Ziekenboeg
En toen werd iedereen achter elkaar ziek. Ik had er helemaal geen zin in om daarover te bloggen en daarom lag dat even stil. Tot ik me bedacht: ik kan dat ook overslaan en het gezellig over wat anders hebben. Het enige wat wel leuk was uit deze 2 weken van ziekte in ons huis is dat Rachel en ik tegelijkertijd ziek waren. We hadden het flink te pakken en lagen dus een paar dagen samen in het grote bed. Afwisselend slapen, samen serie kijken, eten, drinken en weer slapen. Die tijd samen was reuze gezellig ondanks de omstandigheden. Net nu iedereen weer op de been is en we alleen met de nasleep te maken hebben (die ook erg vervelend is deze griepronde) beginnen Esther en Manuël opnieuw! Het lijkt mee te vallen dus ik heb ze direct thuis gehouden, hopelijk voorkomen we met de rust erger.
Nu lijkt de achterkant ineens grauw. De schilder heeft duurdere verf gebruikt en dat maakt echt verschil. We hebben een foto gemaakt van de pot. Als we een keer zin hebben (ha, zou dat komen?) kunnen we binnen de achterkant nog een keer doen met die verf.
Ik merk dat ik er lol in heb om ons huis steeds mooier te maken. Soms best een uitdaging naast werken, voor de kinderen zorgen en het gewone huishouden om ook nog energie te vinden voor de extra klussen. En toch, als je een inspanning hebt geleverd en je ziet het mooier worden dan geeft dat ook veel voldoening. Dat heeft God ongetwijfeld in ons gelegd, het plezier van schoonheid creëren.
De verf aan de buitenkant van ons huis is aan het afbladderen. Een jaar of 7 geleden heeft een schilder het houtwerk aan de buitenkant prachtig op orde gemaakt maar het is er nu echt wel weer aan toe. Aan de voorkant nog niet maar de achterkant wat recht op het zuiden staat wel. dat heeft natuurlijk het meeste te lijden. We vroegen aan dezelfde schilder een offerte. De binnenkant heeft Bert al een keer gedaan bij de woonkamer. Dat ziet er weer netjes uit. De keuken en de raamkozijnen boven mogen ook wel weer een likje verf krijgen. Boven is zelfs nog nooit gedaan in de 12 jaar dat we hier wonen. Muren verven, de trap verven; we draaien er onze hand niet voor om maar die kozijnen! Zoveel gepriegel, randjes en afplakken. We rekenden uit hoeveel tijd wij er mee bezig zouden zijn om het boven te verven. Rekenend met de zaterdagen waarop we nog geen afspraken hebben staan behalve dan de zwemlessen. Wij zijn natuurlijk niet zo snel als een schilder en een zaterdag is ook zomaar voorbij. Het weekend is ook om bij te komen dus we werken dan ook niet alle uren die zouden kunnen. Lang verhaal kort: we zijn zomaar een paar maanden verder voordat het voor elkaar is en het is geen werk waar we lol in hebben. Kijk de trap moet ook nog, dat is niet perse heel leuk om te doen maar het is niet moeilijk en het resultaat is zo groot dat ik dat niet zo'n probleem vindt, maar die kozijnen! We lieten de schilder ook de binnenkant bij de offerte zetten en we besloten dat we die hulp aangrijpen. Jammer van de smak geld maar het neemt wel heel veel werk en frustratie uit handen.
En nadat de schilder 2,5 dag binnen bezig is geweest mag het resultaat er wezen. Het is niet goed op de foto te krijgen maar de kozijnen stralen van witheid, yes!
Buiten komt een andere keer als het warmer is, prima. Wij zijn heerlijk geholpen.
Rachels kamer komt ook verder. De verf op de muur moet nog steeds maar de tweedehands ei-stoel staat op zijn plekje en ze heeft een nieuwe-tweedehands-lamp in een ander hoekje staan. Het wordt steeds gezelliger. Met wat lampjes van de kerstboom in de stoel is dit op het moment Rachels lievelingsplekje.
Het volgende op mijn lijstje is de zoldertrap. Nu de trap beneden zo mooi is mag de zoldertrap weer wat liefde krijgen. Trede voor trede, wie niet snel is moet 'gewoon' doorzetten.
Reacties
Een reactie posten