Aardenvat

Vorige week had ik weinig chips gekocht. Bert zou de hele zaterdag weg zijn en wij konden wel wat minderen. Nu ging Berts uitje plotseling niet door waardoor we het weekend allemaal thuis waren, met dus een beperkte voorraad chips. Dat was nogal frustrerend voor manlief en dus ging hij de vrijdag erna direct na het eten naar de winkel om het volgend weekend wel met chips te kunnen starten. Ik bedelde om een fles Baileys, dat was een tijd geleden en daar had ik nu echt zin in. Terwijl Bert in de winkel stond appte hij een foto of het de juiste fles was. Jazeker. Toen Bert bij de kassa vertelde dat het voor zijn vrouw is wisselde de verkoper de fles om voor één met een geschenk tekst erop, dat is toch attent. Maakt de smaak niet anders maar toch leuk. Bert kocht wat chips en zou ook chips regelen voor in onze wekelijkse boodschappenbestelling, helemaal goed. Toen de boodschappen bezorgd werden hebben we toch gelachen, de hoeveelheid chips was zo groot, ik denk dat dit ruim de frustratie ...

De nachten worden kouder. Tijd om de quilt weer over ons bed te trekken. Deze quilt heeft mijn oma gemaakt voor onze trouwdag. Helemaal wit met prachtige patronen erin, steekje voor steekje door mijn oma erin gemaakt, geweldig! We zetten het raam lekker wijd open, de kamer is dan koud en onder de dekens is het warm, perfect voor een goede nachtrust. In de avond probeerde ik weer een recept uit. Ik heb de gave om het eruit te laten zien als kots terwijl het toch lekker smaakt. Blij dat iedereen het, ondanks de looks, lekker opat. Ik blijf gewoon oefenen. Donderdagochtend werkte ik vanuit huis. De kinderen hebben vakantie en zo konden zij thuis spelen en ik aan het werk. Deze ochtend was ik weer zo moe en misselijk terwijl de dagen ervoor best aardig gingen en ik ook gewoon gewerkt heb. Balen dat het herstel zo moeizaam gaat. Juist deze ochtend kwam een vriendin langs om bloemen te brengen. Bijzonder en zo lief! Dat deed enorm goed.  In de middag gingen we naar de tandarts. We vonden...

Op vrijdagavond waren we op tijd klaar met eten. Bert moest nog werken dus pakte ik met de kinderen de sjoelbak, ouderwetse gezelligheid. De puntentelling was aan het begin nog lastig maar op het eind begrepen Rachel en Jonathan het. Rachel hield de score bij, telde alles op van 2 beurten per persoon. Ze vertelde de score en iedereen kreeg een daverend applaus. Dat was erg gezellig.  Maar om te verliezen was voor Esther ook lastig. Dat werden dikke krokodillentranen. Niks aan te doen, we gaan gewoon vaker oefenen. Toen Jonathan ondergestopt werd vertelde hij dat hij het ook lastig vond dat hij zo laag geëindigd was. En ook voor een 9-jarige is dat moeilijk. Ik vond het zo lief dat hij daar nog even op terugkwam maar ook knap dat hij zijn verlies wel dapper gedragen heeft. Zaterdag was ik de bende in huis zat. Het is allemaal niet verschrikkelijk maar wel zo dat overal iets ligt. En overal hangt stof en de boeken in de kast stonden schots en scheef en... nou ja, gewoon chaos. Met mi...

Op een middag vlogen de kinderen elkaar steeds in de haren. Ik kon niet veel hebben (lees: voelde me ziek en gedroeg me als een feeks) en besloot ze aan het werk te zetten. Kiep de speelgoedkist maar leeg en zoek het speelgoed maar uit. Wat kan weg? Wat is kapot? Wat kan naar boven? Dat ging 15 minuten heel gezellig en ik vond mezelf reuze slim. Daarna begonnen ze bij de speelgoedkist te ruzieën. Helaas, dat ging niet goed. Nadat ik iedereen had uitgescholden ging ik boven slapen. Na een dutje kwam ik beneden en bood ik excuses aan. Ook moeders maken fouten. Op mijn gemak zocht ik het speelgoed uit en al snel was het weer voor elkaar.  Meestal heb ik geen plezier in koken maar soms wel. Ik probeerde een nieuw recept en had daar echt zin in. Ik maakte echte gehaktballen (meestal mislukken die bij mij dus neem ik al niet meer de moeite en rul ik het gehakt en schep het zo op de borden). Maar nu werden het prachtige bollen, lekker gekruid en zo lagen ze bruin te bakken in de pan. Daar...

De hele week verliep nogal vervelend. Ik was gewoon ziek. En daar kan ik absoluut niet tegen. Ik ga dan hele nare dingen over mezelf denken 'ik ben een slechte moeder, vrouw, collega, werknemer en ga zo maar door'. Iedere keer als ik me wat beter voelde zette ik een wasje aan of ruimde ik de keuken op of deed ik een ander klein klusje en dan plofte ik weer met hoofdpijn en misselijk op de bank. 'Het komt vast noooooit meer goed'. Als ik ziek ben wil je niet in mijn buurt zijn dan ben ik chagrijnig, pessimistisch en gewoon blegh.  Als ik uitgeschakeld ben, wie ben ik dan nog? Er komen hele filosofische vragen naar boven en dat door een dom griepje. En waarschijnlijk is het nog niet eens griep want er kwam geen koorts aan te pas. Een algehele malaise. Een goede samenvatting vind ik nog steeds: blegh. Rachel tekende een oog door instructies op YouTube te volgen. Ik ben zwaar onder de indruk van haar tekenkunst. Dit lijkt zo realistisch en het kind is nog maar 12 jaar. Op e...

Maandagavond bracht ik alle uitgezochte kleding weg naar de kledingbeurs. We waren op tijd klaar met eten maar de keuken moest nog wel gebeuren. Toch vertrok ik op tijd zodat ik ook de terugweg nog in het licht naar huis kon rijden, als dat een optie is dan hoef ik het mezelf ook niet onnodig moeilijk te maken. De achterbak van de auto lag vol, lekker om zoveel ons huis uit te hebben. Net voor ik weg wilde rijden kwam Bert eraan gerend: 'mag ik mee?'. Maar natuurlijk, wat gezellig!  Hij vertelde snel aan de kinderen dat we allebei een half uurtje weg zouden zijn (dat leverde gejuich op) en hij nam plaats als bijrijder. Wat een onverwachts genoegen. Voor mij was het leuk om te laten zien waar zo'n beurs is en hoeveel kleding er ingeleverd wordt, mijn leefwereld. Daarna liepen we nog een rondje over de camping, een paar minuten dromen van het buitenleven. Helaas werd ik woensdagmiddag ziek en kon ik niet de beurs zelf bezoeken, zo jammer want ik kan daar echt van genieten. Di...