Aardenvat

Voor de club van de kerk (groep 7 /8) was een leuke avond gepland, een filmavond. Bert wilde dit wel uitvoeren. Ik regelde alles erom heen. De uitnodigingen naar 19 kinderen, de boodschappen en het huis verbouwen. Het kleed rolden we achter de gordijnen en we maakten de kring groot met een extra bank, stoelen en kussens en kleden op de grond. Jammer detail was dat Bert langer moest werken en pas om 20.15 uur thuis zou zijn.  Tijdens het eten bedachten de kinderen nog wat leuke details. Rachel ontwierp snel een bioscoopkaartje en Jonathan zocht een geluidje op van een scanner. Zo kreeg ieder kind op straat al een kaartje van Manuël en Esther en 'scande' Jonathan het kaartje. Vanaf 19 uur druppelden alle kinderen binnen. Manuël had het drinken op tafel neergezet met stickers om je beker niet kwijt te raken. Tegen half 8 ging de film aan. Rachel en ik deelden bakken met chips uit. Het was stil behalve het gesmak van chips. Af en toe stond iemand op om drinken in te schenken en voo...

De container met restafval zat bomvol en was loodzwaar. Onderin zaten de zakken met het stof wat van de cementvloer geschuurd was. Met grote moeite sleepte ik de container aan de weg. 's middags stond de container er niet meer. Eerst even checken of 1 van de andere gezinsleden het ding al opgehaald heeft, lijkt me sterk maar wie weet. Maar nee, geen container in de tuin. Het ding zal toch niet opgegeten zijn door de vrachtwagen? De container stond nergens anders in de straat en lag ook niet in de sloot. Alle andere containers werden keurig opgehaald dus er was ook geen sprake van een wissel. Het ding zal echt wel erin gekukeld zijn, was ook zo zwaar. Ik legde het probleem van de verdwenen container uit aan ACV, zij konden een paar dagen later kosteloos een nieuw exemplaar komen brengen, fijne service! Ondertussen speelde Manuël met de buurjongens in de woonkamer 'dierentuintje'. Ze hadden uit iedere kamer knuffels tevoorschijn gehaald en verspreiden soort bij soort door de ...

Jonathan vindt het leuk om iedere schooldag vroeg te vertrekken. 8 uur of uiterlijk 8.05 uur. Dan kan hij nog even spelen op het schoolplein en staat hij vooraan om naar binnen te gaan . Doel is dan om als eerste in de klas te zijn. Manuël vindt dat ook wel interessant en vraagt steeds vaker of hij vast met Jonathan mee mag fietsen. Jonathan vindt dat maar irritant 'hij wil mij gewoon nadoen'. Ik legde uit dat Jonathan de grote broer is en dat het logisch is en ook wel een eer dat Manuël op hem wil lijken. Esther luisterde ook half mee en zei: 'je moet niet op iemand anders lijken, je bent het allerleukste als je jezelf bent'. Wat een wijsheid. Waarop ze zei: 'wij leren waarheden op school'. Heel goed. Bert was een dagje naar Luxemburg zoals een aantal keer per jaar. Hij vertrok om 6 uur in de ochtend en kwam tegen middernacht terug. Hij had een fantastische dag waarin de horeca goed gespekt werd en hij maakte een wandeling in Klein Zwitserland, zo mooi daar. Na...

Tijd voor de Villavie-dag! De nacht ervoor sliep ik niet optimaal, misschien toch een beetje de spanning hoe zo'n dag erop uit zou gaan. Het was in Ede maar ik ging toch met de auto zodat ik tussendoor kon liggen. Na een lekkere douche nam ik het ontbijt mee in de auto, zo was ik mooi op tijd en kon de auto redelijk dichtbij geparkeerd worden. Na binnenkomst stonden er veel gebakjes klaar en koffie /thee. Heerlijk, een soort toetje na het ontbijt. Daarna was het tijd voor de oorbellenkraam! More Than Rubies stond daar en ik mocht van mezelf 3 paar uitzoeken. Grote oorbellen die zo licht zijn dat je nauwelijks merkt dat je oorbellen in hebt, een perfecte combi. Zelfs nu was er al er flinke rij maar uiteindelijk lukte het om mooie oorbellen te kopen. Met 3 vrouwen zochten we een plekje en zo hadden we al heel wat gedaan voor het programma startte om 10 uur. Samen met 850 vrouwen zingen. De band van Pearl Jozefzoon nam ons heerlijk mee in aanbidding. Naast mooie teksten waren er ook w...

Terug van weggeweest. Opgeladen en ondergedompeld in zelfzorg en Gods nabijheid. Weer zoveel te delen. Het was een herfstige dag, regenachtig en koud. De kinderen waren keurig op tijd op school afgeleverd (gaat dit jaar echt voorbeeldig) en ik reed door naar de zonnebank. Zo'n 3 keer per herfst/winter ga ik daar heen, doet me altijd heel goed. De auto geparkeerd en daar werd ik aangesproken door een oudere mevrouw. Moet je hier betalen? Ja dat moet wel, daar is de betaalautomaat. Ze keek liever in haar app, mij best. Het regende, was half 9 op een dinsdagochtend en de zonnebank duurt 13 minuten. Tel daar nog wat uit- en aankleedtijd bij, max 20 minuten. Leek me een erg kleine kans dat er een parkeerwachter langs zou komen. In plaats van richting parkeerautomaat liep ik dus rechtstreeks naar de zonnebank. 13 heerlijke minuten, alsof je in de zon ligt op het strand. Die boost is maar weer binnen. En inderdaad, geen boete. Door de regen terug naar de auto maar wel met een lekker kleur...

Zo, ik was een paar dagen boos op de wereld. Niet echt op iets of iemand maar gewoon boos. Want hoe stom is het om steeds beperkt te zijn doordat het herstel na zo'n hernia operatie tijd kost. Een ander krijgt een hernia, sport zo hier en daar wat en het gaat over maar hier niet. Hier werd het erger en erger (ondanks alle moeite bij de fysio en meer van dat) tot een operatie. En die operatie was niet standaard zoals zo vaak maar de zenuw moest op meerdere plekken beschadigd worden om de hernia op te lossen. En natuurlijk gaat het al zoveel beter, en zie wat allemaal al wel kan. Maar er is ook gewoon nog een heleboel wat niet kan. En wat over een paar maanden ongetwijfeld anders is maar nu niet. En dus vond ik wat boosheid eigenlijk best geoorloofd. 'Laat je emoties voor je werken'. En wat dat dan ook betekent. De bal niet onder water duwen maar er laten zijn. Ja ja, hier spreekt een ware therapie volgeling. Bert was er trouwens minder blij mee. Want hoewel ik niet boos op h...