Aardenvat

Vrijdagavond begon de vakantie van de kinderen. Op dat soort momenten kan ik wel eens jaloers zijn op mensen die in het onderwijs werken, zo regelmatig vakantie. Voor ons is het extra hard werken omdat ons werk doorgaat en we er iets van willen maken voor de kinderen die wel in vakantiesferen zijn.  Maar, elk beroep heeft zo zijn voor- en nadelen en dus gaan we er gewoon iets van maken binnen onze mogelijkheden. We startten met een filmavond. Na het eten allemaal in de pyjama's, het huis donker maken, chips erbij en genieten. Simpel maar altijd een succes. De meiden lagen samen op de bank en de jongens zaten dichtbij de tv. Rachel en ik gingen zaterdagochtend op pad naar Nijkerk om het nieuwe huis te bekijken van mijn oom en ons nichtje (en uiteraard de rest van het gezin daar). We zouden eerst met z'n allen gaan maar Jonathan was ziek en nog steeds niet fit. Manuël en Esther vochten elkaar de tent uit en wilden niks en Bert moest werken. Uiteindelijk bleven Rachel en ik over. ...

Jonathan werd 10 jaar! Daar moest natuurlijk een traktatie voor gemaakt worden. Hij wilde zelf wat maken, ik moest zorgen voor bladerdeeg, knakworstjes en suikerogen. Ik vroeg me af hoe dat goed moest komen maar dat was onterecht. Jonathan had een plan; het werden hoofden van astronauten. Iedereen hielp mee, dat scheelde deze moeder een hoop tijd. Alleen de oogjes lukten nog niet omdat de worstjes verpakt in bladerdeeg eerst moesten afkoelen uit de oven. Toen de kinderen in bed lagen maakte ik glazuur van poedersuiker. Ik kreeg de oogjes er niet goed opgeplakt. Rachel zuchtte eens diep en nam het over. Zij is zo handig. Ik had het glazuur niet goed gemaakt (weet ik veel). Rachel maakte zich een half uurtje druk en daarmee was de traktatie af. Gekke ervaring dat je eigen kinderen beter zijn in bepaalde dingen dan jezelf maar het kwam wel goed uit in dit geval. De astronauthoofden waren klaar! Op 6 februari in de ochtend vierden we feest. Jonathan was jarig! Cadeautjes op het grote bed, ...

Poeh, wat is het bloggen lang geleden! Soms is het nodig het leven gewoon te leven maar nu ontstaat er weer ruimte om het leven te leven én beschrijven. Zin in! Op een zaterdag begin februari ging ik met een vriendin naar de Levenshuisdag van Villavie. Een hele dag om na te denken over het leven samen met een groep vrouwen. Wat had ik er zin in! In de ochtend stond ik klaar en werd luxe opgehaald door mijn vriendin. We reden naar Wezep en waren goed op tijd. We werden de hele dag enorm verwend met luxe eten en drinken. Ze hadden zelfs cappuccino zonder cafeïne. Die met was erg lekker maar daarmee zat ik aan mijn tax. In de middag kon er dus nog 1 besteld worden door de cafeïne vrije mogelijkheid, heerlijk!  We begonnen met een 'Maria moment'. Eline las stukken uit de bijbel. Vooral Psalm 127 sprak me erg aan. Wat kunnen we hard werken en rondrennen, maar als God het niet geeft is het tevergeefs. Ik moest als toevoeging daarop denken aan: Zoek eerst het koninkrijk van God.  We...