Aardenvat

Met dat wij nog moeten werken hebben we een schema wie wanneer op de kinderen past. Mijn moeder wilde woensdag wel oppassen, heel erg fijn. Zo konden wij ons volledig op het werk richten. Omdat we andere dagen deels thuis werkten besteedden we de dag goed. Mijn moeder nam de kinderen mee naar Madurodam! Zo geweldig hoe mijn moeder die kinderen verwend. In de tussentijd maakte onze lieve schoonmaakdame ons huis schoon, wat een luxe! Bert en ik werkten tot na 18u. Er was geen eten meer in huis en ik had geen zin meer om via de winkel te rijden en daarna nog te koken. We bestelden Chinees. En met 'we' bedoel ik mezelf. Ik vind dat toch zo ontzettend lekker. We zaten met z'n tweeën aan tafel. Wat een rust en toch ook kaal, het voelt incompleet zo zonder die vier monstertjes. En toch genoten we ervan, praten zonder aan te hoeven sporen om door te eten. Na het eten gingen we allebei nog even aan de gang met wat dingen die we wilden doen. De boel was snel aan kant en dus bleef er ...

Schoenen kopen met Rachel is nogal een uitdaging. Haar eigen schoenen in maat 39 knelden. Voor de vakantie wilde ik dus met haar nieuwe exemplaren gaan kopen. Dat bleek nog niet zo makkelijk om een moment daarvoor te vinden. We spraken af dat Rachel maandagmiddag naar het centrum zou fietsen en dat ik haar om 17 uur in de schoenwinkel zou ontmoeten. We hadden dan nog een half uur. Niet veel tijd maar als zij al eerder een aantal schoenen zou passen hadden we een kans dat het zou lukken. Op mijn werk moest ik een aantal dingen afronden en daarom was ik wat later. Ik racete over de weg naar Ede toe, zag je een zwarte flits? Dat was ik. De auto parkeerde ik en de weg naar de schoenwinkel ging rennend met zware werktas achterop mijn rug, het zag er vast heel idioot uit. 17.15 uur was ik in de schoenwinkel, nog een kwartier...  Rachel was al vanaf half 3 in het centrum aan het rondstruinen maar nog maar net in de schoenwinkel. Niets zat lekker, niets was goed. In sneltreinvaart reikte i...

Donderdagavond was mijn eerste masterclass van het Villavie lidmaatschap. Het onderwerp van de avond was: 'leg die lat wat lager'. Een treffend thema zo net voor de vakantie. Geralde Schreuder zei een aantal inspirerende dingen. Wat bij mij vooral bleef haken is het idee dat je het zelf moet waarmaken. Wat 'het' dan ook maar is. 'Als ik het niet doe, doet niemand het'. Oja, is dat wel zo? Een avond vol informatie en vooral ook een aantal zaken om over na te denken, daar hou ik van. Op vrijdag reed ik naar Utrecht. In de auto. Met mijzelf aan het stuur. Lees deze zin gerust nog eens: ik reed naar Utrecht! Wauwie, dat is al in geen jaren gelukt. Het eerste stuk naar Maarsbergen reed ik zelfs over de snelweg, ja echt waar. Ik vertelde de kinderen bij vertrek dat dit een spannend ritje voor me zou zijn en dat we daarom geen K3 muziek aan zouden zetten. Muziek prima maar dan iets rustiger. Vonden ze geen punt. Ik reed de snelweg op, bekend stukje geen probleem. De af...

Om 8.10 uur ging de telefoon, de kinderen moesten naar school( bijna vakantie). Via de telefoon kreeg ik de mededeling dat over 15 minuten de tuinstoelen geleverd zouden worden. Wat een timing. We stonden net op het punt van vertrek om goed op tijd te zijn, ook wel eens leuk. Blijkbaar had ik in de map 'ongewenste mail' al een bericht gekregen dat de stoelen die ochtend geleverd zouden worden, helemaal gemist. Jonathan mocht zelf naar school fietsen. Manuël en Esther spelen toch eerst buiten dus zij moesten maar iets later aansluiten op het plein. We namen de stoelen aan en zetten het in de gang. Een snelle blik of het klopte (omdat op de doos iets anders stond) en we sprongen op de fiets naar school. Manuël en Esther waren net op tijd voor de kleuters naar binnen gingen. Gelukkig, toch allemaal gelukt. Dat weekend zette Bert de stoelen in elkaar. Helaas waren voor stoel nummer 5 de verkeerde schroeven geleverd, de goede zouden ze nasturen. Die laatste stoel bleef nog even in d...

Rachels allerlaatste basisschooldag brak aan. Wat zag ze er naar uit om de musical te laten zien maar het was ook reuze spannend. Dit vond ze spannender dan die van musicalles. In de ochtend was de generale repetitie, in de middag voerden ze het op voor de schoolkinderen en in de avond mochten wij komen. Een volle dag voor haar  Uit mijn werk trof ik haar nog even thuis aan. Zij ging patat eten in de kerk om op tijd te zijn voor de laatste voorbereidingen en drukte me op het hart om snel de anderen uit de bso te halen anders redden we het nooit qua tijd. We zorgden er uiteraard voor dat we op tijd waren, haalden de kinderen op, aten een snel in elkaar geflanste maaltijd en waren om 19.10 uur present. 20 minuten voor de start, keurig al zeg ik het zelf. We ontmoeten daar mijn ouders en zusje en zochten een mooie plek uit in het midden.  Het gekke is dat ik daar helemaal geen spanning door krijg. Terwijl als we in dezelfde kerk zitten voor een dienst de spanning oploopt als ik n...

Als je de hele week werkt en op je vrije dag de hele dag uit gaat dan komt het zomaar voor dat de was zich opstapelt. De wasmachine aanzetten en de was ophangen lukt wel tussendoor. Maar dan is er nog al het vouwwerk. Zaterdag werkte ik alles van de hele week weg, dat was een grote bult. Wel lekker dat alles weer in de kasten ligt. Samen met Jonathan ging ik naar de kringloopwinkel om spullen weg te brengen. Altijd fijn om zelf dingen kwijt te zijn waar een ander misschien wel heel blij van wordt. We snuffelden rond en Jonathan vond een wereldbol. Die wil hij al erg lang. De vorige keer dat hij er één zag vond ik het niet zo nodig. Later ben ik er voor terug gegaan en toen was die al weg. Nu mocht hij hem dus voor op zijn kamer. En voor €2,50 hadden we een mooie deal.  We vonden een zonnebril voor Manuël en Esther voor €0,25 per stuk en liepen tevreden de winkel weer uit. Jonathan zei: 'dit is echt een superleuke winkel zeg, mogen we hier vaker naartoe?'. Geweldig toch dat hij ...

Vrijdag nam mijn vader me een dagje mee uit. In de ochtend bracht ik de kinderen naar school, deed een boodschapje en zette de wasmachine aan. We dronken een kopje koffie en toen kwam mijn vader me thuis ophalen, heerlijk luxe. We vertrokken naar Amstelveen om naar het glasmuseum te gaan. Het leek niet zo groot maar we zijn er toch een behoorlijke tijd binnen geweest. Sommige kunstwerken waren echt te lelijk, andere waren heel knap gemaakt en anderen waren prachtig. We keken onze ogen uit.  Er was ook een zaal met fotografie. De levensgrote foto's leken zo echt, het was alsof je er zo naar binnen kon stappen. Ineens werden we ons bewust van de tijd en moesten we het vervolgprogramma aanpassen. We liepen naar een restaurantje om te lunchen en kozen voor pittige wrap, weer eens wat anders dan een boterham. Daarna reden we door naar Aalsmeer voor een rondvaart. We waren alsnog ruim op tijd en kregen thee met appeltaart aangeboden.  De schipper kwam ons halen en met een hele groep...

Soms heb je van die weken dat je hoofd vol zit met allerlei kleine dingen die samen wel weer veel zijn. Rachel had op maandag de generale repetitie van musicalles. Gelukkig is zij heel zelfstandig maar toch hielp ik met haar haren doen en checken of ze alle kleding bij zich had en brood had gesmeerd als avondeten. Ze kreunde en steunde want iedereen krijgt altijd lekkers mee en zij echt nooit. Zielig kind he dat zij nooooit wat lekkers krijgt. Ik stopte 10 euro in haar hand en ze mocht op weg naar de generale repetitie bij de supermarkt wat lekkers te eten halen. Kind blij, soms is het leven best simpel. De schoolfoto's kwamen binnen maar die moesten even wachten want ik ben klasse-ouder en had voor 4 leerkrachten cadeaus gekocht namens groep 5. Ik heb daar zelf niet zoveel mee om steeds maar cadeaus te kopen, maar het hoort en nu eenmaal bij. De week ervoor had ik alles al gekocht en deze maandagavond pakte ik alles in. Ook wel weer leuk om zo bezig te zijn. Mijn laatste actie als...

Zondag was het warm, mega warm. We kwamen thuis uit de kerk (warm!) en zaten aan tafel voor de lunch (warm!), eigenlijk was alles warm. Toen één van de kinderen zei: ik heb echt zin om te zwemmen vond ik dat een perfect idee. Lekker afkoelen. Het water bij Zeumeren in Voorthuizen zou heerlijk zijn, maar kom ik daar? Natuurlijk! Ik ging het zelfs over de snelweg proberen, we zien wel hoever we komen de rest kan altijd binnendoor. Alle zwemspullen verzamelen kostte nog aardig wat tijd maar toen waren we er klaar voor. Bert wou die middag racefietsen en ik ging met vier kinderen alleen op stap. Ik heb nog nooit alleen met die kinders gezwommen. Vier tegelijk in de gaten houden waarvan twee geen zwemdiploma hebben leek me erg stressvol. Maar stressvol of niet; we wilden afkoelen. En daar gingen we, de snelweg op. Verder, verder en verder. We wisselden van snelweg, toen sloeg de spanning toe: één snelweg goed gedaan, maar nog één? Natuurlijk lukt dat, gewoon doorrijden. We moesten de eerste...