Aardenvat

Maanden geleden trokken we Rachels behang al van de muur. Ze wilde het een egale kleur maken. Welke kleur het moest worden daar dacht ze nog over na. Eerst schilderde ze het wit. Ondanks dat we de gaatjes in de muur opgevuld hadden werd het niet mooi glad. Dan toch maar een behangetje er tegenaan. In de behangzaak zag ze nergens behang dat voldeed aan haar wensen. We bespraken het met een medewerker en voor het effect wat Rachel wilde konden we het beste behangen met een wit reno vliesbehang. En daarna een kleurtje erop. We pakten een rol behang en Rachel zocht gelijk een kleur verf uit. Ze had op pinterest plaatjes verzameld, met dat voorbeeld in de aanslag gingen we alle opties bij langs. Niets kwam genoeg in de buurt bij wat ze wilde. Op het punt dat ik het wilde opgeven zag ze een kleurstaaltje van Morris & Co in de kleur Red house. Die wilde ze hebben. He he, mooi inpakken en wegwezen. Maar dat ging niet. Het moest besteld worden. We plaatsten de bestelling en namen alleen het...

Oké het servies-verhaal. We zaten dus in ons kasteeltje in Limburg en gingen op jacht. Eerst maakten we een stop bij Ikea voor een lunch met gehaktballetjes, mijn guilty pleasure. Met gevulde maag gingen we verschillende winkels bij langs. Bert wil iets klassieks, ik wil iets gezelligs. Na verschillende winkels vonden we niks wat ons allebei aansprak. In de avond zouden we in Maastricht gaan eten bij Gouchos en dus besloten we vast naar Maastricht te rijden. We gingen eerst langs het hotel om te kunnen omkleden (op Berts verzoek, wat gaan we nu krijgen?) en reden daarna naar Loods 5. Daar keken we onze ogen uit, zo veel mooie dingen verkopen ze daar. Focus mensen, we zijn hier voor servies. Tegen sluitingstijd liepen we tegen een wit servies aan met golvende vorm en een blauw randje. We vonden het allebei erg leuk. Klassiek maar door de grappige vorm toch gezellig.  Wat mij betreft zouden we 12 dinerborden meenemen. Maar Bert vond het ook wel erg leuk als we weer een mooie set hebb...

Het blogje over servies moet even wachten want Manuël werd geopereerd. Hij heeft een extra tand en die moet er onder narcose uitgehaald worden. Zijn 'haaientand'. Groot in het gehemelte en het loopt in een ronde punt naar beneden De operatie stelt niet veel voor. Het is dat hij een kind is anders was narcose niet nodig. Maar voor mij is het wel een groot ding. Vooraf regelde ik vrij van mijn werk. Ik moest een cursus geven, die werd verzet. Ik kon misschien een deel van de dag nog wel werken maar ik ken mezelf. Zo'n ziekenhuis dagje kost veel energie. De tijd die er is besteed ik aan zelfzorg (wat een wijsheid he). Of aan het huishouden, als je er maar niet voor hoeft na te denken. 6.15 uur ging de wekker. Ik werd dolgelukkig wakker. Na 10 jaar verliefd zijn wilde Bert eindelijk verkering, in mijn droom dan he. Tijd voor actie, een verfrissende douche, Manuël wakker maken en wat spullen verzamelen : tablet voor Manuël en een boek voor mij. 7.35 uur liepen we de kinder verpl...

In de kerstvakantie gingen Bert en ik samen op pad. Eerst brachten we alle kinderen weg. Manuël en Esther naar Apeldoorn, dat ging gepaard met een kort koffie bezoekje. Daarna reden we terug naar Ede waar Jonathan en Rachel klaar stonden. We aten snel een boterham. Vervolgens bracht ik Jonathan met de fiets naar een vriendje in Ede terwijl Bert Rachel met de auto naar Nijkerk reed. Toen we allebei terug waren pakten we onze eigen tassen in en fatsoeneerden we snel het huis. Om 15 uur stonden ook wij klaar voor vertrek en voelde het alsof we er al een hele dag op hadden zitten. Even wat energie verzamelen en op naar Zuid Limburg!  Eind van de middag waren we in ons kasteel. We kregen de Barones kamer (nou ja 'kregen', ze wilden er wel veel geld voor hebben) en we liepen eerst wat rondjes door de kamer om alles te bewonderen. Het zachte, grote bed.  De luxe badkamer met bad op gouden (oké goudkleurige) pootjes en regendouche.  En ons eigen torentje. Vooral met dat torentje ...

Van een gewoon doorsnee burgerlijk leven kun je zomaar ineens een crimineel zijn. Hoe dat kan, nou zo: Esthers schoen was kapot. Bert lijmde hem weer vast, dat hield een paar weken. Toen was de zool weer helemaal los. Zo ging het niet. Schoenen moeten gewoon in elkaar blijven zitten. Woensdag middag gingen Esther en ik maar de schoenwinkel. Voor vertrek zei Manuël: 'in mijn zool zit een gat' en ja hoor, inderdaad. Jonathan kwam ook aan met zijn schoenen 'kijk, hier zit het een beetje los', ook daar een beginnend gat. Rachel had gymschoenen nodig en wilde eigenlijk heel graag nieuwe schoenen. Oké, we gaan met iedereen. We tuften naar het centrum met de auto. Waarom we niet fietsten? Omdat ik er geen zin in had. Tja, niet echt een goede reden maar het was wel relaxt zo met de auto. We begonnen in Scapino. Met vier kinderen moet je daar zelf wat structuur in brengen. Eerst parkeerde ik elk kind bij zijn eigen maat en daarna hielp ik van jong naar oud. Eerst Esther. Ze past...

Stel je voor: je hebt een drukke werkweek want ondanks verminderde aantal uren per dag werk je wel 4 dagen om alles af te krijgen. Deze dagen worden afgesloten met een etentje als collega's. Vrijdagochtend mogen de kinderen nog 1 keer naar school. Een lading schone was gaat op school in de kast en de laatste bult vieze was mocht mee. Zwemles stond die middag gepland voor 2 kinderen. Je hebt een vrije ochtend en wat doe je dan? Behangen natuurlijk! Esthers kamer stond al maanden op de planning om aan te pakken. Ze had nog het Woezel en Pip behang dat we daar ooit maakten als babykamer 11 jaar geleden. Sommigen vonden het spuuglelijk maar wij hebben het altijd super schattig en gezellig gevonden. Maar voor een meisje van 7 jaar niet meer zo geschikt. Vrijdagochtend ging de helft van het roze behang erop. Vrijdagmiddag na zwemles (lekker dom, na zo'n drukke week maar ja) ging er nog een strook en zaterdag de rest. Want NU moest het af. Ik kreeg me toch een lichamelijke reactie ern...