Zenuw bekneld

Zo heb je niks en zo zit er ineens een zenuw bekneld. Al een paar weken had ik wat last hier en daar. Eerst mijn knie, een tijdje die ontlasten en de pijn ging weg, mooi zo. Toen kwam mijn bekken, tenminste ik dacht het het mijn bekken was maar nu twijfel ik of het toch niet al iets in mijn lage rug de pijn veroorzaakte. Ik deed goed mijn oefeningen om de bekken te stabiliseren en vermoedde dat het daarmee wel weg zou trekken.

Woensdag bracht ik Jonathan met de fiets naar school, geen probleem. Bij thuiskomst besloot ik wat van de vliering te pakken, bij het naar beneden lopen voelde het niet lekker, verkeerde beweging? Ik besloot beneden voor het werken eerst maar eens wat oefeningen te doen en toen vlamde er een enorme pijnscheut door mijn been. Ik kon niet meer lopen, zitten of liggen zonder pijn. Wat is dit nu weer voor geks. 

Eerst maar eens op de bank, mijn been kon niet stil liggen, alles deed pijn. Naar de wc lopen was vreselijk. Ik smeerde Midalgan, kreeg een warme kersenpit aangereikt, legde het been hoog, maar wat ik ook probeerde: de pijn overheerste. Toen na het lopen mijn voet tintelde begon ik me echt zorgen te maken, zou er een bloedvat afgekneld zitten? Straks schiet er een bloedprop mijn longen in en ben ik zo dood. Ja werkelijk, doemdenken is ook een kunst.

Ik belde de fysio dat ik me geen houding meer wist te geven omdat het zo'n zeer deed en kon begin van de middag terecht. De uren die ik te overbruggen had heb ik liggend op de bank gewerkt. Dat was een hele fijne afleiding. Bert bracht me naar de fysio, strompelend kwam ik er aan en weer begon de boel te tintelen en voelde ik mijn voet minder, alsof de kracht wegging. Nu maakte ik me toch echt zorgen. De fysio onderzocht de boel en ik vroeg naar de ernst waarop hij antwoordde: 'het is erger dan het lijkt'. Hij lachte er wel bij dus ik was even verward, maar toen herstelde hij zijn uitspraak: 'ik bedoel het is minder erg dan het lijkt'. Oké gelukkig. 

Met de reflextest reageerde de rechterbeen niet goed. Links deed het prima. Rechts kon ook minder kracht zetten en deed zeer bij bewegingen. Na wat onderzoek vermoedde hij dat er in de rug iets mis is gegaan en dat de zenuw bekneld is geraakt. Daardoor ontstaan de klachten in mijn been. Het gekke is dat mijn rug helemaal geen pijn doet, zelfs de pijn die ik eerst labelde als bekkenpijn was verdwenen. Maar, zo vertelde hij, als de boel maar goed knel zit slaat de pijn de rug over en gaat direct het been in.  Fijn dat er een verklaring is maar hoe verder? 

Hij liet wat oefeningen zien die ik kan uitvoeren voor de rug en adviseerde alle bewegingen af te wisselen en vooral me laten leiden door de pijn. Gewoon bewegen door een beetje pijn heen maar als het te erg wordt of als de pijn te lang blijft aanhouden rust nemen. 

Door zijn gewrik aan mijn been was de scherpe pijn eraf, halleluja.

Woensdagmiddag en avond ging het best oké. Afwisselend zitten, lopen en liggen werkte lekker. De constante onderliggende pijn maakt wel moe maar daar is mee te leven.

Donderdag ging het ook redelijk. Afwisselend zittend werken met lopen en liggen zorgde dat ik toch nog veel voor elkaar kreeg.

Esther was thuis omdat ze een zere enkel had. Die was de dag ervoor dubbel geklapt op de trampoline bij de buren. Het zal wel meevallen maar toen ze bleef huilen en klaagde over pijn belde ik toch maar de huisarts en die wilde haar wel zien.

Maar ik kon niet goed lopen laat staan fietsen of autorijden. Ik schakelde hulptroepen in: de kerk en de buurvrouw. Al snel reageerde de buurvrouw dat zij ons kon rijden, ze heeft zelfs haar eigen programma ervoor omgegooid, echt zo lief!

Bij de huisarts bleek het gekneusd met wellicht een kleine breuk. Dat laatste vermoedde ze niet maar ze kon het ook niet uitsluiten. Omdat ze de voet wel weer wat kon belasten behandelen we het nu eerst als een kneuzing. De enkel zwachtelen en 3 dagen rust geven. Daarna kijken we verder. Bij verergering of te weinig verbetering mogen we na het weekend een foto in het ziekenhuis laten maken. 

Al met al leverde het uitje naar de huisarts en mijn werken (gewoon doorgegaan tot eind van de middag) veel pijn op. Nu maar weer plat, lopen gaat moeizamer en inmiddels voelt de rug helemaal stijf en doet ook zeer. Wat volgens de fysio een goed teken is als de pijn naar boven trekt. Leuk is anders.

Zoals mijn vriendin zei: als je aandacht wil kun je beter je haar roze verven. Die vond ik zo grappig. Ga ik de volgende keer aan denken. Hoewel het natuurlijk ook wel heel spectaculair is als je zenuw bekneld zit, dat kan niet iedereen zeggen. Je moet maar denken: ik probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen. (grapje natuurlijk). We blijven lachen en strompelen voort, ook dit zal wel weer voorbij gaan.

En omdat ik deze dagen even met wat anders bezig was heb ik geen foto's, dus ik pak er maar een oudje bij. Samen wandelen in de zon, dat gaat weer komen!