Aardenvat

Bijna 13 jaar geleden kochten we dit huis en dus ook de keuken aangezien het nieuwbouw was. Al na een aantal jaar draaide de magnetronschaal niet meer. Maar niet getreurd, ook zonder het draaien werd het eten warm. Een aantal maanden geleden kreeg het apparaat meer kuren. De oven bleef werken maar de magnetronstand deed het soms wel en soms niet. Tijd voor een nieuwe? We deden het er nog maar even mee. Dinsdagavond lagen de kinderen op bed en ging de oven eerst piepen en vervolgens spontaan aan. Hij had zichzelf aangezet op 10 minuten. Waar we ook aan draaiden, hij bleef terugschakelen naar 10 minuten en bleef dus aan. Een soort opleving voor het sterven. Het apparaat was niet uit te krijgen en dus kroop Bert onder de keuken om de stekker eruit te trekken. Tot zoverre onze oven magnetron. Bert irriteert zich eraan dat we in de keuken apparatuur hebben van verschillende merken, dat kan me nou echt niks schelen. Maar goed we gingen dus op zoek naar een bijpassend apparaat. Marktplaats to...

De dag na de chiropractor was fantastisch. Geen idee wat de beste man precies gedaan heeft maar hij mag het vaker doen. Samen met Jonathan lukte het om wat plantjes in de tuin te zetten tegen het raster van de schutting. Een Passiebloem en Sterjasmijn, zo mooi! De zon scheen en de buren waren aan hun kant ook bezig met het planten, heel gezellig.  Stiekem was het best een actieve dag, fantastisch. Ik verwachtte, nee vreesde, zondag een reactie maar die bleef uit. Zondagochtend ging prima. Uiteraard wel regelmatig liggen maar zonder die irritante pijn. Pas zondagmiddag keerde de pijn terug. Balen (meer dan ik gedacht had) maar toch 2 lekkere dagen gehad, daar laadt een mens van op. En kijk nou hoe gezellig ons koffie hoekje is geworden. Wij hebben geplant, nu mag God het verder laten groeien (met een beetje aandacht en zorg van ons).  Zo'n periode van liggen is heel mooi om het leven te overdenken. Verschillende boeken spit ik door naar wijsheden. Op dit moment lees ik 'De krac...

Na een euforische dag gaat het gewone leven ook weer door. Rachel tekende een prachtige afbeelding van prinses Jasmine. Ze had er 'maar' 7 uur aan gewerkt. Als ze nog 3 uur meer had gehad dan was het mooier geworden zei ze zelf. Een kunstenaar ziet zelf meer dan het publiek, wat een prachtige tekening. Rachel oefent veel en dat loont.  Zelf vond ik ook een bezigheid. Het was lang geleden dat de zilveren lepeltjes gepoetst waren en dat blijkt liggend goed te kunnen. Die zijn weer helemaal stralend in het schoongemaakte glas. Via Vinted kocht ik een zeeppompje voor in de keuken en daar kwam een leuk schaaltje bij. Perfect voor het hoekje in de keuken. Tweedehands voor maar een paar euro maar ben als een kind zo blij. Manuël had een moeilijke dag en was boos op zijn stomme ouders. Hij besloot om weg te lopen. Hij pakte zijn koffer in met kleding en knuffels. Aan het eind van het paadje draaide hij om, hij was zijn zakgeld vergeten, dat werd eerst nog gehaald. Jonathan vond het een...

En toen gebeurde er ineens een wonder! Een echte.  Maar ik zal beginnen bij het begin. Na zoveel weken pijn was ik behoorlijk teruggeworpen op mezelf. Zo goed en kwaad als het gaat zoekend naar een invulling van de dag; een podcast, boek, werken. Het werken werd me te zwaar. De goede momenten pakte ik in het beneden-bed de laptop erbij om daarna weer weinig te kunnen. Vol interesse las ik het boek Wegbereider van Ann Voskamp. Zoveel stukken die het overdenken waard zijn. Op dit moment kwam ik uit op het gedeelte dat we ons leven echt volledig aan Jezus overgeven. Niet onze weg en plannen maar wat heeft God voor ons op het oog? En maakt de weg die je gaat eigenlijk uit of gaat het erom dat je in relatie met God leeft?  Ik sta voor de Rode zee. Niets lukt, er is geen weg vooruit. Als ik nu eens stop met zelf hard werken maar alles uit handen geef en God vraag om voorop te gaan. Zal ik me volledig ziek melden? Dat kost inkomen en we hebben leuke plannen. Ik besprak het met Bert. ...

De dagen rijgen zich aaneen. Soms gaat het redelijk en zijn we vol goede moed. Soms is er alleen maar pijn en wacht ik op de avond zodat de dag weer voorbij is. Waar de kinderen eerst allemaal nogal reageerden op de situatie is dit nu het nieuwe normaal. Moeders ligt overdag in de woonkamer en gaat nergens mee naar toe. Er wordt nog wel eens gemopperd maar op de meeste dagen hebben we een modus gevonden.  Op de mri bleek dat er een nieuwe hernia of littekenweefsel of beiden tegen de zenuw aan duwt. En zenuwpijn kan ik je vertellen is geen kattenpis.  Na een behandeling bij de chiropractor (op een gegeven moment grijp je alles aan) werd de pijn weer erger. En bij de ergste pijn ga ik overgeven. Eerst was dat dagelijks, inmiddels zo nu en dan. De kinderen schrokken ervan. Bert ging naar bijbelstudie, hij wilde wel blijven maar hij moet zich al zo aanpassen en het was in de buurt. Rachel zou de kinderen in bed stoppen. Manuël en Esther werden heel druk. Maakten troep en gingen hu...