Aardenvat

Op Koningsdag ging Rachels wekker om 5 uur. Al maanden was ze aan het knutselen voor de kleedjesmarkt. Ik beloofde ook op te staan en haar te helpen met wegkomen maar dat geloofde ze niet. Toen wilde ik mezelf natuurlijk bewijzen en dus ging mijn wekker om 5.15 uur.  Overdag gaat het beter en dus slik ik iets minder pijnstillers. De Tramadol alleen nog maar als het echt niet anders kan en niet meer standaard. Zo dankbaar dat het overdag wat beter gaat, er is iets aan het veranderen! De nachten zijn wel slechter, de keerzijde van de medaille. De nacht was dus extra kort. Ik smeerde Rachels brood voor de lunch en vulde een thermoskan met thee. Zette haar fiets buiten en deed wat hand en spandiensten. Rachels reactie: 'waarom ben je wakker, je lijkt wel een zombie'. Gelukkig kan ik tienertaal vertalen en dit betekent zoiets als: 'wat lief dat je wakker bent want ik zie dat het je veel kost'. Soms is het goed om de vertaling van tienertaal te checken, net als met tongentaal...

Paasfeest 2025! Een groot feest net als ieder jaar. En op één of andere manier associëren wij feest met lekker eten. De koelkast was goed gevuld met allemaal lekkers voor beide dagen. het begon met een ontbijtje waarbij ik vergeten was croissants te kopen. Oeps. Nou ja, dan maar feeststol (wat alleen Bert eet) en stokbrood met lekkere smeerseltjes en vers sap, ook lekker. Bert vertrok met de kinderen naar de kerk nadat we snel een punt slagroomtaart aten waar veel te weinig tijd voor was want ja, we hadden daarvoor te rustig aan gedaan. Ik keek de tweede helft van de dienst online mee.  Toen het hele spul weer thuis was maakten Rachel en Esther lekkere broodjes met spek en mozarella klaar.  Vanaf het woonkamerbed instrueerde ik alles en de meisjes maakten het vervolgens in de keuken klaar, top samenwerking! En het werd me een partij lekker! Bert maakte een lente-ui soepje en we hadden weer stokbrood met smeersels. Het tafelkleed ging op tafel, ongestreken. Rachel zei nog: dit ...

Eindelijk was het donderdag. Een dag waar we naar uitkeken maar ook vreesden. Wat zou eruit komen? Eerst de foto, de verpleegkundige die me kwam halen woont bij ons in de wijk en zit bij ons in de kerk, dat was een fijne start zo'n bekend gezicht. Na de foto streken we beneden neer. Ik horizontaal en Bert op het bankje er tegenover. Kopje thee, koffie erbij we maakten er maar wat van.  Toen naar de orthopedisch chirurg. De extra wachttijd van een half uur voelde eindeloos. Eindelijk werden we gehaald. De boodschap kwam vrij snel : een nieuwe hernia. De foto was goed, met de ruggengraat zelf is niks mis. Maar de onderzoeken die de huisarts al  deed en nu de orthopeed wezen allemaal op hetzelfde : een hernia. Dat de pijn zo enorm is verbaasde hem niks. Het lichaam herkent de situatie van een jaar geleden en gaat gelijk in de alarmstand. Hoe die alarmstand uit kan? Dat gaat dus niet.  De arts was best vriendelijk maar ook heel duidelijk : '2025 is niet jouw jaar'.  Of j...

Het ziekenhuis had over 5 weken plek voor me. Ik vroeg nog of dat niet eerder kon, 5 weken is erg lang. Maar nee, dat kon niet. De pijnstillers werkten wel wat maar niet goed genoeg. Op een avond belde ik daarom de huisartsenpost, zo kon het toch niet meer. Na mijn verhaal kreeg ik de vraag : 'en wat is nu je vraag aan ons?'. Ja, weet ik veel. Help. Het was ook wel een hele nuchtere vraag, pijnbestrijding dan maar. Ik kreeg tramadol voorgeschreven voor erbij. Wacht eens even, die had ik vorig jaar ook. En warempel, er lagen er nog een paar in de kast. Die kon dus direct geslikt worden. Bert was druk met de kinderen in bed stoppen. Hij kwam om 19 uur pas terug uit zijn werk en moest toen nog koken. De kinderen hadden al een boterham gegeten maar Bert is van de structuur (heel goed) en ging gewoon een avondmaaltijd maken. Of kopen eigenlijk, een kant en klare lasagne. Tegen de tijd dat het hier in huis rustig en voor elkaar was, gaf Bert het ook op. Aangezien ik de nacht doorkwam...

De pijn maakt erg onzeker. Wat is er aan de hand? Het maakt me ook paniekerig en dat is echt niet fijn. Toen ik na 20 minuten koken niet meer kon en alleen maar kon liggen en me ellendig voelde waren de kinderen daar ook van slag van. Logisch, zo wil ik helemaal niet zijn of doen als moeder. Op aanraden van iemand belde ik de volgende ochtend direct de huisarts of ik eerder terecht kon. De assistente was ontzettend vriendelijk. Ze leefde mee en vond dat ik direct maar langs moest komen. Ik was alleen thuis dus stuurde wat appjes om vervoer te regelen. Mijn lieve buurvrouw wilde me brengen. Bert kwam terug uit zijn werk (waar hij net was aangekomen) om me weer mee terug te nemen.  De huisarts nam uitgebreid de tijd. Het signaal van de zenuw in rechterbeen en voet zijn duidelijk minder dan links. Ze controleerde mijn longen en hart maar daar was niets vreemds te zien, gelukkig maar. Dat ik kortademig ben bij weinig inspanning of een snelle hartslag krijg is dus een reactie op de pijn...

Na het dagje sauna en mijn zus die oppaste werd het een latertje voor de kinderen en Bert en ik waren ook erg moe. We besloten geen wekker te zetten voor de kerkdienst van 9 uur, als we te laat wakker werden dan sloegen we een keer over.  Die ochtend werd ik wakker met veel pijn. In mijn rug maar ook schietende pijn in mijn been en voet. Misschien had die sauna iets in de zenuw getriggerd? Het is maar goed dat we rustig aan konden doen. De kinderen speelden, Bert ging een rondje fietsen en ik bleef veel plat, dat hielp. Maandag was mijn eerste werkafspraak een digitale en de tweede pas om 11 uur op een locatie in Ede. De dag kon dus thuis begonnen worden, dat was best lekker, zo kon ik tussendoor nog even liggen. De pijn leek wel erger te worden. Met de auto naar de werkafspraak en met een voet die niet goed meewerkte toch op de juiste plek gekomen. Tijdens de afspraak van een uur ben ik een aantal keer gaan staan, sorry mensen de afwisseling van houding is even nodig. Na afloop sl...