Aardenvat

Zondag was het onze trouwdag, 13 jaar alweer. De week ervoor noemde ik het al een keer: zondag is onze trouwdag. Bert wist het wel maar ik had niet het idee dat het echt op de voorgrond speelde. Zaterdag ging ik met Manuël en Esther op stap om een grote bos bloemen te kopen. Ik koos uiteindelijk toch maar voor de duurste bos, want ja dat doet Bert ook altijd voor mij. Dan kan ik toch niet aankomen met een normale bos bloemen. Had natuurlijk prima gekund maar ik gunde hem iets moois. Er zat een speciale bloem in die met een netje vast zat. Ik pakte de bloemen uit het bovenste schap en raakte uit evenwicht, toen viel de bos zomaar op de grond. Ik mompelde al excuses en legde het op de toonbank. Ik durfde er niet naar te kijken, het zal wel goed gegaan zijn. De mevrouw controleerde de bloemen en die ene speciale bloem was geknakt. Geheel bescheiden zei ik dat het wel goed was zo, mijn eigen schuld. Maar zo wou ze me niet laten gaan, ze pakte een nieuw exemplaar en maakte de bos weer compl...

Dit is me nou nog nooit overkomen. Ik ben vorige week gewoon helemaal vergeten om een blogje voor vrijdag te schrijven. Soms sla ik het over omdat het me beter uitkomt of omdat ik voorrang geef aan andere zaken maar vergeten...? Nou ja, voor alles is de eerste keer. Ik klets jullie snel even bij. Maandag was het Tweede Paasdag en wat was het heerlijk weer. Esther kwam al vroeg bij ons bed, ik gunde Bert een keer uitslapen en ging er dus vrij snel uit. De andere kinderen zaten al beneden en ik besloot dan maar gelijk actief te beginnen. Ik haalde de afwasmachine leeg en pakte het opnieuw weer in met spullen die er nog stonden van de avond ervoor. Ik vouwde een wasmand vol met was op en legde het in de kasten. Een nieuwe was werd in de machine gestopt en we gingen aan het ontbijt. Daarna ruimde ik direct alles maar weer op, veegde en dweilde de vloer en zo was er om 9 uur al heel wat gebeurd tegen de tijd dat Bert naar beneden kwam. De rest van de ochtend rommelden we wat aan en genoten ...

Paasweekend! Wat een heerlijke dagen hadden we. Sowieso is Pasen het mooiste feest van het jaar. Na Goede vrijdag is het zo'n enorme opluchting als het 1e Paasdag is. Jezus leeft, Hij is opgestaan. Blijft spectaculair. We vierden het dan ook uitbundig. Na de paasviering op donderdag zaten we met Pasen voor het eerst weer met het hele gezin in de kerk voor een dienst. Wat een heerlijkheid. Ik zong uitbundig mee en zwaaide naar ieder kind dat langskwam en knoopte overal een praatje aan na afloop. Bert keek me glimlachend aan, ik was echt een blij ei. Wat is het goed om weer samen te zijn en zo fijn dat dit weer lukte. Eenmaal thuis gingen we aan de taart en koffie. Na een uitgebreid koffiemoment begonnen we met de voorbereidingen voor de lunch. Rachel maakte voor ons lekkere croissantjes. De middag verliep heel relaxt. In de zon bruin bakken. Eerst nog met warme kleren van die ochtend maar het was zo heerlijk opgewarmd dat die al snel vervangen konden worden voor wat luchtigers. De k...

Jonathan was woensdagmorgen moe. Hij was pas laat in slaap gevallen en wou niet naar school. Ik liet hem een dagje spijbelen, af en toe moet dat toch kunnen. We maakten iedereen klaar voor school en doken daarna samen nog even in bed. Ik beloofde hem dat we de hele dag samen gingen knuffelen maar dat ging hem toch te ver. Even mocht wel. Als hij op mijn telefoon een spelletje mocht doen kon ik tegen hem aankruipen. Goede tussenoplossing, win-win. Bert vond het absoluut niet nodig dat Jonathan thuis zou blijven. En nodig, nee dat was het ook niet. Maar hij was wel echt moe en even een ochtend helemaal samen doorbrengen was wel heel erg fijn. Eerst liep hij de halve ochtend in zijn onesie. Daarna gingen we zijn kledingkast onder handen nemen. Hij mocht alles eruit gooien, het werd een grote bult op de grond. Sommige items wisten we zo al dat die niet meer pasten, de overige kledingstukken moest Jonathan passen. Hij vond het geen leuk klusje maar ik was blij dat ik weer een kast op orde h...

Esther wou leren om met haar vingers te knippen. Niet echt knippen maar je weet wel, dat ze een waarschuwend geluid maken. Bert legde het haar uit en ze ging het proberen. Nu nog maar 100 duizend keer oefenen en dan lukt het wel. Gelijk de tweede keer kwam er geluid uit. Vast een gelukstreffer maar ze straalde. Daarna bleef ze doorgaan en warempel, iedere keer kreeg ze het voor elkaar. De andere kinderen applaudisseerden en keken haar vol bewondering aan. Esther genoot zichtbaar.   Maandag lag ik afgewisseld op de bank en in bed. Totdat de meester opbelde dat Manuël niet fit was. Ik vroeg het me af of het klopte en de meester twijfelde ook wat maar toch. Bert was naar kantoor dus ik schoot wat kleren aan en ging met koortsig hoofd met de auto naar school. Manuël stapte snel in en we reden samen naar huis. Hij was vrolijk, had praatjes en ging thuis direct gamen. Welja, er leek weinig aan de hand. Na een half uurtje wou hij wel buiten spelen met zijn vrienden, dat ging niet geb...

Vrijdag kreeg Rachel een logeetje. Ze had donderdagmiddag haar kamer hiervoor opgeruimd geheel uit zichzelf. Daar was ik al blij mee maar maakte mezelf geen illusies; die kamer bleef niet lang netjes. De meiden speelden vrijdagmiddag op Rachels kamer en vroegen of ze zelf de bedden klaar mochten maken, daar zeg ik geen nee tegen! De meiden regelden alles zelf, ideaal. Toen ik later boven kwam trof ik een kunstwerk van een hut, over de hele kamer hingen dekens vastgemaakt aan touwen. Daaronder konden ze slapen.  Van de nette kamer is niks meer terug te zien maar dit is toch prachtig. Heerlijk die creativiteit en het plezier dat ze hebben. Vrijdag was ik behoorlijk moe en we hadden alleen nog de ingrediënten voor stamppot wortel in huis. Ik pakte de hele lading wortels en zat ernaar te staren, er was gewoon geen energie over. Ik gooide het roer om en bestelde chinees. Bert was eind van de middag een rondje fietsen en ondertussen hing ik aan de telefoon met een vriendin. De chinees wa...

Nieuwe dag, nieuwe kansen. Woensdag begon net als alle andere doordeweekse dagen met eerst een ritje naar school. Daarna startte de werkdag, tot zoverre vrij saai en hetzelfde als iedere week. Half 1 moest Esther opgehaald worden en toen begon de drukte. Rachel fietste met een vriendin naar ons huis en ik nam Esther in de auto mee. De jongens hadden een speelafspraakje. Jonathan liep met een vriendje alleen naar zijn huis (wat wordt hij al groot) en Manuël mocht bij de moeder van een vriendje achterop de fiets. Dat vond hij nog best spannend. Hij vertelde haar dat het helemaal niet zo lekker weer is dus dat ze de volgende keer gewoon met de auto moet komen. De wijsneus, dan ben je pas 5. In ieder geval reden dus alleen Esther en ik naar huis waar Rachel en vriendinnetje al druk aan het spelen waren. Ik smeerde brood en gaf Rachel de opdracht met z'n drietjes te eten zodat ik een kwartiertje kon liggen. Het bleef echt bij een kwartiertje maar die break was lekker. Beneden trof ik de...

Heb je even? Ik moet even klagen want het leven is super oneerlijk. Terwijl ik al weken irritant veel last heb van die C-besmetting moest ik denken aan onze medische avonturen. De geboortes van onze kinderen eindigden voor mij (op 1 na) allemaal op de operatie kamer. Bij Rachel maakte ik nog een uitstapje naar de Intensive Care. Alle kinderen moesten na hun geboorte een tijdje in het ziekenhuis blijven: Rachel 14 dagen, Jonathan 1 dag, Manuël 10 dagen en Esther 4 dagen. Niks geen gezellige kraamtijd. Rachel had een gekke bult in haar nek en er moest onderzocht worden wat dit was. De hele dag zaten we met een knoop in onze maag te wachten en God om hulp te schreeuwen dat het geen tumor zou zijn. Uiteindelijk bleek het een ontsteking en na een antibioticakuur en 7 dagen ziekenhuis in Arnhem was ze hersteld. Jonathan mocht naar het kinderziekenhuis in Utrecht en wat 'normaal' met 1 operatie voor elkaar is kostte hem 4 operaties met de nodige controles en hersteltijd. Zoals de arts...

De voorbereidingen voor 1 april werden zeer serieus genomen in ons huis. Vooral bij Rachel. 31 maart zat ze een uur te scrollen op haar telefoon op zoek naar goede grappen. Eind van de middag moest ze echt nog even naar de winkel om wat spullen te kopen die ze nodig had en nam 10 euro mee, uit mijn portemonnee uiteraard.  Eindelijk was het dan zover, de ochtend van 1 april begon gestrest want Rachel had zich verslapen, iets wat bijna nooit voorkomt. We mochten niet beneden komen totdat zij klaar was, uiteindelijk werden we toch toegelaten en konden we iedereen klaarmaken om naar school te gaan en aan de dag te beginnen. Tientallen grappen volgden maar een aantal highlights zal ik delen. Rachel had alle deurklinken aan de buitenkant van de deur ingesmeerd met boter, Bert was de eerste die daar in trapte daarna keek iedereen wel uit. Rachel had alle wc papier in huis verstopt en er hing nog 1 papiertje aan de houder waarop '1 april' stond. Gelukkig ontdekte ik die voordat ze naar...