zonder wekker. Je zou zeggen een goed begin van de dag. Die dag moesten we boodschappen doen voor het gourmetten die avond met mijn ouders. Manuël en Esther hadden achter elkaar zwemles, dus het zwembad zou ook een deel van de dag opeisen. Toen Bert zei: 'ik denk dat ik zo maar eens 80 kilometer ga fietsen' zakte mijn humeur naar ijskast temperaturen. Welja, 3 uur fietsen, voorbereiding kost ook wel een half uur, bijkomen en douchen zeker 30 minuten en misschien wel langer. Mijn hoofd draaide overuren, alleen omdat ik een vrouw ben moet ik zeker de boodschappen doen en de activiteiten met de kinderen. We leven toch niet in de prehistorie?! Bert was zich van geen kwaad bewust. Dekte zelfs gezellig de tafel voor het ontbijt. Ik schoof aan voor een snelle boterham en ging er toen vandoor, die boodschappen doen zichzelf niet.  De hele dag had ik een druk gevoel. Alsof alles op mij neerkwam.  Eind van de middag besloot ik de voorbereiding van het go...

Maandag was niet tof. Ik had last. Ook niet gek na een week waarin ik het werk weer wat had opgebouwd en een vol weekend. Maandagochtend begon ik met werken op een nieuwe locatie, na de afspraak stuurde mijn collega me naar huis. Maar ik moet nog 4 uur werken.... Thuis deed ik rustig aan, dat was wel heel fijn en eigenlijk ook echt nodig. Eind van de middag ging ik weer naar een afspraak. Het lichaam is wel zo mooi gemaakt dat als je niet luistert het zelf wel ingrijpt. Mijn voet had steeds minder kracht, tijdens een trap naar boven ging ik daarom onderuit. Oei, het lukt echt niet. De afspraak zelf hield ik vol en daarna was het op. Dinsdag was er weer zoveel pijn, stom. Ik meldde me voor dinsdag en woensdag af. 2 dagen om veel te liggen en tussendoor stukjes buiten te lopen, toen ging het weer goed. Hoe kan ik nu dit soort terugvallen voorkomen? Sommige mensen voelen het wellicht beter aan, ik zet door tot het niet meer gaat. Voor nu besluit ik dit te accepteren, zo werkt het bij mij....